بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - آرمان ملی /متن پیش رو در آرمان ملی منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
امید کاجیان/ دیدار ایران و کره‌جنوبی روز گذشته درحالی بدون تماشاگر برگزار شد که درباره چرایی این موضوع مسائل متعددی در طی این مدت مطرح شده است. قطعا در شرایط کرونایی که می‌توان خیلی از مسائل را بدان نسبت داد، نخستین موضوعی هم که درباره عدم حضور تماشاچی مطرح می‌شود همین است. ولی برخی تناقض‌ها نشان می‌دهد اینکه درباره بازی دیروز همه چیز را به گردن کرونا بیندازیم هم اماواگرهای بسیار دارد. از مدت‌ها قبل مسئولان دولتی گفته بودند با روند واکسیناسیون کسانی که دو دز واکسن خود را زده‌اند می‌توانند در ورزشگاه‌ها حضور یابند؛ پا از این وعده فراتر رفت و به صراحت در چند روز گذشته خبرهای زیادی مبنی بر حضور تماشاگران در بازی ایران و کره‌جنوبی مطرح شد و حتی عزیزی‌خادم رئیس فدراسیون فوتبال نیز گفته بود تماشاگران مشکلی برای تماشای این بازی در ورزشگاه آزادی ندارند. پیش از این گفته، اما دیدار او با جانی اینفانتینو، رئیس‌ فیفا‌ در زمان بازی ایران و سوریه یک پیام مشخص داشت؛ اینکه اینفانتینو برای اعطای میزبانی به ایران در مسیر انتخابی جام‌جهانی دو شرط مهم گذاشته است: یکی وجود سیستم VAR و دیگری حضور زنان تماشاگر ایرانی در بازی با کره‌جنوبی. این اتفاق درحالی بود که موضوع میزبانی ایران قبل از آن‌ هم تحت‌الشعاع قرار گرفته بود، یعنی قبل از بازی ایران و سوریه. چراکه در کمال تعجب، مسئولان فوتبال سوریه علیه ایران اظهارنظر کرده بودند و خواستند تا به کشورمان مجوز میزبانی داده نشود. آنها البته دو بهانه را دراین راستا آوردند یکی به دلیل همان شیوع کرونا و دیگری نبود سیستم .VAR درخواست سوری ها البته که عملا ایران را دچار چالش‌های جدی کرد تاحدی که نزدیک بود میزبانی همان بازی ایران و سوریه را هم از دست بدهیم چه برسد به ایران و کره . 
اما همان‌طور که گفته شد رئیس فیفا یک مشکل خیلی جدی‌تر دیگری هم با ایران و میزبانی‌اش داشت، مشکلی که پیش از کرونا بلای جان او شده بود. نبود زنان در استادیوم‌های ایران. هر بار مسئولان فوتبال در این‌باره بهانه‌ای می‌آوردند و یا به نحوی نبود زنان در استادیوم را توجیه و یا به شکلی موقت، آن مشکل را حل می‌کردند. مثل زمانی که عده‌ای از زنان و هنرپیشه‌های زن به صورت گزینشی برای ورود به استادیوم دعوت و یا راه داده شده بودند، سپس همان حضور، در رسانه‌ها بسیار پر سروصدا و با آب‌وتاب نمایش داده شد. 
اینفانتینو به دنبال زنان در استادیوم!
اما واقعیت اینکه وقتی خود اینفانتینو به استادیوم آزادی رفت تا زنان را ببیند به دلیل نمایشی بودن این حضور در ورزشگاه و تعداد کم زنان، مجبور می‌شد تا همراه با عوامل برگزاری مسابقات فوتبال ایران به سمتی که آن تعداد انگشت‌شمار زن در استادیوم بودند برود و به عبارتی بهتر هدایت شود تا به سختی تعدادی از آنان را ببیند و باور کند که بالاخره در ایران به زنان اجازه داده شد تا به استادیوم بروند و این مشکل حل شده است. این درحالی بود که همان وقت‌ها تعداد بسیاری از زنان پشت درهای استادیوم آرزو به دل می‌ماندند و حتی شنیده شد که تعدادی از آنها برای مدت کوتاهی بازداشت هم شدند. کم نبودند زنانی که در سال‌های پیش از کرونا با تیپ و ظاهر مردانه به استادیوم‌ها می‌رفتند و در این میان حوادث تلخی مثل ماجرای سحر خدایاری که بعدها به دختر آبی معروف شد هم پیش آمد. عاشقان فوتبالی که معلوم نیست به چه دلیل از این بدیهی‌ترین حق خود محرومند. به هرروی در تمام این مدت فدراسیون فوتبال برای جلوگیری از محرومیت‌ها تلاش داشته تا مسأله ورود زنان را به نحوی به صورت موقت حل کند. یک‌بار با اجازه ورود سفارشی و هدایت شده زنان به استادیوم در تعدادی بسیار اندک دل رئیس فیفا را به دست می‌آورد و یک‌بار هم با ورود زنان خارجی به استادیوم (!) یک‌بار با حضور همسر و اقوام بازیکنان یا مربیان فوتبال ملی. البته که این حضور بانوان زن در استادیوم هم در مسابقات با تیم‌های خارجی بوده است وگرنه که در مسابقات فوتبال داخلی که در آن امثال رئیس فیفا نبودند، آش همان آش بود و کاسه همان کاسه و از ورود بانوان جلوگیری می‌شد. مسأله‌ای که می‌تواند مصداق فریب افکار‌عمومی از سوی برخی تعبیر شود. جالب اینکه همان تلاش‌ها برای حضور زنان در استادیوم که از سوی فدراسیون برای جلوگیری از محرومیت‌ها شکل گرفت با اعتراض بخشی از شخصیت‌های خاص روبه‌رو شد؛ کسانی که فریاد وامصیبتا سر دادند که حضور زن در استادیوم چه معنایی می‌دهد و فدراسیون و دولت روحانی را مورد شماتت و هجمه قرار دادند.
