بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - انتخاب /متن پیش رو در انتخاب منتشر شده و انتشار آن به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
حسن لافی - المیادین/ دولت بایدن اعلام کرد که آماده پذیرش دعوت اروپا برای مشارکت در نشستی با حضور ایران، برای پیمودن مسیر دیپلماسی در خصوص پرونده هسته ای است. به موازات این اقدام، دولت جدید ایالات متحده درخواست ترامپ برای تمدید تحریمهای بین المللی علیه ایران را پس گرفت و محدودیتها علیه دیپلمات های ایرانی در نیویورک را کاهش داد.
 در ادامه این مطلب آماده است: به نظر می رسد این اقدامات آمریکا با هماهنگی کامل با دولتهای اتحادیه اروپا انجام شده و به معنای اشاره ای از سوی دولت بایدن برای بازگشت به سیاست دیپلماسی جمعی با شرکای اروپایی است.
تصمیم آمریکا در قبال ایران، پیامدهای زیادی بر سیاستهای ایالات متحده تحت حاکمیت جو بایدن نسبت به اسرائیل دارد، که مهمترین آنها از این قرار است:
اولا: تصمیم آمریکا پایان سیاست فشار حداکثری این کشور علیه ایران، از طریق تحریمهای اقتصادی و نظامی است، امری که اسرائیل آن را برای حفظ امنیت ملی خود ضروری می داند، چرا که این سیاست از چند جهت به اسرائیل خدمت می کند، از جمله اینکه سیاست فشار حداکثری بویژه پس از ترور سردار سلیمانی، ایالات متحده و ایران را همیشه در خطر وقوع یک جنگ فراگیر قرار می داد. این مساله به اسرائیل که همواره به دنبال تحریک آمریکایی ها برای مقابله نظامی با ایران است، کمک می کرد.
تاثیر سیاست فشار حداکثری آمریکا، تنها به طرح هسته ای ایران منحصر نمی شود، بلکه از آن فراتر رفته و به قدرت نظامی ایران و برنامه های موشکی آن یا محور مقاومت هم مربوط می شود، مسائلی که در برجام به آن پرداخته نشده و اسرائیل آنها را خطر استراتژیکی برای امنیت ملی خود می داند.
دولت آمریکا نمی خواهد ایران به سلاح هسته ای دست یابد. در اینجاست که تفاوت اصلی در مواضع جو بایدن و نتانیاهو در مورد پرونده هسته ای ایران نمود می یابد، زمانی که بایدن تلاش می کند پرونده هسته ای را حل کند تا پس از آن با خاطری آسوده به پرونده نظامی ایران بپردازد، اما نتانیاهو خواستار حل دو موضوع به صورت همزمان و از طریق فشار حداکثری بر ایران است.
اسرائیل معتقد است فشار حداکثری آمریکا بر ایران، در طولانی مدت روی استقرار نظام سیاسی جمهوری اسلامی در ایران تاثیر می گذارد یا اینکه باعث می شود این کشور سرگرم مشکلات داخلی خود شود.
ثانیا: تصمیم آمریکا برای هماهنگی کامل با اتحادیه اروپاست که به معنای تاثیرگذاری اروپا بر تصمیمات آمریکا در خاورمیانه است. این تاثیر می تواند به مناقشه اسرائیل و فلسطین هم برسد. شایان ذکر است که اروپا با اسرائیل در مورد مسئله فلسطین، اختلافات زیادی دارد.
ثالثا: با وجود اطلاع دولت آمریکا به اسرائیل در مورد تصمیمش برای ایران، جو بایدن شخصا و با تماس تلفنی این خبر را به نتانیاهو نداد و این بدان معناست که سیاست بایدن در رابطه با نتانیاهو، مبتنی بر بی اعتمادی و سردی در روابط است.
البته باید بر این مساله تاکید کنیم که سیاست آمریکا در رابطه با پرونده ایران، نمی تواند مصلحت امنیت ملی اسرائیل را نادیده بگیرد، چرا که آمریکا همواره تمایل شدیدی به حفظ امنیت اسرائیل دارد، یعنی دولت بایدن و حزب دموکرات آمریکا ممکن است تصمیماتی بگیرند که به نفع امنیت اسرائیل هم باشد، ولو اینکه تصمیمات مذکور خوشایند دولت اسرائیل نباشد.