چاپ

اخبار محرمانه -
توفان طالبان در راه است
k ١٢
٤
اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
سعید عابدپور| طالبان با قدرت بار دیگر به صحنه سیاسی افغانستان بازمی‌گردد و این‌بار به کمک دشمن خود یعنی امریکا. ترامپ به دنبال کاهش هزینه‌ها و حضور نظامی خود از خاورمیانه و افغانستان است تا قدرت و توجه خود را متوجه چین و مناطق دیگر کند. افغانستان مزیتی برای حضور امریکا ندارد. این کشور فاقد منابع سرشار انرژی است. منطقه عمدتا کوهستانی که از نظر سرزمینی بیش از آنکه جذاب باشد، خطرناک است. کشوری دارای جغرافیای سخت، قبایل و جامعه پیچیده و مشکلات غیرقابل حل. امریکایی‌ها با حضور نظامی در این کشور از سال 2001 نشان دادند اندک شناختی از سیستم پیچیده قدرت و قبایل و تاریخ این کشور ندارند. باوجود حضور سنگین نظامی، تاسیس پنج پایگاه و هزینه میلیاردها دلار، امریکا در حل مساله طالبان
درمانده است. طالبان تا زمانی که در راستای سیاست‌های امریکا و تضعیف شوروی عمل می‌کرد، مورد اعتماد امریکا بودند از موشک‌های استینگر تا قدرت رسانه‌ای هالیوود را در اختیارش گذاشت ولی امریکا از سال 2001 چنان در باتلاق افغانستان گیر کرده که با شتاب‌زدگی زمین را به طالبان، دشمن 20 ساله خود وامی‌گذارد. استراتژی خروج امریکا از خاورمیانه تحت عنوان صلح قرن و در افغانستان با عنوان توافق امریکا-طالبان در اصل دو استراتژی بسیار خطرناک و ناکارآمدند که احتمالا به بازگشت جنگ و خونریزی بیشتر می‌انجامد. امریکا با تصور اینکه بتواند با 400 میلیارد دلار فلسطینی‌ها را راضی به پذیرش طرح صلح قرن کند و اراضی و مشروعیت بیشتری به اسراییل هبه کند، همان‌قدر خام می‌اندیشد که ضمن توافق با طالبان تکلیف افغانستان را معلوم کند. توافق امریکا با طالبان بدون درنظر گرفتن دیدگاه حکومت مرکزی در کابل دنبال می‌شود. امریکا عملا با دولت کابل به عنوان دولت دست‌نشانده برخورد می‌کند و نیازی نمی‌بیند تا آنها را در جریان اقدامات و تصمیماتش قرار دهد.
گفت‌وگوهای هفت‌گانه امریکا با طالبان توسط زلمای خلیل‌زاد بر خروج نیروهای این کشور و ناتو از افغانستان، تعهد گرفتن از طالبان، آغاز مذاکرات بین‌الافغانی و آتش‌بس استوار بوده است. امریکا در خروج از افغانستان عجله دارند و این را طالبان خوب فهمیده‌اند. انفجار خودروی انتحاری سه روز قبل در کابل که به کشته شدن 10 نفر و ازجمله یک نظامی امریکا منجر شد و طالبان رسما مسوولیت آن را برعهده گرفت، فشاری مضاعف بر امریکاست. جالب این است این حادثه تروریستی به درستی و فراگیر در رسانه‌های امریکا منعکس نشد و حکومت امریکا تعمدا از کنار این ماجرا عبور می‌کند تا هر چه زودتر توافقش را با طالبان به سرانجام برساند. پمپئو، وزیر خارجه امریکا هنوز توافق را امضا نکرده و همه‌چیز به این سمت می‌رود که ترامپ با امضای توافق رسما مسوولیت این اقدام را برعهده بگیرد. وضعیت کابل این روزها بحرانی است. توفان طالبان در راه است و دولت مرکزی نمی‌تواند در مقابل خواست و اراداه ترامپ بایستد. چند روز قبل اشرف غنی رییس‌جمهور این کشور بدون اشاره به امریکا گفت: می‌خواهند یک گروه مرموز و نقاب‌پوش را در افغانستان سر قدرت بیاورند. دولت کابل هیچ اطلاعی از جزییات توافق با طالبان ندارد. امریکا که عملا در سال‌های اخیر به هیچ توافقی پایبند نبوده حالا به توافق با طالبان دل بسته‌ است. در نشست بین‌الافغانی‌ای که به میزبانی آلمان و دولت قطر چندی قبل در دوحه برگزار شد، طالبان تعهد کرده بودند که غیرنظامیان، نهادهای آموزشی، صحی و تاسیسات اجتماعی را هدف حملات قرار ندهند و تلفات غیرنظامیان را نیز تا حد ممکن پایین بیاورند. اما پس از این نشست حملات انتحاری و انفجاری‌ای که در آن غیرنظامیان آسیب‌دیده و مراکز آموزشی و اجتماعی هدف قرار گرفته در کابل، ننگرهار، کندهار و مناطق دیگر بیشتر از گذشته تکرار شده است. با امضای توافق، امریکا نخست 5400 نفر از نیروهای خود را از افغانستان خارج کرده و این کشور پنج پایگاه خود را در عرض 135 روز می‌بندد. بخش بزرگ 17000 نفری نیروهای خارجی در عرض 18 ماه از افغانستان بیرون خواهند رفت. خروج سریع نیروهای امریکا از افغانستان مانند آنچه در عراق چند سال قبل رخ داد، به سقوط دولت کابل، قدرت‌یابی طالبان و قدرت گرفتن القاعده و داعش در این منطقه منجر خواهد شد. با چشمان غیرمسلح هم می‌شود فهمید که توفان در راه است.