چاپ

اخبار محرمانه - اعتماد / « مالیات خانه‌های خالی » عنوان یادداشت روزنامه اعتماد نوشته مهدی سلطان محمدی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
قانون مالیات بر خانه‌های خالی که دو فوریت آن در مجلس به تصویب رسیده، طرح‌ ناپخته‌ای است که استدلال‌های کارشناسان و فعالان این حوزه در آن وجود ندارد. قانون قبلی مالیات بر خانه‌های خالی که معقول‌تر و سنجیده‌تر بود، سال‌های بسیاری اجرایی نشد چراکه مقدمات آن به خصوص شناسایی خانه‌های خالی همچنان محقق نشده است. آن مقدار خانه‌های خالی هم که تصور می‌شود برای دوره طولانی وجود دارد به اندازه‌ای نیست که در آخرین سرشماری کشور اعلام شد. چراکه در آن مقطعی که سرشماری انجام شد، ممکن است برخی در سفر بوده باشند و برخی دیگر نیز خانه را برای فرزندان خود باقی گذاشته باشند. در کل مقطع زمانی کنونی زمان مناسبی برای سنجش وضعیت مسکن به خصوص خانه‌های خالی نبوده از سوی دیگر نوع پرسش و هدفی که سرشماری داشته ‌برای اتخاذ سیاستی مالیاتی نبوده است. فرد پرسشگر به خانه‌ها سر می‌زد و هر خانه‌ای که خالی بود در زمره خانه‌های خالی قرار می‌گرفت. مبنای خانه‌های خالی افرادی هستند که خانه‌هایشان را برای زمان زیادی خالی نگه داشتند که البته بعید است چراکه فرد قصد نگهداری برای دستیابی به درآمدی را دارد بنابراین نیاز دارد از درآمد اجاره آن استفاده کند مگر اینکه معذورات خاصی داشته باشد. تصوری وجود دارد که با اجرایی شدن این قانون حجم زیادی از خانه‌ها به بازار عرضه می‌شوند که به اعتقاد بنده این واقع‌بینانه نیست چراکه شناسایی آنها نیز به راحتی امکان‌پذیر نیست. سال‌هاست که کشور درگیر طراحی و به اجرا درآمدن سامانه‌ای است تا بتواند این خانه‌ها را شناسایی کند که همچنان به مرحله اجرایی نرسیده است. فرمولی که نمایندگان در مجلس برای مالیات‌ستانی بر خانه‌های خالی وضع کردند، فرمول تندی است که قابلیت اجرا ندارد.
ممکن است این نوع تصمیم‌گیری‌ها التهاب به بازار مسکن را بیش از پیش افزایش دهد. ممکن است فشار در کوتاه‌مدت به بازار مسکن، وضعیت آن را در بلندمدت آشفته و ناامن ‌کند. در شرایط فعلی به رغم افزایش قیمت مسکن هنوز امکان ساخت‌وساز در ایران پایین است و تمایلات برای ورود به بازار ساخت‌وساز کم است. مالیات در کشورهایی که وضع شده در مجموع ثمربخش نبوده و میزان عایدی از میزان هزینه‌هایی که برای شناسایی خانه‌های خالی پرداخت شد‌ بیشتر بوده چراکه شناسایی امر پربحثی است که پیچیدگی‌های فنی خاص خود را دارد. شناسایی این خانه‌ها ممکن است، فسادزا نیز باشد چراکه اثبات خالی بودن آن امر آسانی نیست. لازم است، طرح‌های اینچنینی پخته‌تر و مدت‌ها روی آن کار شود و کارشناسان بر همه جوانب آن نظر دهند. اینکه به صورت شتابزده طرح‌های اینچنینی به تصویب برسد و درصدد بود که در کوتاه‌مدت مشکلات آن را حل کرد، راه به جایی برده نمی‌شود. نباید از این موضوع گذشت که مسکن راه‌حل کوتاه‌مدت ندارد. باید این را پذیرفت که برای چاره‌سازی از مسکن نیاز به برنامه‌ریزی بلندمدت است. شاید این امر تلخ باشد اما در کوتاه‌مدت بازار مسکن به شرایط باثباتی نمی‌رسد. اگر این روش‌ها جوابگو بود که در سایر بازارها نیز اجرا می‌شد و نتایج خوبی نیز به بار می‌آورد. ‌ای کاش طرح قبلی اجازه اجرایی پیدا می‌کرد تا نقاط قوت و ضعف آن شناسایی می‌شد. در این صورت است که می‌توان به قانونی جامع با ضمانت اجرایی دست یافت وگرنه با تصویب هر روزه قانون راه به جایی نخواهیم برد.