اخبار محرمانه - بزوس و برادرش به همراه فردی که برندهی بلیت 2.8 میلیون دلاری سومین صندلی این موشک شده است ماه آینده به فضا خواهند رفت. مسافران در این سفر علاوه بر تماشای منظرهای حیرتانگیز، برای مدت حداقل سه دقیقه بیوزنی را تجربه خواهند کرد.
بزوس به جمع مخترعانی میپیوندد که خود اختراعشان را امتحان کردند و برخی از آنها به موفقیتهای چشمگیری دست یافتند و برخی نیز موفقیت چندانی کسب نکردند. نگاهی بیاندازیم به مخترعانی که اولین کسانی بودند که اختراعشان را مورد آزمایش قرار دادند.
فرانسیس ادگار استنلی(Francis Edgar Stanley)، ماشین بخار استنلی
فرانسیس ادگار استنلی و برادر دوقلویش فریلن اسکار استنلی(Freelan Oscar Stanley) در سال 1894 متولد شدند. فرانسیس پس از تحصیل در دانشگاه مین(Maine) در فارمینگتون(Farmington) به عکاسی علاقهمند شد و یک استودیو عکاسی در سال 1874 تاسیس کرد.
تاسیس این استودیو موفقیتآمیز بود و او توانست اولین ایربراش که برای رنگی کردن تصاویر مورد استفاده قرار میگیرد را اخترع کند. مدتی نگذشت که برادرش نیز به او پیوست. این دو برادر از کیفیت صفحات خشک عکاسی که در آن زمان به طور گستردهای مورد استفاده بود ناراضی بودند.
صفحات خشک نوع بهبود یافتهی صفحات عکاسی بودند.
این دو برادر دستگاهی برای حل مشکلشان اختراع کردند و شرکت صفحات خشک استنلی را در ماساچوست تاسیس کردند. درآمد این شرکت سالانه یک میلیون دلار بود با این حال برادران استنلی پس از آن که به موضوع جدیدی علاقهمند شدند عکاسی را رها کرده و به دنبال ماشینهای بخار رفتند.
این دو برادر شرکت حمل و نقل استنلی موتور را تاسیس که مشهورترین خودروهای بخار استنلی در آن ساخته شد. این خودروها بدنهی چوبی سبکی داشتند که بر روی قابهای فولادی سوار بودند.
برادران استنلی با ماشینهای خود در مسابقات شرکت میکردند و با موتورهای بخار در مقابل ماشینهای بنزینی رقابت میکردند و در بسیاری موارد برنده مسابقه میشدند. در سال 1906 یکی از خودروهای استنلی با سرعت 1.6 کیلومتر بر 28.2 ثانیه رکورد جهانی را شکست و با سرعت 205 کیلومتر بر ساعت به حرکت درآمد. این رکورد تا سال 2009 پابرجا بود.
با آغاز سال 1912، سیستم استارت الکتریکی در خودروهای دارای احتراق داخلی جایگزین هندلها شد و فروش خودروها افزایش یافت. پیش از این خودروها به صورت دستی و با کمک هندل روشن میشدند.
در سال 1918 برادران استنلی شرکت خود را فروختند در حالی که تا آن زمان 10 هزار خودروی بخار تولید کرده بودند. در همان سال فرانسیس در حالی که یکی از خودروهای خودشان را میراند به تودهای از چوب برخورد کرد و جان خود را از دست داد. در سال 1924 شرکت استنلی موتور برای همیشه تعطیل شد.
مایکل داکر(Michael Dacre)، هواپیمای جتپاد
در سال 1988 این شرکت در بریتانیا و کوالالامپور برای ساخت هواپیمای اوکن جتپاد(Avcen Jetpod) با یکدیگر به همکاری پرداختند. هواپیمایی که اوجگیری و فرود کوتاهی داشته باشد و برای حملو نقل نظامی یا تاکسی هواپیمایی مناسب باشد.
ادعا میشد که حداکثر سرعت این جتپاد 550 کیلومتر بر ساعت است و برای برخاستن از زمین و فرود تنها به 125 متر فضا نیاز دارد این قابلیت به هواپیما امکان انجام عملیات در نزدیکی شهرها را میداد.
در 16 اوت سال 2009 در مالزی داکر سوار بر نمونهی اولیه جتپاد شد و پس از سه بار تلاش ناموفق توانست در هوا معلق بماند اما در نهایت سقوط کرد و جان خود را از دست داد.
اوتو لیلینتال(Otto Lilienthal) – گلایدر
اوتو لیلینتال در سال 1848 در امپراطوری آلمان متولد شد. از سنین کودکی او و برادرش گوستاو به پرواز علاقه داشتند.
او به عنوان یک مهندس یک دستگاه حفاری اختراع کرد و شرکتی برای تولید موتور و دیگ بخار تاسیس کرد. از سال 1891 لیلینتال بیش از دو هزار پرواز با گلایدرهایی که خودش طراحی کرده بود انجام داد و تا ارتفاع 250 متر نیز اوج گرفت. او همچنین هواگرد تک باله و دوباله را نیز ساخت.
در سال 1894 تپهای 15 متری در نزدیکی خانه خود ساخت که به او امکان پرواز با گلایدرهایش را میداد. در نهم اوت سال 1896 او پیش از آن که گلایدر باز شود از روی تپه پرید این اتفاق باعث شکستن گردن او شد و لیلینتال روز بعد جان خود را از دست داد.
بری مارشال(Barry Marshall)، باکتری روده
در سال 1985 بری مارشال و همکارش در بیمارستان رویال پرث(Royal Perth) در استرالیا مقالههایی ارائه کردند که در آن ادعا میکردند باکتری روده عامل بیماری زخم معده است اما هیچکدام از این مقالهها منتشر نشد.
