چاپ

اخبار محرمانه - خراسان / « چرا استیضاح روحانی غلط است؟ » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم دکترحامد رحیم‌پور است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
حرف استیضاح روحانی ماه‌هاست که سر زبان ها افتاده است. این گمانه از همان ابتدای کار مجلس یازدهم تقویت شد اما مخالفت بخشی از نمایندگان و هیئت رئیسه، این بحث را تاکنون بی سرانجام گذاشته است هرچند گزارش ها و شنیده ها از پیگیری جدی این موضوع از سوی برخی حامیان این استیضاح حکایت می کند.همین ابتدا باید تصریح کرد که دولت نه تنها عملکرد قابل دفاعی ندارد بلکه بسیاری از صاحب نظران عمده مشکلات موجود را نتیجه بی عملی و بی تدبیری دولت می دانند اما آیا استیضاح و برکناری رئیس جمهور این مشکلات را یک شبه حل خواهد کرد؟ یا اساسا برای استیضاح کنندگان فقط برکناری مهم است و به وقایع بعد از آن کاری ندارند؟ دو روز قبل عضو هیئت رئیسه مجلس به تفصیل دلیل مخالفت با این درخواست را اعلام کرد. دلایلی که به نظر از بی فایده بودن انجام استیضاح حکایت می کند. به گفته امیر آبادی « اگر الان استیضاح رئیس جمهور را شروع کنیم، روند آن حدود دو ماه طول می‌کشد و به ماه دهم سال می‌رسیم، بعد از آن نیز معاون اول رئیس جمهور به مدت سه ماه رئیس دولت می‌شود و بعد ازآن هم به تعطیلات عید می‌رسیم و اندکی بعد نیز مهلت کارِ دولت تمام می‌شود؛ بنابراین ما در مجلس به این نتیجه رسیده‌ایم که استیضاح انجام نشود.» به عبارتی آن چه از انجام این استیضاح در صورت رای آوردن و برکناری رئیس جمهور حاصل می شود، عملا بلاتکلیفی امور کشور و از دست رفتن زمان خواهد بود اما شنیده ها و خبر ها حاکی از این است که موضوع استیضاح رئیس جمهور منتفی نشده و همچنان از سوی عده ای در بیرون و داخل مجلس پیگیری می شود. این در حالی است که مشی رهبرحکیم انقلاب درباره دولت ها این بوده که فعالیت دولت تا روز آخر ادامه یابد. جالب آن که این نهی مربوط به این دولت نیست و ایشان درتاریخ 5 بهمن 83 در نامه ای خطاب به رئیس وقت مجلس حتی درباره استیضاح یکی از وزیران با اشاره به بی فایده بودن این کار و تاکید بر استفاده مجلس ازهمه ابزار های نظارتی خود تصریح کرده بودند: «در شرایط کنونی که ماه های آخر ماموریت خطیر دولت در حال سپری شدن است، استیضاح وزیران هیچ سودی برای کشور و دستگاه های مسئول ندارد و متقابلا زیان های محتمل آن بسیار و خطرات آن هشدار دهنده است. البته مجلس موظف است که از همه ابزارهای نظارتی خود استفاده کند.»
حالا باید از این طیف از مخالفان روحانی و حامیان استیضاح پرسید مگرسیره نظام در باره سال آخر دولت ها را نمی دانند؟ کنار رفتن روحانی به معنای کنار رفتن دولت روحانی نیست بلکه دولت او با حضور معاون اول تا انتخابات بعد پابرجا می‌ماند. آیا با این کار همین نظم نیم‌بند هم از بین نخواهد رفت؟آیا بر فرض مثال حامیان استیضاح حاضرند با معاون اول روحانی یعنی اسحاق جهانگیری تا روز انتخابات کار کنند؟ برکناری روحانی چگونه و براساس چه مکانیسمی به کم شدن التهابات فعلی خصوصا گرانی ها و تورم کمک می کند؟ ‏فردای استیضاح چه می شود و چه مسئله ای از کشور حل می شود؟ آیا دشمن خارجی و ضدانقلاب داخلی و خارجی در التهابات پدید آمده ساکت خواهند بود؟اصلا تمام این سوالات به کنار؛ آن هایی که خواستار استیضاح و طبعا برکناری رئیس جمهور هستند چه تضمینی می دهند که بعد از کنار گذاشتن او اوضاع بدتر از این نشود ؟ اساسا چه طرح و برنامه ای برای آن زمان دارند ؟ اگر دارند بهتر نیست این طرح یا برنامه که قرار است دولتی را که رئیس خود را از دست داده چابک تر کند اعلام کنند ؟آیا در کشوری که تحریم‌های جنایتکارانه خارجی، مشکلات معیشت داخلی و تهدید‌های پیرامونی رو به تزاید است، استیضاح موجب تقویت تحریم‌ها، افزایش دشواری‌های معیشتی و ظهور تهدید‌های امنیتی نمی‌شود؟ همین روز‌های بحث‌وجدل استیضاح را ببینیم؛ این انرژی صرف شده، چه سودی برای ملت داشت؟و ده ها سوال دیگر.علاوه‌بر آن کناررفتن رئیس جمهور می‌تواند تبعات خطرناکی نیز برای کشور داشته باشد. برای مثال لبنان را بنگرید. لبنان از 17 اکتبر سال 2019 شاهد تظاهرات مردمی بود که به استعفای «سعد الحریری» از نخست وزیری انجامید اما با گذشت یک سال، این کشور هنوز درگیر معرفی نخست وزیر جدیدی است که چهارمین نخست وزیر در یک سال اخیر خواهد بود.همین بی ثباتی سیاسی سبب بحران های متعدد داخلی وخارجی برای این کشور شده است. افزون بر این در کشور ما تا انتخابات ریاست‌جمهوری آینده تنها حدود هشت ماه باقی مانده و اساسا سود یک تغییر تنها چند ماه قبل از موعد اصلی نمی‌تواند قابل‌توجه باشد، تازه اگر فردی پیدا شود که بتواند کار را به دست بگیرد.به هر حال وقتی مواجهه سخت با دولت یا اساسا هر فرد دیگری، قابل پذیرش است که منطق آن مواجهه قابل‌قبول باشد، ازاین‌رو می‌توان گفت که یک سوال عمومی از حامیان استیضاح وجود دارد وآن این که مثلا حامیان استیضاح چند بار وزیر اقتصادی، رئیس‌کل بانک مرکزی و دیگران را به‌خاطر این وضعیت وخیم معیشتی بازخواست کرده‌اند؟ یا این که کدام طرح اقتصادی مشخص را به‌عنوان ریل جدید و اصلاح فرایند قبلی به دولت پیشنهاد کرده‌اند؟همین‌جاست که باید گفت همان حامیان استیضاح در مجلس باید بیشتر از آن که درگیر چنین حاشیه‌هایی شوند، به‌دنبال یافتن راهی علمی و منطقی برای تغییر دادن مسیر دولت باشند نه این که در یک چالش سیاسی و حاشیه‌ای بیفتند. ازاین‌رو مشخص است که هرگونه اظهارنظریا عملی که به دولت کمک کند از زیربار مسئولیت کارنامه ضعیف خود فرار کند، یک اشتباه بزرگ است و درمقابل به‌جای رفتارهای تند و رادیکال، همزمان با تلاش برای پاسخ گو کردن دولت باید کاری کرد تا مردم امیدوار به تغییر و اصلاح ریل اداره کشور شوند.