چاپ

اخبار محرمانه - جرقه‌های خوبی در تیم ملی دیده شد
٧٨
٠
اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
صدرالدین کاظمی| در روزهای دوم و سوم مسابقات کشتی فرنگی ما جرقه‌هایی از امید را در تیم دیدیم. صرف‌نظر از اینکه ما شاید به نتیجه خوبی نرسیم و حتی امروز هم مدالی نتوانیم به دست بیاوریم، ولی اینکه ما با تیمی که میانگین سنی‌اش 21-20 سال است در حال بازیابی خودمان هستیم، مهم است. ما یک چیز خیلی مهم را از دست داده بودیم و آن هم اعتماد به‌ نفس بود. ما بعد از المپیک 2012 دچار بی‌اعتمادی شدیم. ستاره‌های تیم رفتند و با اینکه در سال 2013 قهرمان جهان شدیم، اما واقعا با خداحافظی عمومی ستاره‌ها اعتماد عمومی تیم آمد پایین. ما الان در حال بازگشت هستیم. انتظار برای رنسانسی که منتظرش بودیم رو به پایان است و گمان می‌کنم دوره‌ای جدید با کشتی‌گیران جدید در حال شکل‌گیری است. این کشتی‌گیران ضعف‌های عمده روحی و جسمی و فنی دارند که باید مرحله به مرحله رفع شود. به این شکل نیست که یک شبه کاری حل شود. همین آقای نجاتی نشان داده است که می‌تواند یک امید نوروزی جدید حتی با کیفیت بالاتر باشد. یا حتی ناصرپور که واقعا توانایی دارد که بیاید و خودی نشان بدهد. می‌دانم که ضعف‌هایی وجود دارد و این کشتی‌گیران باخت‌هایی داده‌اند، اما باید فرصت داد. گرایی را در نظر بگیرید؛ جاهایی که می‌رود در قالب اصلی خودش و با اعتماد به نفس کشتی می‌گیرد حتی قهرمان المپیک را هشت -صفر می‌برد. اما جایی از نظر روحی یا جسمی کم می‌آورد. مثل دیروز که بعد از سه کشتی سنگین به یک باره دچار افت بدنی شد. اینها ریزه‌کاری‌های کشتی است. تلفیق علم و کشتی است که ما در این بخش ضعف داریم. در بخش روحیه و اعتماد به نفس ما مشکل داریم ولی در مهارت بعضی از کشتی‌گیران ما فوق‌العاده هستند. در مسابقات امسال برخی کشتی‌گیران ما نیز بیشتر از حد خودشان کشتی گرفتند. همین قاسمی منجزی آمد و روس را برد و راهی نیمه نهایی شد. یا حتی ساروی که بد کار نکرد. باید ضعف‌ها برطرف شود تا اینها بهترین کیفیت خودشان را نشان دهند. گرچه که ممکن است ما حتی در المپیک هم نتیجه نگیریم اما بعد از المپیک تیم ایران با همین نفرات برمی‌گردد به قالب یک تیم مدعی و می‌تواند جزو سه تیم برتر جهان قرار بگیرد.
اگر بخواهم به چند نمونه جزیی در مورد بی‌تجربگی بچه‌ها و آشنا نبودن‌شان به مسابقات جهانی اشاره کنم، می‌توانم به این نکته اشاره کنم که بچه‌ها هنوز از نظر تجربی نتوانسته‌اند خودشان را با قوانین جدید وفق دهند. چند کشتی‌گیر ما در حالی که در خاک حریف بودند با فرار به خارج از تشک به راحتی دو امتیاز از دست دادند. آنها نمی‌دانستند سینه‌خیز رفتن توی تشک نباید به شکلی باشد که کشتی‌گیر از تشک خارج شود. سینه‌خیز یک دفاع هوشمندانه است در کشتی فرنگی ولی الان محدود شده. یعنی کشتی‌گیر فقط می‌تواند به شکل دورانی سینه‌خیز حرکت کند. اینها نمونه ضعف‌هایی است که به مرور باید و در میدان‌های مختلف و با تمرینات فراوان برطرف شود.
در رسانه‌ها نتایج برخی کشتی‌گیران به‌ شدت زیر سوال رفته است که جا دارد در این مورد هم توضیحاتی ارایه کنم. مثلا گفته می‌شود حامد تاب نتیجه وحشتناکی گرفته است. حامد تاب اولین‌ باری است که در مسابقات جهانی شرکت می‌کند؛ حتی می‌توان گفت برای اولین‌بار است که در مسابقات مهمی حاضر می‌شود. باخت اول حامد مقابل بوررو اصلا عجیب نبود. همین دیروز قهرمان جهان هم به این کشتی‌گیر کوبایی باخت. بوررو به خاطر قد کوتاه و فیزیکی که دارد، حریف سختی برای کشتی‌گیران محسوب می‌شود. البته او نشان داده از لحاظ فنی هم بسیار قدرتمند است. اما کشتی‌گیر رومانیایی که تاب را در گروه بازنده‌ها شکست داد، نیز کشتی‌گیر درجه دویی نیست. حامد تاب یا کاویان‌نژاد آینده کشتی فرنگی ما هستند و نباید با یک باخت مورد قضاوت قرار بگیرند. کما اینکه اگر به گذشته برگردیم و قهرمانان سابق‌مان را نگاه کنیم، می‌بینیم که آنها هم از روز اول طلا نیاوردند. عبدالله موحد وقتی در سال 63 و 64 عضو تیم ملی شد، بدون مدال مسابقات جهانی را ترک کرد. ولی از سال 65 به بعد مدت 6 سال قهرمان جهان شد. شمس‌الدین سیدعباسی یک نخبه بود که وقتی به مسابقات جهانی سال 1967 دهلی رفت، به شکل عجیبی حذف شد و مدال نگرفت اما همین کشتی‌گیر سال بعد نفر سوم المپیک شد. باید اینها را در نظر گرفت.