اخبار محرمانه - کجارو / سفرهای جاده‌ای همیشه جذابیت‌های خاصی دارند. تجربه‌ به دل جاده زدن با افرادی که دوستشان داریم، گوش دادن به موسیقی و دل سپردن به زیبایی‌های مسیر، مواردی هستند که واژه «سفر» را برایمان معنی می‌کنند. سفرهای جاده‌ای به یک ماجراجویی جذاب و طولانی می‌مانند که از نقطه‌ آغاز تا پایان و رسیدن به مقصد، سرشار از بالا و پایین‌ها و اتفاقات منحصربه‌فرد هستند؛ لحظات و ساعت‌‌هایی که می‌توان جریان زندگی را در آن‌ها حس کرد. سفرهای جاده‌ای به‌اندازه‌ای جذاب و پرماجرا هستند که حتی یک ژانر فیلم‌سازی برایشان تعریف شده و با آثار سینمایی مثل The Road یا بازی The Last of Us، داستان‌سرایی «جاده‌ای» در دل رسانه‌های سرگرم‌کننده ما جا باز کردند.
رسیدن به لذت ماندگار و خاطره‌انگیز سفرهای جاده‌ای، بهای خاص خودش را دارد. از خستگیِ راه گرفته تا مواردی مثل هزینه برای سوختِ ماشین، هزینه‌ خورد و خوراک و سایر موارد این‌چنینی، از جمله مواردی هستند که برای یک سفر جاده‌ای باید آن‌ها را در نظر گرفت، اما بدون شک، مهم‌ترین موضوعی که پیرامون سفرهای جاده‌ای وجود دارد، خطرهایی است که مسیر و شرایط جاده برای مسافران ایجاد می‌کند. مواردی مثل لغزند‌گی یا پرپیچ‌وخم بودن، از جمله مولفه‌هایی هستند که برای مسافران جاده‌ای خطرساز می‌شوند. همچنین گاهی اوقات بهای رسیدن به لذت یک سفر جاده‌ای، به قیمت جان مسافر تمام می‌شود! همراه کجارو باشید تا در این مقاله به هشت مورد از خطرناک‌ترین جاده‌های دنیا نگاهی داشته باشیم. 

جاده آتلانتیک (Atlantic Road) در نروژ
جاده‌ آتلانتیک یک مسیر زیبا و واقعا جذاب برای رانندگی و گذراندن یک سفر جاده‌ای است. معماری خاص و جایگیری جغرافیایی به‌خصوص این مسیر، کاری می‌کند تا رانندگی در آن بسیار هیجان‌انگیز باشد. مسیری بسیار زیبا که طی یک روز آفتابی و آرام، سفری دلچسب و روح‌نواز را برایتان ترتیب می‌بیند؛ اما هرگز در روزی بارانی و پرتلاطم مسیرتان به‌سمت این جاده تغییر ندهید.
جاده آتلانتیک دو شهر «کریستیان‌ساند» و «مولده» از نروژ را به‌یکدیگر مرتبط می‌کند و در زمانی که هوا بارانی و دریای آتلانتیک پر تلاطم باشد، باید خودتان را برای یک تجربه‌ بسیار سخت و به‌شدت خطرناک آماده کنید؛ چراکه مواجهه با امواج خروشان آتلانتیک و مقابله با وزش نیرومند، باد اصلا کار راحتی نیست. متاسفانه وضعیت هوای این منطقه اصلا قابل پیش‌بینی نیست و اگر بدشانس باشید، سفری که می‌توانست خاطره‌انگیز و دلچسب باشد، به یک تجربه وحشتناک از تلاش برای زنده ماندن تبدیل خواهد شد؛ چراکه شرایط بسیار سخت و دیوانه‌وار از یورش آب‌های سردِ دریا و بادهای سرکش شما را از مسافرت جاده‌ای پشیمان می‌کند.

