چاپ

اخبار محرمانه- گري سيك پژوهشگر در دانشگاه كلمبيا در مورد مسائل سياست امنيت ملي نوشت : شكست دور فعلي مذاكرات - به معناي بازگشت به وضع احتمال زياد وقوع جنك است .

وي در تفسيري كه امروز (دوشنبه ) در پايگاه اطلاع رساني پوليتيكو انتشار يافت - نوشت : همواره بايد در مورد اهداف محتاط بود سياست هايي با اهداف كوتاه مدت معمولا تبعات ناخوشايند درازمدتي را به بار مي آورد اين همان اتفاقي است كه اكنون در كنگره آمريكا در حال وقوع است : در حاليكه سياستمداران عليه توافق هسته اي با ايران متحد شده اند گري سيك كه عضو شوراي امنيت ملي آمريكا در زمان سه زمان سه رئيس جمهوري آمريكا بود- در ادامه اين تفسير افزود: امروز افراد زيادي آماده رد توافق هسته اي با ايران هستند با اين استدلال كه فشار شديد و انزوا يقينا موجب محو كامل توانايي هسته اي ايران مي شود و زمان دست نيافتن ايران به سلاح هسته اي را تا زمان نامشخصي تمديد مي كند اين در واقع به موضع بنيامين نتانياهو نخست وزير رژيم صهيونيستي در سخنراني هفته قبل كنگره نزديك است يقينا عقب بردن زمان و محو همه جنبه هاي توانايي هسته اي مورد علاقه همه است اما طرفداران سياست سركوبگرانه تر بايد بدانند رسيدن به خواسته آنها احتمالا به معناي افزايش تهديدي امنيتي است كه با تهديد فعلي قابل مقايسه نيست پيش بيني اين وضع چندان دشوار نيست - سه دهه تجربه بر اساس بررسي سياست هاي شش رييس جمهوري آمريكا و چهار رييس جمهوري در ايران بخوبي وضع آتي را به ما نشان مي دهد ايران در اين مدت مشمول تحريم ها و فشارهاي زيادي شده است - اين فشارها ابتدا يكجانبه و توسط آمريكا بود: اما در دولت باراك اوباما رييس جمهوري آمريكا دامنه آن وسيعتر و بين المللي و شدت آن در قالب تحريم هاي اقتصادي شديد شد ايران تاكنون دو بار به ميز مذاكره آمده است يك بار در سال 2003 و 2004 كه حسن روحاني و محمدجواد ظريف نه به عنوان رييس جمهوري و وزير امور خارجه (كه اكنون در اين مقام ها هستند) به عنوان مذاكره كنندگان ايراني پيشنهاد محدوديت تعداد سانتريفيوژهاي ايران را به 3 هزار دستگاه دادند در آن زمان آمريكا يكي از طرفين مستقيم مذاكرات نبود اما گفته مي شود دولت جرج بوش رييس جمهوري پيشين آمريكا مانع از موفقيت مذاكرات شد: دقيقا به همين دليل موافقان و مخالفان فعلي تصور مي شد اجازه دادن به ايران براي داشتن تعداد سانتريفيوژهاي بيشتر خطر بزرگي است از اين گذشته در آن زمان هنوز آمريكا و جامعه بين المللي فشارهاي شديد را روي ايران اعمال نكرده بود و تحريم ها تاثير واقعي خود را نگذاشته بود همه مي دانند كه با فشار هر روزه تحريم ها و حتي با وجود تهديدهاي اسرائيل براي حمله به تاسيسات هسته اي ايران - اين كشور برنامه هسته اي خود را پيش برد زمانيكه روحاني و ظريف بار ديگر به عرصه سياست داخلي ايران بازگشتند- ايران 20 هزار سانتريفيوژ در دو تاسيسات اصلي خود نصب كرده بود كه يكي از آنها زير زمين قرار دارد و به ذخيره اورانيوم با غناي 20 درصد قابل توجهي دست يافته است شرايط به اندازه اي خطرناك شد كه نتانياهو در نشست مجموع عمومي سازمان ملل متحد سال 2012 اعلام كرد ايران تا تابستان بعدي به اندازه ساخت يك بمب اورانيوم با غناي 20 درصد كافي خواهد داشت - بسياري از صاحب نظران نيز تصور مي كردند اسرائيل به تاسيسات هسته اي ايران حمله خواهد كرد درست است كه نتانياهو از سال 1992 در مورد دست يافتن ايران به سلاح هسته اي هشدار داده است و مي توان همه اين هشدارها را هراس افكني دانست اما نبايد فراموش كرد همه اين هشدارها يك مبناي حقيقي دارد: در تمام اين مدت ايران با سرعت و جديت برنامه هسته اي خود را براي رسيدن به توانايي توليد بمب دنبال كرده است - اما حقيقت جالبتر اين است كه تهران براي ساخت بمب تصميم نگرفته و بمبي نساخته است تقريبا بر اساس همه برآوردها تهران از يك دهه قبل توانايي ساخت بمب را داشته است پيش بيني ها نه در مورد توانايي ايران براي ساخت بمب بلكه در مورد خواسته تهران براي استفاده از اين توانايي به منظور توليد بمب نادرست بوده است كل تشكيلات امنيتي آمريكا و بيشتر متحدان واشنگتن غير از اسرائيل - تقريبا به اين نتيجه رسيده اند كه ايران تصميمي براي ساخت بمب نگرفته است دور فعلي مذاكرات هسته اي با ايران نيز به ضرب الاجل نزديك مي شود- جزييات اعلام نشده است - اما بعضي از خطوط اصلي توافق مشخص شده اند ذخيره اورانيوم غني شده 20 درصدي ايران كاهش يافته و در آينده قابل پيش بيني نيز ذخيره اورانيوم 20 درصدي ايران بيشتر نمي شود ايران همچنين نظارت هاي شديد بين المللي را بر برنامه هسته اي اش در ازاي لغو تحريم ها پذيرفته است به جز اين - ايران بايد بازه زماني 10 ساله محدوديت ها را براي بازگشت به جامعه بين المللي بپذيرد از طرف ديگر اگر اين توافق پذيرفته نشود- همانطور كه نتانياهو و بسياري از اعضاي كنگره مي خواهند: به روزهاي ابتداي سال 2013 باز مي گرديم - تحريم هاي شديد عليه ايران - توسعه برنامه هسته اي اين كشور و خطر قريب الوقوع براي بروز جنگي ديگر يقينا هيچ سياستمدار يا دولتمرد مسوولي خواستار وقوع اين روند نيست