بزرگنمايي:

اخبار محرمانه-پايگاه اينترنتي نشنال اينترست در گزارشي به قلم دانيل دي پتريس تحت عنوان « هفته بسيار بزرگ و پرمشغله ايران و آمريکا » نوشت :‌
البته قطعا هرگز شاهد تاييد اين موضوع از سوي ده نامزد جمهوريخواه که براي تصدي رياست جمهوري در انتخابات سال 2016 رقابت مي کنند نخواهيم بود ولي بايد گفت هفته اي که گذشت ، سازنده ترين و موثرترين دوران براي ديپلماسي ايران و آمريکا بوده است. در حقيقت در هفت روزي که سپري شد ، نه تنها شاهد به دست آمدن چندين نتيجه مثبت براي آمريکا بوديم بلکه اين موضوع به خوبي نشان داده شد که چگونه نتايج تعامل متفاوت ميان مقامات آمريکايي و ايراني از زمان فرايند مذاکرات هسته اي در طول سه سال گذشته ، نخستين بار ‌ به بار نشسته است.
تا قبل از انتخاب حسن روحاني به سمت رئيس جمهور ايران ، مقامات دولت اوباما حتي در توجيه يک مکالمه ساده تلفني با يک مقام ايراني در هر زمينه اي بسيار مشکل داشتند و حتي اگر گفتگوي تلفني صورت مي گرفت ، شانس بسيار کمي وجود داشت که نتيجه اي ملموس از دل اين گفتکو بيرون بايد چه برسد به اين که کاخ سفيد و وزارت خارجه بتوانند علنا درباره آن اظهار نظر کنند.
ولي از زمان امضاي طرح اقدام مشترک ميان ايران و پنج به علاوه يک در نوامبر سال 2013 يعني کمتر از دو سال قبل از اجرايي شدن توافق کامل هسته اي ، تهران و واشنگتن به تدريج به اين نتيجه رسيدند که به جاي ديدن همديگر به عنوان دشمناني که بايد ناديده گرفته و کنار گذاشته شوند ، يکديگر را به ديده مخالفاني بنگرند که مي توانند بر سر برخي مسائل خاص و گزينش شده توافقاتي با هم داشته باشند.
نامزدهاي جمهوريخواه رياست جمهوري آمريکا منحصرا بر رفتارهاي منفي ايران تمرکز کرده اند ، يعني به يک رشته اقدامات تحريک آميز در منطقه که بدون شک هم به امنيت آمريکا و هم ثبات متحدان اين کشور در منطقه خليج فارس مربوط مي شود.
لازم نيست به واشنگتن يادآوري شود که چقدر ايران مي تواند براي آمريکايي ها خطرناک باشد ، تهران در طول سه ماه گذشته مرتکب رفتارهايي شده است که به اختلافات ميان دو کشور دامن مي زند . به نظر مي رسد مثالها براي اينگونه رفتار بي نهايت است : انجام دو آزمايش موشک بالستيک در نقض قطعنامه هاي شوراي امنيت سازمان ملل متحد ، اجراي مانورهاي دريايي تحريک آميز در خليج فارس در مجاورت شناورهاي آمريکايي و بازداشت موقت و بازجويي از ده ملوان آمريکايي که ظاهرا در آبهاي سرزميني ايران سرگردان شده بودند. هيچيک از اين اقدامات از سوي مقامات آمريکايي قابل بخشش يا اغماض و چشم پوشي نيست و همه اين اتفاقات يادآور اين نکته مهم به آمريکايي هاست که آيت الله خامنه اي رهبر معظم ايران و سپاه پاسداران ايران قدرت اصلي در روند تصميم سازي در عرصه سياست خارجي اين کشور به شمار مي روند.
ولي بايد به اين موضوع توجه داشت که تمرکز صرف بر رفتار منفي ايران از سوي جمهوريخواهاني مانند کريس کريستي ، مارکو روبيو ، جب بوش ،‌دونالد ترامپ يا تد کروز ، منافع آمريکا را محقق نمي سازد. در واقع طرح اين حملات لفظي در تبليغات انتخاباتي يا روي صحنه مناظره ها خشم عمومي را تا سطحي بر خواهد انگيخت چون آمريکايي ها ممکن است احساس کنند دولتشان در خصوص موضوع ايران ناکارآمد و از آن بدتر در برابر رفتار بد ايران بي تفاوت و ناتوان است.