جاده مرگ (Death Road) در بولیوی
جاده یونگاس جنوبی در کشور بولیوی که آن را با نام‌هایی مثل «جاده مرگ» یا «جاده سرنوشت» می‌شناسند، یکی از مرگ‌بارترین مکان‌ها و جاده‌های روی زمین است. این مسیر در 4,650 متری از سطح زمین قرار دارد. قرار گرفتن این جاده در ارتفاع چهار هزار متری و معماری باریک و خاص این مسیر با تنها سه متر عرض، مسافران زیادی را به‌کام مرگ فرو برده است. یکی از پرتگاه‌های جاده‌ نام‌برده، هزار متر ارتفاع دارد و بدترین صانحه‌ تاریخ بولیوی هم به‌سقوط یک اتوبوس در این دره و کشته شدن 100 نفر از مسافرانش مربوط می‌شود. متاسفانه برای مسیر پرخطر این جاده هیچ حفاظی طراحی و تعبیه نشده و هر ساله حدود 200 تا 300 مسافر از مسیر این جاده باریک، مرتفع و بی‌نهایت خطرناک خارج و کشته می‌شوند.
این جاده در سال 1930 میلادی به‌منظور کمک برای رساندن خدمات به نقاط مرتفع، به‌دست مردم بومی آن منطقه طراحی و ساخته شد. حرکت در این جاده که مسافر را به‌مناطق مرتفع بالاتر از ابرها می‌برد، احتیاط بی‌نهایت بالایی را طلب می‌کند. یک لحظه غفلت و چشم‌ برداشتن از مسیر با سقوط از دره‌ای هزار متری و مرگ مترادف است. معماری خاص جاده مرگ، شرایط عجیب این مسیر را به‌خودی خود خطرناک است و حالا شما در کنار تمامی این موارد، شرایط وخیم آب‌وهوایی را هم اضافه کنید تا بیشتر از قبل، به مرگ‌بار بودن رانندگی در این مسیر پی ببرید.

جاده تونلی گولیانگ در چین
در سال 1970 میلادی در حالی که دولت چین از ریسک کردن و ایجاد یک جاده برای عبور و مرور اهالی روستای کوهستانی گولیانگ دوری می‌کرد، 13 نفر از اهالی این روستا خودشان تصمیم گرفتند با استفاده از ابزارآلات حفاری و مواد منفجره، جاده تونلی گولیانگ را ایجاد کنند. اهالی بومی گولیانگ، جاده نام‌برده را این‌چنین توصیف می‌کنند:
جاده‌ای که ارتکاب خطا در آن، بدون جریمه نمی‌ماند!
قرار گرفتن سقف این تونل در ارتفاع 4/5 متری از زمین و عرض 3/5 متریِ جاده مورد بحث، آن را به یک مسیر تنگ و ترسناک تبدیل می‌کند. مخصوصا که هیچ حفاظ و هیچ لامپ (یا سایر چشمه‌های نورانی و روشن‌کننده مسیر) در این تونل تعبیه نشده تا ورود به آن، یک ریسک خطرناک و مرگ‌بار محسوب شود. البته که بعضی از نقاط این جاده، دارای سقف و به‌شکل تونل نیست و بدون گاردریل بودن این مسیر و قرار داشتن آن در منطقه‌ای بسیار مرتفع از سطح زمین، حرکت در این مسیر را خطرناک‌تر می‌کند. 

جاده جیمز دالتون در آلاسکا
اگر تجربه رانندگی در برف و جاده‌های لغزنده را داشته باشید، احتمالا می‌دانید که رانندگی در چنین شرایطی هرگز لذت‌بخش نیست. خوشبختانه شرایط آب‌وهوایی کشورمان به‌گونه‌ای نیست که دائما با چنین وضعیتی درگیر باشیم؛ اما اندکی رانندگی در جاده‌هایی را فرض کنید که در تمامی روزهای سال، یخی و لغزنده هستند. جاده «جیمز دالتون» یکی از همین مناطق است. جاده جیمز دالتون از شمالی‌ترین جاده‌های دنیا است که حدودا یک‌چهارم از مسیر آن «جاده‌» و مابقی مسافتش را یک زمین یخی حدودا 714 کیلومتری تشکیل داده است.
جاده جیمز دالتون در یک منطقه کاملا خلوت قرار گرفته که نه محله مسکونی و نه مرکز درمانی در نزدیکی آن قرار ندارد؛ به‌همین منظور، افرادی که به‌این منطقه سفر می‌کنند و مسیرشان از جیمز دالتون می‌گذرد، بهتر است لوازم کمک‌های اولیه و تجهیزات لازم برای رانندگی در مسیرهای یخی را همراه داشته باشند. شرایط جوی حاکم بر این منطقه به‌قدری وخیم است که برنامه مستند تلوزیونی Ice Road Truckers (که مخصوصا برای به‌چالش کشیدن مهارت‌ رانندگان کامیون تولید می‌شود) را معمولا در این منطقه به‌خصوص ضبط می‌کنند تا نتیجه، یک محصول هیجان‌انگیز با چاشی هیجانِ مرگ و زندگی باشد!

