اخبار محرمانه - سیاست روز / « درسی برای داخل و خارج » عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم قاسم غفوری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
افغانستان این روزها بار دیگر کانون اصلی تحولات جهانی شده است بگونه‌ای که حتی مسئله کرونا و قربانیانش، جنایات و اشغالگری رژیم صهیونیستی و رژیم سعودی در فلسطین و یمن و حتی تجاوزات
آمریکا در سوریه و عراق به حاشیه رفته است. بحران افغانستان در حالی با سرنوشتی نامعلوم در جریان است که این بحران چند درس قابل توجه برای عرصه داخلی و بیرونی کشور دارد.
نخست آنکه در عرصه داخلی کشور، تفکری مطرح است که همه چیز را در غرب و بویژه
آمریکا می‌بیند و حلال مشکلات را در آنجا جستجو می‌کند. نگاهی به کارنامه 20 سال حضور اشغالگران در افغانستان نشان می‌دهد که
آمریکا هرگز یک ناجی نبوده و نخواهد بود و هرگز نیز به تعهدات خود پایبند نخواهد شد چنانکه هیچ کدام از بندهای توافقنامه امنیتی کابل - واشنگتن (مصوب سال 2014) برای تسلیح ارتش افغانستان و مبارزه با تروریسم و تحقق صلح و ثبات در افغانستان محقق نشده است.
آمریکا امروز بدون هیچ مسئولیت پذیری از افغانستان خارج و بایدن نیز ادعای تعیین سرنوشت افغانستان به دست مردمش را سر داده است.
دوم آنکه در عرصه منطقه‌ای و جهانی این ادعا سر داده می‌شود که مذاکرات برجامی باید به سمت حذف نقش آفرینی منطقه‌ای جمهوری اسلام و برچیدن توان موشکی آن قرار گیرد. تحولات افغانستان را می‌توان پاسخی به این ادعاها دانست. اولا امروز افغانستان به این دلیل در وضعیت جنگی قرار گرفته است که فاقد توان دفاعی و نیز عدم تعهد پذیری غرب برای تسلیح این کشور بوده است. وضعیت افغانستان نشان داد که کشورها جزینه‌ای جز قدرتمند شدن مستقل ندارند و لذا جمهوری اسلامی نیز برای گرفتار نشدن در فتنه آمریکایی، از حق حفظ و ارتقای توان موشکی و دفاعی برخوردار است.
ثانیا نگاهی به تحولات افغانستان نشان می‌دهد که کدام کشور مخل امنیت منطقه است و باید حضورش در منطقه پایان یابد. حضور 20 ساله
آمریکا موجب شکل گیری و تقویت گروه‌های تروریستی همچون داعش در افغانستان شده است در نقطه مقابل به اذعان جهانیان، جمهوری اسلامی و متحدانش در جبهه مقاومت کانون مبارزه با تروریسم بوده و هستند و اگر نبود جبهه مقاومت اکنون تروریسم سراسر جهان را فرا گرفته بود. در طول 4 دهه وضعیت بحرانی افغانستان، جمهوری اسلامی همواره میزبانی دوست برای مردم جنگ‌زده افغانستان بوده است حال آنکه آمارها طی 20 سال اشغال افغانستان بیانگر کشته شدن 47 هزار غیرنظامی در حملات آمریکایی‌ها و مهاجرت دو میلیون و 700 هزار نفر به خارج و چهار میلیون آواره در داخل این کشور است.
آمریکایی‌ها نه تنها اقدامی برای مبارزه با مواد مخدر در افغانستان صورت نداده بلکه میزان تولید را از 200 تن به 9 هزار تن افزایش داده‌اند حال آنکه به اذعان گزارش اخیر سازمان ملل،
ایران در صدر مبارزان با مواد مخدر و تلاش کنندگان برای کشت جایگزین در افغانستان است. آمریکایی‌ها با سیاست تفرقه انداز و حکومت کن در حالی طرح عدم وحدت در افغانستان را، پیگیری کرده‌اند که جمهوری اسلامی همواره بر اصل همگرایی و تعامل افغانی- افغانی تاکید داشته است که نشست تهران نمودی از این حرکت وحدت گرایانه است
نکته مهم آنکه
آمریکا در هر کشوری که وارد شده از افغانستان و عراق گرفته تا سوریه و لبنان و لیبی و... جز جنگ و کشتار، ارمغانی برای آن کشورها نداشته است در حالی که جمهوری اسلامی همواره برای برقراری ثبات و امنیت، تحقق روند سیاسی بر اساس خواست و دموکراسی مردم سالارانه در کشورهای منطقه تلاش کرده است که نمود آن را در عراق، سوریه، فلسطین و... می‌توان مشاهده کرد. با توجه به آنچه ذکر شد می‌توان دریافت که از یک سو
آمریکا حلال مشکلات هیچ کشوری نمی باشد و تنها راه حل مشکلات تکیه به داشته‌های داخلی بدون چشم داشت به خارج است و از سوی دیگر این حقیقت را آشکار می‌سازد که جمهوری اسلامی عامل امنیت و
آمریکا مخل امنیت منطقه است لذا کشوری که باید مانع از فعالیت آن در منطقه شد آمریکاست و نه جمهوری اسلامی ایران. کشورهایی که ادعای تلاش برای امنیت منطقه را باید برای اخراج
آمریکا در منطقه متمرکز شوند نه آنکه با
ایران هراسی و به زعم خود برجام‌های دو و سه به دنبال محدودسازی جمهوری اسلامی و افزایش تحرکات
آمریکا به عنوان بحران‌ساز اصلی در منطقه گردند.