بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - صبح نو /متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و انتشار آن به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
چندی پیش بود که محمود واعظی، رییس دفتر رییس‌جمهوری با رد نقش محمدرضا عارف در پیروزی حسن روحانی در انتخابات‌92 گفته بود: «آن زمان نظرسنجی‌ها فاصله معناداری میان رأی روحانی و عارف را نشان می‌داد به‌طوری‌ که روحانی جزو نفرات اول و دوم بود. بر همین اساس خودشان و بیشتر از همه سید محمدخاتمی و دوستان آن‌ها تصمیم گرفتند عارف که دیگر شانسی برای رقابت نداشت، کنار برود.» پس از آن اظهار نظر، عارف روز گذشته حملات بی‌سابقه‌ای را علیه واعظی، دولت و یار غار اعتدالیون، یعنی علی لاریجانی روا داشت. او در این میان، به‌طور غیر مستقیم حملاتی را نیز متوجه رییس خود محمد خاتمی کرد. او در عین حال، آمادگی‌اش برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده را اعلام کرد؛ اعلامی که می‌تواند روند کاری نهاد اجماع ساز اصلاحات را با اما و اگرهای زیادی مواجه کند.
محمدرضا عارف در گفت‌وگوی روز گذشته خود، درباره نقش مؤثر خود در انتخابات‌92 برای رأی آوری حسن روحانی، با اشاره به کتمان این مساله از سوی واعظی تصریح کرد: راهبرد ما این بود که باید یک تصمیم منطقی و کارشناسی شده باشد تا هواداران خودمان را قانع کنیم که خوشبختانه خیلی خوب انجام شد و هیچ درگیری و دعوایی در این ستادها صورت نگرفت. در نامه من کلی نوشتم. دوستان نمی‌خواهند ببینند، من آدم خواب زده را نمی‌توانم بیدار کنم.
عارف در بخش دیگری از این گفت‌وگو، در پاسخ به این سؤال که چرا نامی از روحانی در اعلامیه انصراف خود از انتخابات‌92 نبرد، تاکید کرد: صبح پنج‌شنبه قبل از انتخابات من در روزنامه بهار سرمقاله‌ای نوشتم . جز نام بردن از روحانی هر کس الفبای سیاست را بداند و درک اولیه‌ای از سیاست داشته باشد پیام مقاله را می‌فهمد که مردم بیایید و به آقای روحانی رأی دهید چون صبح پنج‌شنبه نمی‌توانستیم تبلیغات کنیم و اسم ببریم.
خاتمی باید جواب بدهد
رییس بنیاد امید ایرانیان درباره اپیدمی برائت این روزهای اصلاح‌طلبان از روحانی و ندامت اصلاحات از سیاست حمایت از نامزد اجاره‌ای، گفت: من واعظی نیستم که آنطور حرف بزنم؛ شرایط زمان را درک می‌کنم. شرایط دولت را می‌فهمم و زحماتی را که دولت کشیده می‌دانم البته نقدهای بسیار جدی هم دارم و خصوصی هم نقدهایم را به آقای روحانی به‌عنوان یک رفیق قبل از انقلاب گفته‌ام. عارف با انتقاد غیرمستقیم از خاتمی به‌عنوان کسی که از او خواست تا به نفع روحانی کنار بکشد، تاکید کرد: یک طرف قضیه من بودم چون مجری این تصمیم بودم. آن‌هایی که این تصمیم را گرفتند باید جواب بدهند. عارف در این باره اضافه کرد: وقتی می‌خواستم جدی جلو بیایم، دو، سه نکته را گفتم؛ گفتم اگر آقای خاتمی یا آقای هاشمی بیایند با این‌ها رقابت نمی‌کنم. دوم گفتم به هر تصمیمی با محوریت آقای خاتمی، عمل می‌کنم. من خودم را آدمی اخلاق‌مدار می‌دانم.
القای حس استغنا در برابر بی‌‌نیازی روحانی
عارف در بخش دیگر، درباره پیشنهادات روحانی به او برای تصدی یک سمت در دولت یازدهم سخن گفت. او در واقع با این اظهار‌نظر تلاش داشت تا روحانی و بیش از او ، واعظی را وامدار خود معرفی کند. عارف در این باره تاکید کرد: در یک جلسه‌ای در خدمت آقای روحانی بودیم و دو، سه پست مطرح کرد. وزارت ارتباطات، وزارت علوم و معاونت علمی. من برای هر سه پست نفرات مناسب‌تر از خودم را معرفی کردم. عارف در بخش دیگری، در پاسخ به این سؤال که اگر روحانی در سال‌92 پست معاون اولی را به شما پیشنهاد می‌داد، آیا قبول می‌کردید، گفت: الان نمی‌توانم بگویم که چه کار می‌کردم، وظیفه بود خدمت کنیم اما فردی که در دولت اصلاحات معاون اول موفقی بوده اگر بنا بود به دولت برود معاون اولی بود .وقتی روحانی معاون اولی را پیشنهاد نمی‌دهد و سه پست دیگر را می‌گوید می‌فهمم که ایشان می‌خواهد محترمانه بگوید، آقای عارف شما همان بیرون کمک کنید برای ما بهتر است.