جاده کاراکورام در پاکستان
همین که جاده کاراکورام در ارتفاع 4,693 متری زمین قرار دارد، به‌خودی خود ویژه و دیوانه‌وار است؛ اما بهتر است بدانید که این جاده 1300 کیلومتری، پاکستان را به‌چین می‌رساند! به همین دلیل است که افراد و کارشناسان پرتعدادی در دنیا، از این جاده با عنوان هشتمین عجایب دنیا یاد می‌کنند؛ اما جاده مورد نظر اما به‌رغم اینکه شگرف و شگفت‌انگیز به‌نظر می‌آید، به‌همان اندازه هم مرگ‌بار است! احداث این جاده در سال 1966 آغاز و در سال 1979 تکمیل شد. در جریان طراحی و ساخت این جاده 810 کارگر پاکستانی و 82 کارگر چینی جان خود را از دست داده‌اند.
جاده کاراکورام یک مسیر بین‌المللی است که از شهر پنجاب در پاکستان شروع شده و تا کشور چین ادامه دارد. قرارگیری این جاده در ارتفاع 4,693 متری، سفر از طریق این مسیر را به یکی از خطرناک‌ترین کارهای دنیا تبدیل می‌کند. این جاده‌ نیز مثل موارد قبلی، بدون محافظ و حفاظ به‌خصوص در دل کوه‌هایی سربه‌فلک کشده قرار دارد و مواردی مثل سقوط به دره، مسافرانش را همیشه تهدید می‌کند. در ماه اکتبر سال گذشته 17 مسافر این جاده کشته شدند. از سقوط یک اتوبوس حامل مسافران تا سایر موارد مرگ‌آور دیگر، همگی در این جاده اتفاق افتاده‌ و هرساله اتفاق می‌افتند تا جاده کاراکورام به یکی از خطرناک‌ترین جاده‌های دنیا تبدیل شود. 

جاده اسکیپرز در نیوزلند
جاده اسکیپرز کشور نیوزلند یکی دیگر از جاده‌های بسیار خطرناک و مرگ‌آور دنیا است. این جاده در جنوب غربی این کشور قرار دارد و برای افراد بسیار زیادی، سالانه خطرآفرینی می‌کند.
اسکیپرز حدودا 140 سال پیش و در زمانی به‌وجود آمد که معادن طلا مورد هجوم جویندگان طلا بود. این جاده که مسافتی حدودا 27 کیلومتری را پوشش می‌دهد، به‌اندازه‌ای باریک است که رانندگی در آن، از همان لحظه اول تا پیدا کردن مکانی برای توقف و استراحت، چالش‌برانگیز و خطرناک است. به‌محض ورود به این جاده، احساس ناامنی و لغزش تمام وجودتان را فرامی‌گیرد. به‌افرادی که تصمیم دارند از جاده اسکیپر عبور کنند، پیشنهاد می‌شود تا وسایل نقلیه خود را ابتدا بیمه کرده و سپس در این جاده رانندگی کنند.

جاده تاراکو در تایوان
جاده تاراکو از دیگر مسیرهای خطرناک و مرگ‌بار دنیا است. نام جاده مورد بحث در زبان قوم «تروکو» در تایوان، معنی «شگفت‌انگیز و نفس‌گیر» را یدک می‌کشد؛ چرا‌که هرچقدر منظره‌ها و چشم‌اندازهای این جاده زیبا، تماشایی و نفس‌گیر باشند، مهارت‌های رانندگی شما هم به‌همان اندازه باید شگفت‌آور و چشم‌گیر باشد تا بتوانید آن مسیر را در کمال صحت و سلامتی طی کنید.
جاده تاراکو مثل جاده تونلی گولیانگِ چین از یک سری تونل شکل گرفته‌ است. برخلاف جاده گولیانگ، مسیر تونلیِ تاراکو دارای ساختارهای محدودکننده و محافظت‌کننده است؛ اما قرار گرفتن این مسیر در کنار دره‌های بزرگ کشور تایوان، همچنان خطرساز و مرگ‌بار است. یکی از اتفاقات اخیر این مسیر به یک اتوبوس مربوط می‌شد که راننده‌اش نتوانست یک شیب تند را پشت سر بگذارد و جان 13 مسافر خود را به‌خطر انداخت. البته که خوشبختانه این افراد در آخر توانستند از این خطر، جان سالم به‌در ببرند.

گذرگاه زوجی‌لا در هندوستان
گذرگاه زوجی‌لا که پیش‌تر با نام «زوزی‌لا» هم شناخته می‌شد، در ارتفاع 3528 متری رشته‌کوه هیمالیا قرار دارد. این جاده برای اتصال دو منطقه لاداخ به کشمیر ساخته شده است. مسیری طولانی و پوشیده از برف که علاوه بر خطر سقوط در پرتگاه، خطر گیر افتادن در کوه‌های برقی 15 تا 24 متری، مسافرانش را تهدید می‌کند.
این مسیر در فصل زمستان معمولا تعطیل می‌شود؛ چرا‌که ریزش بهمن در زوجی‌لا طی فصل زمستان بسیار شایع است. متاسفانه به‌دلیل عدم وجود ساختارهای محافظتی، حتی رانندگی در این مسیر طی فصل بهار یا تاستان نیز خطرناک است چراکه یک اشتباه کوچک، به سقوط از ارتفاع 3/5 می‌انجامد.