ولي جمهوريخواهان چه بخواهند قبول کنند يا قبول نکنند ، هفته اي که گذشت هفته اي بسيار خوب براي جان کري وزير خارجه و تيم وي در وزارت خارجه آمريکا بود ولي از همه مهتر اين هفته ،‌ هفته اي بسيار خوب براي منافع ملي آمريکا محسوب مي شود.
روز شنبه 16 ژانويه يوکيا آمانو مدير کل آژانس بين المللي انرژي اتمي رسما تاييد کرد ايران به همه تعهدات هسته اي خود بر اساس طرح جامع اقدام مشترک عمل کرده است. شرايط توافق هسته اي براي همگان که اين سند 159 صفحه اي را مطالعه کرده اند به خوبي شناخته شده و روشن است:‌ برچيده شدن دو سوم از سانتريفوژهاي ايران ،‌انتقال 98 درصد از دخاير اورانيوم کم غني شده ايران به خارج از اين کشور ، برداشته شدن قلب راکتور هسته اي اراک ، محدود کردن کميت و کيفيت ذخاير اورانيوم غني شده اين کشور، و تسهيل رژيم بازرسي فراگير آژانس در سراسر تاسيسات هسته اي اعلام شده ايران. به عبارت ديگر با اين طرح برنامه هسته اي ايران هم اکنون در جعبه اي قرار مي گيرد و به گونه اي موثر تحت نظارت دقيق جامعه بين المللي قرار خواهد گرفت.
بازداشت ده ملوان آمريکايي توسط سپاه پاسداران و انتشار چند ويديو که آمريکايي ها را در حال اعتراف به اشتباه نشان مي دهد ، احتمالا برخي از آمريکايي ها را گمراه کرده است. اين تصاوير که ايراني ها را آن را منتشر کرده اند براي اهداف تبليغاتي بوده است و بدون شک مي خواسته ضمن تحقير کردن آمريکا و ضعيف نشان دادن نيروي دريايي اين کشور ، رحم و شفقت نيروهاي سپاه را به رخ بکشاند.
ولي فارغ از اينکه اين تصاوير چقدر ناراحت کننده بوده است ، بايد به اين حقيقت توجه داشت که ملوانان آمريکايي سالم و
چهارده ساعت پس از بازداشت و با قايقهايي سالم بازگردانده شدند. در سال 2007 انگليس به اندازه آمريکا خوش شانس نبود ،‌در آن زمان نيز گروهي از پرسنل نيروي دريايي اين کشور بازداشت شدند و به مدت چند هفته در بازداشت باقي ماندند تا اينکه در مراسمي در حاليکه دست محمود احمدي نژاد رئيس جمهور وقت را مي فشردند و از وي به خاطر مهمان نوازي تشکر مي کردند ، ازاد شدند. اگر همکاري مثبت ميان جان کري و جواد ظريف به عنوان محصول فرعي مذاکرات هسته اي نبود ، اين احتمال نيز بسيار وجود داشت که اين ده ملوان آمريکايي هنوز هم در اسارت ايران قرار داشته باشند.
بايد به همه اينها آزادي جيسون رضاييان خبرنگار بازداشت شده واشنگتن پست و نيز چهار تبعه ديگر ايراني - آمريکايي را اضافه کرد. اقدامي که بدون ترديد به نشانه حسن نيت در سايه مذاکرات هسته اي صورت گرفته است.
در نهايت بياييد کاملا صادق باشيم : واضح است که ايران و آمريکا در آينده نزديک به هيچ وجه دوست يا شريک يکديگر نخواهند بود . مناسبات ديپلماتيک ميان تهران و واشنگتن بار ديگر برقرار نمي شود ، و نه ايران و نه آمريکا هيچيک سفارتخانه هاي خود را در خاک يکديگر بازگشايي نخواهند کرد. ايراني ها به حمايت از گروه هاي تروريستي که در گذشته آمريکايي ها را به کام مرگ فرستاده اند ، ادامه خواهند داد و پولها و منابع مالي بيشتري در برنامه موشک هاي بالستيک خود سرمايه گذاري مي کنند و به تبليغات ضد اسرائيلي در منطقه ادامه خواهند داد.
ولي هفته اي که گذشت به خوبي نشان داد که تهران و واشنگتن مي توانند در واقع بر سر برخي مسائل با يکديگر کار کنند و تعامل داشته باشند.