چاپ

اخبار محرمانه - اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
گاردین | حزب کارگر یکی از بدترین شکست‌های تاریخ خود را در انتخابات انگلیس تجربه کرد. این حزب کرسی‌هایی را به حزب محافظه‌کار واگذار کرد که چندین دهه متعلق به چپ‌ها بود. صبح روز جمعه حزب کارگر بررسی چرایی این اتفاق را آغاز می‌کند و احتمالا نتایج این جلسه بر استراتژی این حزب در انتخابات آینده تاثیر می‌گذارد. در اینجا نگاهی می‌اندازیم به پنج دلیل شکست آنها.
دلیل اول: جرمی کوربین، رهبر حزب
مقامات دولت در سایه، از جمله شخصیت‌هایی چون ریچارد برگن، شب انتخابات در مصاحبه‌های تلویزیونی خود به تمجید از نجابت و امانتداری کوربین پرداختند، اما پس از مشخص شدن نتایج اولیه، بسیاری از نامزدهایی که شکست خورده بودند، عدم محبوبیت کوربین را عامل شکست خود اعلام کردند. کوربین هنگام ورود به انتخابات، رکورد کمترین میزان رضایت عمومی از یک رهبر حزب رقیب را در اختیار داشت. از ابتدای دهه 1980 میلادی تاکنون هیچ رهبری به اندازه کوربین منفور نبوده است. به گفته فعالان ستادهای انتخاباتی حزب کارگر، رای‌دهندگان مسن به خاطر حمایت او از جنبش جمهوری‌خواهان ایرلندی از کوربین خوش‌شان نمی‌آید. در لندن، آنچه یهودستیزی کوربین و عدم عذرخواهی او بابت اقداماتش خوانده می‌شود، عامل کاهش محبوبیت وی بوده است. روث اسمیث، یکی از منتقدان قدیمی کوربین که احتمالا کرسی خود در مجلس را از دست می‌دهد، در مصاحبه با اسکای‌نیوز کوربین را عامل شکست دانست و گفت: اقدامات شخصی او باعث شکست من و بسیاری از هم‌حزبی‌هایم در حوزه‌های انتخابیه مختلف شده است. توبی پرکینز نیز که از حوزه چسترفیلد نامزد شده بود، می‌گوید: انتخابات به دلیل عدم محبوبیت تاریخی کوربین، بسیار برای او دشوار بود.
دلیل دوم: وعده‌های انتخاباتی
حزب کارگر با شعار «وقت تغییر واقعی فرا رسیده است» وارد کارزار انتخابات 2019 شد. این حزب با وعده ارایه خدمات درمانی رایگان برای سالمندان، رایگان کردن دانشگاه، کاهش سن رای به 16 سال و جبران خسارتی که به زنان به موجب قانون یکسان‌سازی سن بازنشستگی زنان و مردان وارد شده بود، تلاش کرد دل همه بخش‌های جامعه را به دست بیاورد. برخی نامزدها می‌گویند در جریان مبارزه انتخاباتی، آن قدر تعداد وعده‌هایی که حزب به مردم داده، زیاد بود که وقتی از آنها در مورد دیگر حوزه‌ها - مثلا هزینه حمل و نقل عمومی - سوال می‌شد، مجبور بودند از دادن پاسخ و وعده جدید طفره بروند، چراکه رای‌دهندگان با آن همه وعده و تعهد اشباع شده بودند. یکی از منابع نزدیک به حزب می‌گوید: این طور نبود که مردم از سیاست‌ها و وعده‌ها بدشان بیاید، اما تعداد این وعده‌ها بسیار زیاد بود. وعده رایگان کردن اینترنت خانگی اصلا طرفداری نداشت. بنابراین مردم با خود می‌گفتند این وعده‌ها بسیار عجیب و هزینه آنها گزاف است؛ چرا باید به ما چنین چیزهایی را بدهند؟ یکی دیگر از اعضای ستاد کوربین نیز می‌گوید شعارها و وعده‌های حزب بسیار مفصل و طولانی بودند. این برنامه برای یک دوره 10 ساله بود، نه برای یک دولت.
