اخبار محرمانه - خراسان / ماه‌های اولیه بعد از شیوع ویروس کووید-19، بارها شنیدیم و خواندیم که این ویروس گرچه زندگی ما انسان‌ها را حسابی به‌هم ریخته ولی به‌دلایل مختلف جان تازه‌ای در بدنِ کرخت طبیعت دمیده شده است؛ عکسِ حیوانات وحشی را دیدیم که با خیال راحت و بدون ترس از آدم‌ها و خودروها در شهرهای قرنطینه شده قدم می‌زدند. خبرها اعلام کردند که به‌دلیل تغییر سبک زندگی یعنی کاهش ترافیک هوایی، کاهش پالایش نفت و کاهش تولید سوخت زغال‌سنگ، انتشار گازهای گلخانه‌ای کمتر شده است و طبیعت یک نفسِ راحت می‌کشد اما این همه ماجرا نیست. مصرف بیشتر آب، استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده شیمیایی و پلاستیک، روی دیگر سکه است. خب چه کاری از دست ما برمی‌آید؟ پای سلامتی‌مان درمیان است و چاره‌ای نداریم جز تن دادن به مصرف زیاد آب و شوینده‌ها. درست است ولی این روزها از بعضی‌های‌مان یک اشتباه مهلک سر می‌زند که طبیعت و درنتیجه خودمان را حسابی توی دردسر می‌اندازد؛ رها کردن ماسک و دستکش در فضاهای عمومی. ماسک‌های یک‌بارمصرف که از پلی‌پروپیلن ساخته شده‌اند، بسیار
ظریف هستند و به‌سرعت تکه‌تکه و متلاشی می‌شوند. وقتی این ماسک‌ها را در جایی غیر از سطل زباله می‌اندازیم، وارد کانال‌های آب می‌شوند و از چرخه غذایی دام‌ها سر درمی‌آورند؛ در این‌صورت نه‌تنها خطر آلودگی به ویروس از ما دور نمی‌شود بلکه خطر تازه‌ای وارد زندگی‌مان می‌کنیم؛ آلوده شدن آب‌ها، گیاهان، حیوانات و درنتیجه صدمه زدن به خودمان.