هنوز داریم هزینه لاریجانی را می‌دهیم
عارف در این گفت‌وگو ضمنا انتقادات بی‌سابقه‌ای را روانه لاریجانی و افراد نزدیک به او کرد. او در این باره با اشاره به‌دلیل شکل‌گیری لیست امید در انتخابات مجلس دهم، گفت: جریان اصلاحات آمد از نیروها و خواسته‌های خودش گذشت تا این مسیر دولت ادامه پیدا کند. در لیست امید که حدود 150نفر به مجلس فرستادیم؛ مثلا در قم به علی لاریجانی رسیدیم؛ یعنی جمع‌بندی ما این بود که اگر لیست امید از لاریجانی حمایت نکند با مشکلات جدی روبه‌رو می‌شود، حتی او درجایی کم لطفی کرد و گفت، من نخواستم امیدی‌ها من را در لیست خودشان بگذارند. من مسائل را باز نکردم و باز هم نمی‌کنم. آن‌هایی که دست‌اندرکار بودند، می‌دانند حتی کاظم جلالی را در لیست گذاشتیم و هنوز داریم هزینه در لیست گذاشتن جلالی و نعمتی و دیگران را می‌دهیم.
تحریم تحمیل شد
عارف با انتقاد از روند تحریم انتخابات مجلس یازدهم توسط اصلاح‌‌طلبان، سیاست ندادن لیست توسط شورای عالی سیاست‌گذاری انتخاباتی اصلاح‌طلبان که او ریاستش را به عهده داشت را سیاستی تحمیلی توصیف کرد و گفت: من کاملا مخالف بودم و موافق لیست دادن در کل کشور بودم.
 او همچنین با ایجاد این همانی میان شورای عالی و نهاد جدیدالتاسیس اجماع‌ساز اصلاحات، تاکید‌کرد: نهاد جدید هم عملا شورای عالی شده است. اسم که مطرح نیست و عملا نهاد اجماع‌ساز که ان‌شاءالله موفق باشد همان ترکیب اعضای حقوقی به علاوه 50درصد اعضای حقیقی است. عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام همچنین در پاسخ به این سؤال که آیا همچنان درباره 1400تردید دارید که کاندیدا شوید یا خیر، تصریح کرد: تردید نداریم. 
عارف، اخلال‌گر روند وحدت اصلاحات؟
اعلام آمادگی عارف برای نامزدی در انتخابات‌1400 و انتقادات صریح او نسبت به کارکرد خاتمی در انتخابات‌92 که موجبات کناره‌گیری او از عرصه انتخابات و پیروزی روحانی را فراهم کرد، می‌تواند نشانه‌ای مهم از بروز اختلال در روند کاری نهاد تازه‌تأسیس اجماع‌ساز اصلاحات باشد. بروز اختلال در روند همگرایی نهاد «ناسا» از این جهت جدی به نظر می‌رسد که کناره‌گیری به نفع روحانی در رقابت انتخابات یازدهم ریاست جمهوری - که خود عارف و یارانش از آن به فداکاری و از خودگذشتگی یاد‌می‌کنند - باعث گشته تا رییس بنیاد امید ایرانیان برای تسخیر عنوان نامزدی انتخابات‌1400 از سوی اصلاح‌طلبان، خود را بیش از هر چهره اصلاح‌طلب دیگری، ذی‌حق و ذی‌صلاحیت بداند؛ بنابراین، نهاد اجماع‌ساز اصلاحات که طبق مانیفستش، اجماع حول یک نامزد اصلاح‌طلب را در دستور کار قرار داده، می‌تواند با اعلام آمادگی عارف برای نامزدی، با چالش جدی در مسیر سیاست‌ورزی مواجه گردد. از طرفی، عدم حضور عارف و در اقلیت بودن افراد نزدیک به او در نهاد اجماع‌ساز اصلاحات نیز به خودی خود نشان می‌دهد که آقای سکوت، از همین حالا شمشیر را علیه روند همگرایی این جریان بسته و قصد ندارد این بار برخلاف سال‌92، خود را قربانی تحمیلات از بالا به پایینِ ژنرال‌های اصلاح‌طلب کند.
عارف، معادله را فهمیده است
از سوی دیگر، حملات بی‌سابقه و همزمان علیه واعظی و لاریجانی، گویای آن است که عارف معادلات پشت پرده اصلاح‌طلبان را خوانده و فهمیده که بخشی از جریان اصلاحات با همراهی جریان اعتدال(با مدیریت واعظی) مترصد حضور علی لاریجانی و حمایت از او در انتخابات‌1400 است و بی‌گمان در دوگانه عارف-لاریجانی، اصلاح‌طلبان خاصه طیف عمل‌گرا و واقع‌گرای آن، به سمت لاریجانی متمایل خواهند شد؛ چه آنکه در انتخابات‌های هیات رییسه مجلس دهم نیز عمده اصلاح‌طلبان، لاریجانی را همواره بر عارف ترجیح می‌دادند. این جمله که تصریح می‌دارد: «هنوز داریم هزینه لاریجانی را می‌پردازیم» گواه آن است که عارف می‌خواهد عملکرد لاریجانی را با دولت روحانی یک کاسه سازد و با این ترفند، از سرمایه اجتماعی لاریجانی بکاهد. در وضعیت عادی نیز افواه و افکار عمومی، به نوعی همذات‌پنداری میان لاریجانی و روحانی قائل‌اند و مرام و مشرب سیاسی و مدیریتی این دو چهره را از یک جنس و سنخ می‌دانند.
مخالف سیاست تحریم
این اظهار نظر که «سیاست تحریم انتخابات مجلس یازدهم، بر من تحمیل شد» گویای این برداشت ضمنی است که عارف از هم‌اکنون خط قرمزی معنادار میان خود و رادیکال‌ها رسم کرده و نمی‌خواهد چند صباح دیگر و در برابر قضاوت پایگاه رأی خود، به تذبذب، ناپایداری و عدم‌ثبات سیاسی متهم شود که یک روز تحریم‌طلبی پیشه می‌کند و روزی دیگر، برای کسب قدرت سینه چاک.