بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - آخرین خبر / استفاده از پوست حیوانات برای لباس‌ها همواره با انتقادات زیاد از سوی حامیان محیط زیست همراه بوده است. اما وقتی از طرف هنرمندان که خود بخش مهمی از فرهنگ هستند، این پوشش تبلیغ می‌شود، حساسیت‌های زیادی را به دنبال دارد. در این مطلب به حواشی که برای برخی از بازیگران در این خصوص به وجود آمد، خواهیم پرداخت و در آخر هم زیان‌های جبران‌ناپذیر استفاده از این پوشش را تبین خواهیم کرد.
چرم‌پوشی پر دردسر بهنوش طباطبایی

بهنوش طباطبایی، بازیگری که معمولا بدون حاشیه کار می‌کند، اظهارنظرش درباره استفاده از پوست حیوانات برای لباس‌ها با انتقادات زیادی همراه شد. وی در مصاحبه‌ای با مجله فیلم درباره علت تبلیغ یک برند چرم گفت: اتفاقا این کار خیلی به محیط زیست ما کمک می‌کند. همان‌طور که ما به قصابی می‌رویم و گوشت می‌خریم، چرا آن زمان نمی‌گوییم خوردن گوشت به قیمت کشته‌شدن یک حیوان است؟ اتفاقاً خیلی برای محیط زیست خوب است که آن پشم و پوست حیوانی که برای مصارف گوشتی، کشته شده را استفاده کنیم تا روی زمین باقی نماند. چون تولید میکروب می‌کند و اتفاقات بدی را رقم می‌زند. این پوست و … باید بروند در یک سیستم دیگری استفاده شوند.
تبلیغ پالتوی پوست روباه توسط بازیگری که سفیر صنایع دستی است

ساره بیات، بازیگری است که به عنوان سفیر صنایع دستی معرفی شده است. عکس این بازیگر در پوششی با پوست روباه، دادِ طرفداران محیط زیست را درآورد. ساره بیان هیچ واکنشی در این خصوص نشان نداد.
لباسی که برای ترلان پروانه حاشیه‌ساز شد

ترلان پروانه در واکنش به انتقادات در پوشیدن کتی که از پوست حیوانات است، گفت: به هیچ عنوان آن لباس از پوست حیوانات نبود. پوست از موی طبیعی حیوانات نبود و اینکه من خودمم حامی حیوانات هستم و لباس‌های این چنینی را استفاده نمی‌کنم.
فاجعه‌ای که خز پوشی به بار می‌آورد!
اگر می‌خواهید بدانید این خزپوشی چه بلایی بر سر حیوانات می‌آورد، گزارش ایسنا در این‌باره را بخوانید. تقریباً هر حیوان پستاندار پشمالویی ممکن است قربانی صنعت خز شود اما پوست راکون، راسو، روباه، چین‌چیلا، سگ، گربه و خرگوش پوست‌های پرطرفدار در صنعت مد و تولید لباس هستند.
وضعیت حیوانات در پرورشگاه‌های خز بسیار اسفبار است. در این پرورشگاه‌ها، حیوانات سراسر زندگی چند ماهه خود را در قفس‌های فوق‌العاده کوچک بدون هیچ ارتباطی با طبیعت، بدون امکان حرکت آزادانه، بدون هیچ سرگرمی، بدون دریافت هیچ عاطفه و گاهی بدون هیچ گونه ارتباط با همنوعان خود می‌گذرانند تا روز سیاه کندن پوست آنها فرا برسد.
تمام این حیوانات به شدت مستاصل هستند و علایم بارز افسردگی شدید و جنون را نشان می‌دهند. در سال‌های اخیر بعضی از کشورهای غربی قوانینی برای بهبود جزئی شرایط زندگی این حیوانات مانند بزرگ‌تر کردن سایز قفس‌ها تصویب کرده‌اند ولی حتی همین قوانین بسیار بدوی هم هنوز به درستی به اجرا گذاشته نشده‌اند و صنعت خز، با ترفندهای مختلف مانند سابق به نگهداری و پرورش حیوانات در جهنم ادامه می‌دهد.
در بسیاری از این پرورشگاه‌ها حیوانات، خفه یا با شوک الکتریکی کشته می‌شوند و سپس پوستشان کنده می‌شود. شکارچیان فُک در کانادا که هر سال صدها هزار بچه‌فک حداکثر چند ماهه را قتل عام می‌کنند، با وارد کردن ضربات محکم بر سرشان آنها را می‌کشند.
یا مثلا برای کشتن حیوانات کوچک مانند چین‌چیلا معمولا با شکستن گردن، نخاعشان را قطع می‌کنند. از طرفی در بسیاری از پرورشگاه‌های چین که یکی از بزرگترین تولیدکنندگان خز در دنیاست، پوست حیوانات به صورت زنده کنده می‌شود. در این پرورشگاه‌ها به حیوانات ماده شوک الکتریکی در واژن و به حیوانات نر، شوک الکتریکی در مقعد داده می‌شود؛ طوری که قدرت حرکت را از حیوان بگیرد. سپس در حالی که حیوان، زنده و کاملا به‌هوش است و تمام درد را حس می‌کند، پوستش را می‌کنند. گاهی حیوانات تا چند دقیقه بعد از کندن پوست هم کاملا به‌هوش هستند!
اگر علاقمند به پوشیدن خز هستید باید بدانید برای اینکه شما یک پالتو یا یک شال از جنس خز داشته باشید، هر سال حدود 50 میلیون حیوان در دنیا کشته می‌شوند؛ فقط برای خز! پس خزی که بدن شما را در بر می‌گیرد، محصول شکنجه وحشتناک میلیون‌ها حیوان است.