بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - دیپلماسی ایرانی /متن پیش رو در دیپلماسی ایرانی منتشر شده و انتشار آن به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
عبدالله السامر/ امروز ترکیه به دلیل نقش آفرینی های رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری اش و حزب او در وهله های اخیر به بازیگری مهم در عرصه بین المللی تبدیل شده است. اگر تا دیروز تماس های نزدیک آنکارا محدود به کشورهای خاورمیانه بود امروزه نقش این کشور نه تنها از محدوده خاورمیانه و کشورهای عربی این منطقه فراتر رفته بلکه حتی دامنه آن به اروپا نیز رسیده است.
خبرگزاری آناتولی هفته گذشته از سفر رسمی ولادیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین به ترکیه خبر داد که طی آن دو طرف درباره چگونگی تقویت همکاری های نظامی میان کیف و آنکارا بحث و تبادل نظر کردند. 
سفر رئیس جمهوری اوکراین برای جامعه جهانی ناگهانی نبود برای این که در بحبوحه تنش های جاری در شرق اوکراین انجام شد. لازم به یادآوری است که نیروهای مسلح اوکراین با وجود اصلاحاتی که اخیرا دولت انجام داده است در وضعیت خوبی به سر نمی برد. روزنامه آلمانی هندیلسبالت، در این باره گزارش داده است که سربازان اوکراینی بعد از شکست های بزرگی که از ابتدای جنگ در شرق این کشور تا کنون متحمل شده اند، به لحاظ روانی در وضعیت سختی به سر می برند و روحیه خود را از دست داده اند. 
به نظر می رسد دلیل اصلی سفر زلنسکی به آنکارا، حمایت ترکیه و صنایع نظامی آن از ارتش اوکراین است. ترکیه در وهله های اخیر پیشرفت های سریع و بسیار موفقی در صنایع تسلیحاتی داشته است. ترکیه از تجارت اسلحه در سال 2020 توانست بیش از 2.2 میلیارد دلار درآمد کسب کند. صنایع تسلیحاتی ترکیه فقط محدود به سلاح های سبک و کلاسیک نیست بلکه سلاح های پیچده و مدرن مثل زرهی و پهپاد را نیز شامل می شود. 
هم پیمانان ترکیه اعم از کشورهای عضو ناتو و کشورهای خاورمیانه از خریداران اصلی سلاح های ترکیه محسوب می شوند. علاوه بر آن آنکارا ابایی ندارد که سلاح های خود را به گروه های مختلف موجود در مناطق درگیری در هر کجایی که باشد بفروشد. مثلا زرهی «کبری» در لیبی مشاهده شده با وجود این که ناقض قطعنامه 2011 سازمان ملل است. همچنین آنکارا سلاح های متنوعی اعم از زرهی به نیروهای مسلح سوری و لیبیایی طرفدار خود ارسال کرده است. 
به این ترتیب انتظار می رود که همکاری نزدیکی میان کیف و آنکارا برای ارسال سلاح های ترکیه ای به مناطق درگیری در شرق اوکراین و همچنین اعزام کادر آموزشی نظامی ترکیه برای ارتش اوکراین انجام شود. همچنین این احتمال نیز وجود دارد که ترکیه از نیروهای مخالف سوری نیرو بگیرد و برای جنگ در دونباس، مثل قره باغ، بفرستد.
البته انتظار می رود چنین اقداماتی تاثیر سلبی بر مناطق مرزی اوکراین بگذارد و بی ثباتی در آنجا را تقویت کند. باید منتظر واکنش واشنگتن و هم پیمانان اروپایی کیف باشیم یا این که هر آنچه روی می دهد با هماهنگی آنهاست؟