بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - اعتماد / « نمره منفی برای ژاپنی‌ها » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته علی افتخاری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
آن روزی که در سالن هیگاشی هیروشیما در خلال بازی‌های آسیایی 1994، ژاپنی‌ها اتوبوس حامل کشتی‌گیران ما را دیر به سالن آوردند، محمدرضا طالقانی را تا آستانه سکته پیش بردند، زیرا طلایی‌ترین کشتی‌گیر ما آقای رسول خادم چیزی نمانده بود که نتواند روی تشک حاضر شود، اعتراض ما به ژاپنی‌ها تا جایی پیش رفت که هیات‌رییسه فیلا تاخیر را موجه دانست و ‌خطر بزرگی از بیخ گوش کشتی ایران گذشت. در آن روز شوزو ساساهارا رییس فدراسیون کشتی ژاپن و نایب‌رییس ‌فدراسیون جهانی که خود قهرمان المپیک بود از همه ما عذرخواهی کرد و چهره غم‌زده محمدرضا طالقانی حکایت از احساس مسوولیت او بود. اعتراض ایرانی‌ها به شیوه ضعیف ژاپنی‌ها در برگزاری مسابقات، میلان ارسگان رییس وقت فیلا را بر آن داشت که به مسوولان برگزاری مسابقات اعتراض کند و قضیه با عذرخواهی ساساهارا خاتمه یافت. حالا بعد از 27 سال از آن ماجرا در خلال مسابقات المپیک 2020 ژاپن وضعیت بدتر شده است، خبرها از ژاپن در چند بُعد ناامید‌کننده و نگران‌کننده‌ است. ژاپنی‌ها که در نظم در جهان شهرتی وصف‌ناشدنی‌ دارند در میادین بزرگ در برگزاری مسابقات آسیب‌پذیرند. آنان در شلوغی اغلب اوقات مغزشان هنگ می‌کند. درواقع آنها در تکرار کارها را می‌آموزند و اکثر آنها خیلی از بهره هوشی بالایی برخوردار نیستند. نوابغ بی‌نظیر ژاپنی‌ها هستند که کشور را اداره می‌کنند. خبرها از فرودگاه ناریتای توکیو حکایت از این دارد که چشم‌بادامی‌ها ظاهرا با چشم بسته المپیک را هدایت می‌کنند. صف‌های ‌وحشتناک ورزشکاران و اعضای کاروان‌ها در فرودگاه توکیو خطر گسترش کرونا را در ناریتا افزایش می‌دهد. آنها حتی تا 12 ساعت هم اعضای کاروان‌ها را در فرودگاه معطل کرده‌اند. کشورهای مختلف از بی‌تدبیری ژاپنی‌ها در بدو ورود بسیار نگران و ناراحتند. سختگیری آنان قابل درک است، آنان برای کنترل کووید 19 تلاش می‌کنند ولی عملکرد آنان عملا به دلیل ایجاد ازدحام زیاد در ناریتا یک عامل اصلی انتقال ویروس است. حالا پس از گذر از ماراتن کنترل بسیار سختگیرانه از فرودگاه باید منتظر اتوبوس و کامیون ماند تا ورزشکاران و وسایل و چمدان‌های‌شان را به دهکده ببرند. خبرها حکایت از این دارد که ژاپنی‌ها تقریبا یک‌سوم وسایل نقلیه موردنیاز را دارا هستند.
از کشوری با شاخص‌های مثبت اقتصادی خیلی بعید به نظر می‌رسد که چنین عملکرد بدی داشته باشند. اینها که در بدو ورود با مشکل وسایل نقلیه مواجه هستند چگونه قادر خواهند بود که در اوج مسابقات ورزشکاران را به موقع به سالن‌های مختلف برای مسابقه برسانند؟ شانس بزرگ توکیو در این است که در خلال المپیک از ترافیک ناشی از المپیک برخوردار نیستند وگرنه فاجعه ورزشی در تاریخ المپیک رخ می‌داد. معتقدم که انصراف خیلی از داوطلبان، عدم رغبت مردم ژاپن در برگزاری المپیک، وحشت بسیار زیاد از کرونا، عدم تمایل ژاپنی‌ها به واکسیناسیون علیه کووید 19 و واکسینه‌شدن 4 درصد از جمعیت ژاپن، اختلاف در بین برخی از مسوولان در برگزاری المپیک، بحران روحی - روانی در ژاپن، جملگی وضعیت اسفناکی در توکیو ایجاد کرده‌اند که نوید برگزاری یک المپیک بی‌روح را می‌دهد.