سخنان گیج‌کننده
به خاطر همان تجربیات است که حالا هم عده‌ای می‌گویند این‌بار هم با پیش کشیده شدن دلایلی مثل کرونا چه بسا صورت‌مسأله از بیخ و بن پاک شده است تا نه محرومیتی در کار باشد و نه زنی در استادیوم. چراکه پیش‌تر کامرانی‌فر دبیر‌فدراسیون فوتبال گفته بود ورزشگاه آزادی مجهز به سیستم کمک‌داور ویدئویی شده است. درحالی‌که مشکل سیستم VAR در ورزشگاه حل شده است تنها یک موضوع میزبانی ایران را به خطر می‌انداخته، اینکه زنان نتوانند به ورزشگاه بیایند و از قرار همین موضوع با نیامدن تماشاچی به دلیل کرونا حل شده است. آنچه که به گمانه‌زنی‌ها درباره چرایی نبود تماشاچی در مسابقه دیروز دامن می‌زند ضد‌و‌نقیض‌گویی بود که مسئولان درباره وضعیت تماشاچیان در بازی ایران و کره داشتند. اول با کلی سروصدا و هیاهو از حضور 10 هزار تماشاچی و مجوزهای لازمه گفتند، بعد از کنسل شدن حضور آنان و بعد هم دلایل متفاوت درباره این کنسلی (!) وزیر ورزش طی اظهارنظری اعلام می‌کند afc اجازه حضور تماشاگران را نداده است، ولی کامرانی‌فر دبیر فدراسیون می‌گوید: ما تصمیم گرفتیم بازی را بدون تماشاگر برگزار کنیم. او در این باره اظهار می‌کند: برای این بازی در 21 سپتامبر یعنی 30 شهریور به فیفا ایمیل زدیم که شرایط برگزاری بازی با تماشاگر داریم و از فیفا خواستیم که شرایط حضور تماشاگر را به ما اعلام کند. فیفا در ایمیل‌هایی شرایط را اعلام کرد. وی در ادامه اضافه کرده: afc فرم‌هایی برای ما اراسال کرد و ما این فرم‌ها را تکمیل و ارسال کردیم. این بازی و نبود تماشاگر هیچ ارتباطی با بحث خارجی ندارد و ما در داخل با توجه به پروتکل‌های بهداشتی و بحث واکسیناسیون و مسائل زیرساختی تصمیم گرفتیم بازی بدون تماشاگر باشد. واقعیت این است که باید به سلامت جامعه کمک کنیم. الان که شرایط رو به بهتر شدن می‌رود، ما هم دوست نداشتیم این موضوع دوباره بدتر شود. همان‌طور که گفته شد این اتفاق درحالی است که مسئولان پیش‌تر وعده داده بودند می‌خواهند 10 هزار تماشاچی را به ورزشگاه بیاورند. حتی برخی رسانه‌ها اعلام کردند که مجوز ورود زنان صادر شده ولی همچنان تأکید داشتند از آنجا که قرار است تعداد اندکی از تماشاگران به ورزشگاه بیایند، تعداد نفرات تماشاگران زن برای بازی با کره‌جنوبی بسیار اندک خواهد بود. به نظر می‌آید که این ضد‌و ‌قیض‌گویی مسئولان شاید دلالت از پشت‌پرده‌هایی در ماجرای بازی بدون تماشاچی دیروز دارد. از سویی در اینجا مشخص نیست که مثلا شروطی که کامرانی‌فر می‌گوید فیفا می‌خواسته دقیقا چیست، آیا در گوشه‌وکنار موضوع زنان هم مطرح بوده یانه. نبود تماشاچی در ورزشگاه دیروز به دلیل کرونا باشد یا عدم اجازه afc و یا مسأله زنان اما یک نکته کاملا نمایان است اینکه اساسا اگر به فکر عدم محرومیت از رقابت‌های بین‌المللی در هر ورزشی هستیم باید استانداردهای بین‌المللی را هم بپذیریم. اینکه یک‌بار با آوردن دلایلی مثل مصدومیت از روبه‌رو شدن با ورزشکاری سر باز بزنیم و یا با آوردن نمایشی زنان به استادیوم و یا بهانه‌ای دیگر بخواهیم برای مدتی مشکلی را حل کنیم، راه به جایی نخواهیم برد. باید یک‌بار برای همیشه با مخالفان و یا آن شخصیت‌های خاص غیر‌ورزشی که نظری دیگر دارند نشست و به این نتیجه رسید که واقعا اگر کرونا هم نباشد حضور زنان در استادیوم چه برای بازی‌های داخلی و چه خارجی هیچ خطری برای ملت فهیم و با فرهنگ ایرانی نخواهد داشت و نکته پایانی اینکه در هرصورتی بهتر است مسئولان، هم با خود، هم با مردم و هم با مقامات ورزشی سایر کشورها شفاف‌تر باشند.