بزرگنمايي:

اخبار محرمانه- روزنامه آرمان که در طيف اصلاح طلب متمايل به آقاي هاشمي رفسنجاني قرار دارد؛در مصاحبه اي مفصل با دکتر امير محبيان از چهره هاي شناخته شده اصولگرا بخشي از ديدگاههاي او را در مورد سيد حسن خميني و روشنفکري منعکس ساخته است؛که پاسخ صريح محبيان خواندني است. مولفه روشنفكري سيد حسن خميني بيش از هر مساله‌اي وي را نزد مردم محبوب ساخته است، با توجه به اين ويژگي شاخص وي مي‌تواند از اقبال لازم جهت كسب راي مردم و كرسي مجلس خبرگان در آينده برخوردار باشد؟ اين موضوع بحث جدي لازم دارد، لذا اجازه دهيد موضوع را تحليل كنيم. 1- مولفه روشنفكري يعني چه؟ اگر منظور استفاده از ادبيات روشنفكرانه است؛ محال مي‌دانم كه سيد حسن بتواند به پاي رئيس دولت اصلاحات برسد. به عبارتي تمام ظرفيت ادبيات روشنفكري با گرايش نزديك به ادبيات غرب‌پسند را رئيس دولت اصلاحات مصرف كرده و براي ديگري فرصتي باقي ننهاده است. 2- اگر منظور غرب‌گرايي يا دوري از انقلاب اسلامي است كه نه سيد حسن چنين ادعايي دارد و نه از نوه امام مقبول مي‌افتد. 3- از كجا دانسته‌ايد كه مولفه روشنفكري او را محبوب ساخته است؟ محبوبيت سيد حسن به انتساب او به امام برمي‌گردد. والا اگر صرف روشنفكري و امثالهم ملاك بود كه بسياري از ايشان در اين مسير پيشتاخته‌ترند. 4- ضمنا عبارت «نزد مردم» كه اشاره كرديد، به چه مدلولي برمي‌گردد؟ همه مردم؟ اصلاح‌طلبان؟ طبقات مستضعف؟ واقعا فكر مي‌كنيد طبقات نيازمند كه گرفتار نان شب هستند، دغدغه شعارهاي روشنفكري را دارند؟! 5- اما اگر سيد حسن به دليل انتساب به امام خميني (ره) برجستگي ويژه يافته است، آيا روشنفكري غربگرايانه و حتي دانشگاهي نقطه مميز امام خميني بوده است كه اين صفت موجب تقويت انتساب و محبوبيت گردد؟ 6- نگرش امام در هر موردي برخاسته از اسلام ناب و رويكرد فقهي با مبنايي از عرفان و روح مهذب بود. نگرش روشنفكرانه شناخته شده مدرنيستي تا چه حد با اين رويكرد تطابق دارد؟ گمان دارم هر قدر كه سيد حسن بر اين وجه روشنفكري عرفي تاكيد كند از امام دورتر خواهد شد. 7- بر اين باورم كه سيد حسن فرد بااستعدادي است كه ظرفيت‌هاي خوبي دارد. از اين رو معتقد بوده و هستم كه اگر امام بودند و ايشان از امام مي‌پرسيدند كه چه مقدماتي براي حضورم در سياست لازم است، ترديدي ندارم امام علاوه بر ظرفيت‌هاي علمي و فقهي چند توصيه كليدي به وي مي‌كردند. نخست تاكيد بر تهذيب نفس مستمر و افزايش ظرفيت‌هاي علمي. دوم، حمايت از ولي فقيه. سوم، حركت در جهت تامين منافع مستضعفين (نه همسويي با خواست طبقات مرفه بي‌درد) و چهارم، ستيز شجاعانه با استكبار.