چاپ

اخبار محرمانه - آرمان امروز / « سومین سال جنگ در اوکراین » عنوان سرمقاله در روزنامه آرمان امروز به قلم صلاح الدین هرسنی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در 24 فوریه 2022 یعنی پنجم اسفندماه 1400 هنگامیکه که ناقوس جنگ روسیه علیه اوکراین به صدا در آمد و روس‌ها، پوتین‌های خود را به پا کردند و از مرز اوکراین گذشتند، دوسال گذشته است و در حال حاضر این جنگ وارد سومین سال خود شده است. در طی دوسال جنگ در اوکراین علاوه بر صفیر گلوله ها و غرش توپها و کاتیوشاها و عملیات هایی هوایی،آبیو خاکی، یک رویکرد و مکتب رفتارگرایانه بیشتر از هر چیز دیگر توجه و نگاه ها را به خود جلب کرد و آن چیزی نبود مگر ابداعات هوشمندانه ولادیمیرزلنسکی در چگونگی مدیریت بحران از طریق روحیه سازی برای ارتشش در قبال جنون خرس سیبری. ابداعاتی که زلنسکی در مدیریت بحران خلق کرده است می توان آن را مدیون نبوغش در ژانر کمدی دانست و همین ابداعات کافی بود که زلنسکی را به پدیده کمی نظیری تبدیل کند و حتی سبب اشتهارش به نماد مقاومت و شجاعت در میان رهبران جوان جهان گردد. در این ارتباط، ما به کرات شاهد آن بوده ایم که زلنسکی کت و شلوار اتو کشیده و کراوات آبی رئیس جمهوری اش را کنار گذاشته و با پوشیدن کاپشن‌ها، ژاکت‌ها و تی‌شرت‌های ساده خاکی عهده دار هدایت و مدیریت جنگ بوده و اغلب زمان و وقت خود را بین کاخ ریاست‌جمهوری و خیابان‌های کی‌یف جنگ‌زده تقسیم کرده است.
رزمندگانش در خط مقدم جنگ مراسم ازدواجشان را جشن می گیرند، سلبریتی های کشورش دوشادوش و به همراه زنان و مردان بطرهای آتشین یا همان (کوکتل مولتف) می سازند، ارکستر سمفونیک و مارش نظامی ارتشش در میادین و معابر شهر ها سرود ملی و اتحادیه اروپا را می نوازند،همسرش (اولنا زلنسکا) بانوی اول اوکراین نقش خود را صرف زنانگی و مادری منحصر و محدود نکرده، بلکه دوست و همکار زلنسکی است و از رهبران جهان تقاضای کمک می کند و با سخنان وطن پرستانه حس غیرتشان را تحریک می نماید. خود زلسنکی از ناتو تقاضای پرواز ممنوع بشر دوستانه در آسمان های اوکراین می کند و آنکه زلنسکی پایش به پارلمان بریتانیا و کنگره آمریکا باز می شود و جمعیت به افتخار حضورش به پا می خیزند و یک دقیقه برایش دست می زنند و او پاشنه و آشیل یا چشم اسفندیار آنها را نشانه می رود و قویا تکرار می کند که بعد از ما نوبت شماست و اگر امروز برای مهار جنون خرس سیبری تدبیری اتخاذ نشود، فردا خیلی دیر است.!!

اقدام زلنسکی در کاربرد این تاکتیک و عمل همان چیزی است که (لئون تولستوی) در کتاب (جنگ و صلح) خود از آن به عامل (ایکس) یا (روحیه ارتش) نام می برد که به مراتب هزاران بار قدرت تخرب کنندگی بالاتری نسبت به کروز ها،کاتیوشاها و شلیک تانک ها و بانکر باستر های ارتش روسیه را دارد. این تغییر ظاهر برای سیاست‌مداری که میزان مقبولیتش در میان مردم چند ماه قبل از شروع جنگ پایین آمده بود، تأثیر شگفت‌انگیزی داشته است. در واقع نحوه پوشش و سبک ظاهر شدن و همچنین نوع سخنرانی هایی که زلنسکی از آغاز جنگ اوکراین برای خود انتخاب کرده است، می رود که به یکی از مهمترین الگوها برای چگونگی رهبری و مدیریت بحران تبدیل شود.
چنین سبک و الگویی خاص و ویژه ولودیمیر زلنسکی است و سخنی به گزاف نیست که بخواهیم زلنسکی را مبدع و مبتکر چنین سبک و سیاقی بدانیم. سبکی که ولودیمیر زلنسکی مبدع آن است، کمتر در رفتار رهبران جهان دیده و مشاهده شده است. شاید نشانه هایی از الگو های رفتاری زلنسکی را در مواردی بتوان به سبک رفتار و سخنرانی (آدولف هیتلر) پیشوای جنبش ناسیونال سوسیال آلمان و در پاره ای موارد هم به سبک رفتار و سخنرانی (فیدل کاسترو) رهبر فقید کوبا مانند و شبیه کرد. در مدل و سبکی که زلنسکی برای چگونگی ظاهر شدن و نوع سخنرانی های خود استفاده می کند، ما شاهد آن هستیم که زلنسکی اغلب فاقد آرایش مرسوم لباس ریاست جمهوری و در بیشتر موارد همراه با ته ریش و صورتی اصلاح نشده، مو سر شانه نزده، دم خطی نامرتب و خط ریشی آنکادر نشده ظاهر می شود.
او اغلب سخنرانی های خود را در حالیکه در پشت میز خود در دفتر ریاست جمهوری نشسته، انجام داده است. سخنرانی های او اغلب پر حرارت و همچون سخنان (میرابو) خطیب معروف انقلاب فرانسه هشدار دهنده و آگاهی بخش و گویی آبی است که بر صورت خواب آلوده مخاطبان به ویژه نمایندگان مجالس و افکار عمومی جهانیان می پاشد. او معمولا با حالتی چون دست های قفل شده به هم سخنرانی های خود را آغاز و با مشتی گره ‌کرده سخنرانی‌اش را تمام می‌کند.