تا آن زمان جامعه پزشکی معتقد بودند که چنین بیماریهایی ناشی از استرس است. مارشال برای این که حرف خود را ثابت کند محلولی حاوی باکتری هلیکوباکتر پیلوری(Helicobacter pylori ) را نوشید به این امید که این محلول باعث ایجاد بیماری زخم معده شود که میتوانست آن را با آنتیبیوتیک درمان کند. پس از چند روز او بیمار شد و آندوسکوپی نشان داد که باکتری ها درون معده او گسترش یافتهاند و باید آنتیبیوتیک مصرف کند. این بیماری برای او و همکارش فایده نیز داشت زیرا آنها در سال 2005 موفق به دریافت جایزهی نوبل پزشکی شدند و امروزه افرادی که از بیماری زخم معده رنج میبرند از آنتیبیوتیک استفاده میکنند.
فرد دوزنبرگ(Fred Duesenberg)- اتومبیل
فرد دوزنبرگ در سال 1876 در آلمان متولد شد. پس از مرگ پدرش خانواده به ایالات متحده
آمریکا مهاجرت کردند. دوزنبرگ و برادرش آگی هر دو به مکانیک علاقه نشان دادند و هر دوی آنها به سمت ساخت موتورهای احتراق درونی بنزین سوز رفتند. اولین خودروی آنها دو سیلندری بود و پس از آن یک خودروی چهار سیلندری ساختند. خودروی بعدی دارای موتور هشت سیلندر خطی بود که اختراع خودشان بود. برای فروش بیشتر خودروهایشان را وارد عرصهی مسابقات اتومبیلرانی کردند.
در آوریل سال 1920 یکی از خودروهای مسابقهی دوزنبرگ رکورد سرعت را شکست و توانست با سرعت 251.132 کیلومتر بر ساعت حرکت کند.
در دوم ژوئیه سال 1932 فرد دوزنبرگ در حالی که از نیویورک به ایندیاناپلیس(Indianapolis) باز میگشت کنترل ماشین را از دست داد و سه هفته پس از تصادف جان خود را از دست داد.
هوراس هونلی(Horace Hunley)- زیردریایی
در سال 1861 ایالات موتلفه
آمریکا جایزهای 50 هزار دلاری برای ساخت یک زیردریایی که بتواند کشتیهای ایالتهای شمالی(اتحادیه) را در پی جنگ داخلی غرق کند تعیین کرد. در آن زمان هونلی یک وکیل بود. هونلی با همکاری جیمز مککلینتاک(James McClintock) و باکستر واتسون(Baxter Watson) زیردریایی "Pioneer" را ساختند اما برای جلوگیری از تسلط دشمن بر آن مجبور به نابودی آن شدند. در تلاش دوم آنها زیر دریایی "American Diver" را ساختند که آن نیز در تلاش برای حمله به دشمن غرق شد. در نهایت هونلی به تنهایی زیر دریایی "H.L. Hunley" را ساخت و فرماندهی آن را در آزمایشی در 15 اکتبر سال 1863 بر عهده گرفت. این زیردریایی نیز غرق شد و هونلی و هشت خدمه دیگر را با خود به اعماق آب برد.
در سال 1864 زیردریایی هونلی از آب بیرون کشیده شد و موفق به غرق کردن یکی از کشتیهای دشمن شد اما پس از حمله بار دیگر غرق شد. در سال 2000 برای بار دوم این زیردریایی را از آب بیرون کشیدند.
توماس اندروز جیآر(.Thomas Andrews Jr) کشتی
در سال 1907 اندروز به همراه ویلیام پیری(William Pirrie) و الکساندر کارلیسل(Alexander Carlisle) طراحی سه کشتی آراماس اولمپیک، آراماس تایتانیک و آراماس بریتانیک را آغاز کردند. این کشتیها به گونهای طراحی شده بودند که بزرگترین و ایمنترین کشتیها باشند. پیشنهاد اندروز مبنی بر حمل 48 کشتی نجات به جای 20 کشتی رد شد.
در 10 آوریل سال 1912 اندروز به همراه سایر اعضا سوار بر تایتانیک عازم سفر شدند. این کشتی در روز 14 آوریل در ساعت 11:40 شب به کوه یخ برخورد کرد و اندروز همراه با 1500 نفر از مسافران غرق شد.
فرانتس رایشلت(Franz Reichelt) – چتر نجات
فرانتس رایشلت در سال 1878 در پادشاهی بوهم متولد شد.
او در سال 1898 به پاریس مهاجرت کرد و در آن جا شروع به خیاطی کرد. تا سال 1910 چترهای نجات تنها برای استفاده در ارتفاعات زیاد قابل استفاده بودند. رایشلت شروع به ساخت نوعی چتر نجات به شکل لباس کرد.
او طراحی خود را بر روی آدمکهایی آزمایش کرد اما هیچ کدام موفق نبودند. درسال 1911 جایزهای 10 هزار فرانکی به هر کسی که بتواند برای خلبانان چتری طراحی کند پیشنهاد شد. رایشلت طراحی خود را بهبود بخشید و آن را پوشید و از ارتفاعی هشت تا 10 متری پایین پرید. چتر نجات او باز هم شکست خورد و سقوطش بر روی تلی از کاه منجر به شکستن پایش شد. در سال 1912 رایشلت مجوز آزمایش چتر نجاتش به وسیلهی یک آدمک را گرفت و به همراه دو نفر از دوستانش به بالای برج ایفل رفت اما آنجا اعلام کرد که خودش آزمایش را اجرا میکند. رایشلت از ارتفاعی 57 متری به پایین پرید اما چتر نجاتش به جای باز شدن دور بدنش پیچید و رایشلت به زمین برخورد کرد.