چاپ

اخبار محرمانه - آخرین خبر / شهره پیرانی با انتشار این عکس نوشت: نشسته ایم گوشه باغچه با نسترن و ... داریم روح زمانه دهه 60 را در موسیقی ش جستجو می کنیم از "شب نورد" به "چاووش" و به "ممد نبودی ببینی" میرسیم. دهه ابتدایی زندگی تو، من، نسترن، عابد، آرش و میلیون ها ایرانی مرور می شود؛ سال های جنگ! در دلم میگویم خوش به حال تو که نبودی ببینی...
گوینده به میانه دهه 60 رسیده. به شرایط بین المللی جنگ اشاره کوتاهی می کند، سال هایی که کل دنیا علیه ایران متحد شده بود در جنگی نابرابر و ما کودکان آن دوران درکی از جنگ، جنگ زدگی، آوارگی، رکود، تورم و... نداشتیم! روح زمانه را در ترانه ای جستجو می کند که بتواند توصیف آن سال ها باشد. اما ما که آن سال ها را زیسته ایم ترانه های زندگی مان را خودمان ساختیم!
داریوش این روزها نمی توانم ذهنم را منظم کنم برای نوشتن. خوش به حالت که "نبودی ببینی". با شناختی که از تو دارم می دانم طاقت دیدن خیلی از سختی هایی که پس از شهادتت بر مردم ایران تحمیل شد را نداشتی. تو در میانه سال 2011 شهید شدی، از سال 2012 دور جدیدی از تحریم ها بر ایران تحمیل شد. تحریم هایی که این بار هدفمند بود و کشورهای بیشتری را علیه ما با خود همراه کرده بود (مثل سال های جنگ). این تحریم ها با وقفه کوچکی تا به امروز ادامه پیدا کرده. زندگی اکثر مردم ایران به ویژه اقشار آسیب پذیر از این تحریم ها متاثر شده، طبقات پایین تر، بیماران و...
دیروز وزیر بهداشت می گفت در مبارزه با کرونا نیز شرایط تحریم و فشارهای اقتصادی به ما اجازه نمی دهد تمهیدات را همانند سایر کشورها اجرا کنیم.
دارم به این فکر میکنم روح زمانه ما (پس از تو) و در میانه ی این تحریم های غیر انسانی را کدام شعر، کدام موسیقی، کدام داستان، کدام افسانه می تواند توصیف کند؟
آن جا که هستی، دعا کن
برای سرزمین مان، مردم سرزمین مان، برای بشریت، برای انسانیت دعا کن!