بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - فردا /متن پیش رو در فردا منتشر شده و انتشار آن به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
اصلاح‌طلبان در روزهای اخیر از ورود چهره‌هایی به انتخابات می‌گویند که نیامدنشان تقریبا قطعی است!
آمدن و نیامدن بسیاری از چهره‌های سیاسی به عرصه رقابت‌های انتخاباتی 1400 نامعلوم و مبهم است. با این حال تکلیف برخی قطعی و نیامدنش‌ها نزدیک به یقین است. ناطق نوری که در سال‌های گذشته ترجیح‌ داده به جای بازیگری یا بازیگردانی در عرصه سیاست، نظاره‌گر باشد یا محمد جواد ظریف بارها گفته قصد ریاست جمهوری ندارد از جمله همین افراد هستند. 
با در نظر داشتن این امر اظهارات اخیر برخی اصلاح‌طلبان و تلاش رسانه‌های این جریان برای فضاسازی در این زمینه قابل تامل است. چرا مرعشی از حمای قاطعانه اصلاح‌طلبان از ناطق نوری می‌گوید در حالی که نه قصد آمدن دارد و نه حرفی در این رابطه زده است؟ یا چرا محسن هاشمی با بیان اینکه نظرها نسبت به کاندیداتوری ظریف مثبت است، سر و صدا به پا می‌کند درحالی که آقای وزیر خیال کاندیداتوری ندارد؟!
این طور که معلوم است سیاسیون در جریان اصلاحات با ایجاد این فضا قصدی فراتر از بیان یک خبر انتخاباتی دارند؟ نیت آنان در واقع ایجاد شوری انتخاباتی و تحرک در بدنه اجتماعی است. کاری که با اعلام نامزدی امثال محسن هاشمی و اسحاق جهانگیری و محمدرضا عارف و ... شدنی به نظر نمی‌رسد. 
بدیهی است که بدنه اجتماعی سرخورده و ریزش کرده از جریان اصلاحات با شنیدن خبر کاندیداتوری جهانگیری که یکی مسببین وضع موجود است هیجان‌زده نمی‌شود. بدیهی است که سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان برای رئیس جمهور کردن عارف یا امثال محسن هاشمی صف نمی‌کشد. همین هم آقایان و خانم‌های سیاستمدار در این جریان را بر آن داشته تا با نام بردن از چهره‌هایی که اندک محبوبیتی برایشان باقی مانده و هنوز هم اعتباری و پذیرشی در لایه اجتماعی و سیاسی کشور دارند؛ این نقیصه را جبران کنند ولو اینکه گزینه مورد اشاره خیلی پیش‌تر تکلیف خودش را با رقابت‌های انتخاباتی پیش رو و به طور کلی عرصه سیاست‌ورزی کشور مشخص کرده باشد. 
همین است که شاهدیم روزنامه اصلاح‌طلب «شرق» اگرچه هیچ فکت و نشانه‌از از تمایل ناطق نوری برای ورود به انتخابات آتی ندارد؛ با یک تیتر پرسشی و مبهم ، او را عکس یک می‌کند. 
نکته قابل توجه دیگر آنکه در این فضاسازی هدفمند گزینه‌هایی با رویکرد میانه‌روی انتخاب شده‌اند و نه اصلاح‌طلبی از جنس رادیکال. اصلاح‌طلبان می‌دانند که بدنه اجتماعی آنان با نام بردن از یک چهره شاخص اصلاح‌طلبی هیجان زده نمی‌شود. دلیلش البته ممکن است ناامیدی از امکان تایید صلاحیت فرد مذکور و یا در نگاهی منطقی‌تر، امیدی از عملکرد جریان اصلاحات – با توجه به کارنامه دولت روحانی در هشت سال گذشته – باشد. 
اصلاح‌طلبان خوب می‌دانند که برای به شوق آوردن بدنه اجتماعی خود باید گزینه‌ای را معرفی کنند که جامعه اولا او را قبول داشته باشد، دوما به امکان نقش آفرینی او در قامت رئیس جمهور باور داشته باشد و ثالثا به اجماع اصلاح طلبان و طیف میانه‌رو در جبهه اصولگرایی روی او امید داشته باشد. از همین رو است که به جای نام بردن از امثال محمدرضا خاتمی و عبدالله نوری و حتی سید محمد خاتمی از ناطق نوری یا ظریف می‌گویند. اشاره گزارش‌نویس شرق به مورد پذیرش بودن ناطق نوری در میان اصولگرایان و شاهد آوردن اظهاراتی از محمدرضا باهنر یا احمد توکلی نیز مصداق این مدعاست. حال باید منتظر ماند و دید که این ترفند چقدر به کارشان آمده و آیا تاثیری در تغییر رویه بده اجتماعی و زدودن گرد یاس از آن دارد یا خیر.