دلیل سوم: استراتژی آنها نسبت به برگزیت
حزب کارگر بلافاصله برای سیاست داخلی رادیکال خود، برگزیت را مقصر اعلام کرد، اما دیگر اعضای دولت در سایه معتقد بودند که رویکرد خودشان نسبت به اتحادیه اروپا به ‌شدت نامشخص است. ارزیابی صریح یکی از اعضای حزب کارگر نشان می‌داد با وجود شکاف در کابینه دولت در سایه بر سر سیاست‌های این حزب درباره مذاکره دوباره توافق برگزیت با اتحادیه اروپا در سه ماه آینده و رای‌گیری عمومی در مورد آن در 6 ماه آینده، این حزب باید اکثریت آرا را به دست می‌آورد. وی در گفت‌وگو با شبکه بی‌بی‌سی گفت: «چیزی که ما در مناطق مرکزی و حیاتی حزب کارگر مشاهده می‌کنیم، این است که مردم از موضعی که حزب نسبت به برگزیت اتخاذ کرده است، ناراضی‌اند.» وی افزود: نادیده گرفتن تمایلات 17.4 میلیون رای‌دهنده «روش خوبی نبود.» او گفت: «صادقانه بگویم اگر دموکراسی را نادیده بگیرید، عواقب آن به دنبال‌تان خواهد آمد و گریبانگیرتان خواهد شد.» کارولین فلینت که کرسی خود را در منطقه «دان ولی» از دست داده است، گفت: با توجه به تعداد کرسی‌های خواستار خروج از برگزیت، حزب کارگر رویکرد صحیحی اتخاذ نکرد.
دلیل چهارم: فروپاشی «دیوار قرمز»
تفکر غالب در میان احزاب مخالف دولت، به خصوص در میان محافظه‌کاران و حزب برگزیت این بود که حزب کارگر در دوران انتخابات همواره از حمایت طبقه کارگر برخوردار است. حزب کوربین، به‌رغم وعده گرفتن مالیات از میلیاردرها برای تامین سرمایه‌گذاری در بخش خدمات عمومی که به افراد کم‌درآمد کمک می‌کرد، نتوانست حمایت رای‌دهندگان شهرهای دارای منابع زغال‌سنگ، فولاد و تولیدی را کسب کند. «دیوار قرمز» عنوان شده متشکل از کرسی‌های مناطقی چون بولسوور، رادر ولی، بلیث ولی، دارلینگتون و ردکار که به سمت محافظه‌کاران تغییر رویه داده‌اند، نشان‌دهنده جدایی از حزب کارگر است که در برخی موارد صد سال به طول می‌انجامد. این انتقاد وجود داشته است که کوربین به‌رغم سیاست‌های خود شخصا به عنوان یک شهروند طبقه متوسط در شمال لندن به اندازه کافی برای طبقه کارگر جذاب نبوده و بسیاری از همکاران او شامل امیلی ثورنبری وزیرخارجه، کر استارمر وزیر برگزیت و دایان ابوت، وزیر کشور دولت در سایه او از حوزه‌های انتخابیه مجاور انتخاب شدند.
دلیل پنجم: استراتژی انتخاباتی
یکی از دلایلی که باعث شکست حزب چپ‌گرا شد، استراتژی انتخاباتی آنها بود. حزب کارگر در نظر داشت اکثریت کرسی‌ها را به دست بیاورد و شاید همین موضوع باعث شد که گستره ماموریت‌شان بسیار وسیع شود. برخی فعالان نسبت به سازمان سیاسی «مومنتوم» که نیروی قدرتمندی در انتخابات 2017 محسوب می‌شد، اعتراض داشتند و تلاش‌های این سازمان را فقط موجب کسب کرسی‌های حاشیه‌ای می‌دانستند.
ترجمه رضا خواسته