بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - دیپلماسی ایرانی /متن پیش رو در دیپلماسی ایرانی منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
فرح مرقه-رای الیوم/ طبق اطلاعات درز کرده به بیرون در لبنان و فرانسه به زودی ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن با امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه در کاخ الیزه دیدار خواهد کرد. پیش از این مکرون به لبنان و عراق سفر کرده بود و طی این سفرها گویی درصدد ترویج نقش جدید کشورش در منطقه بود و در این راه از نبود دو متحد سنتی خود یعنی ایالات متحده امریکا و انگلیس و سرگرم بودن آنها به امور داخلی خود بهره برداری کرد.
امانوئل مکرون خود را به عنوان یک رهبر اروپایی قدرتمند در مرحله ای نشان می دهد که انگلستان از اتحادیه اروپا خارج می شود و به این ترتیب او رئیس جمهوری تنها کشور اروپایی می شود که تسلیحات اتمی در اختیار دارد و عضو دائم شورای امنیت است.
مکرون دو بار به فاصله کوتاه به لبنان سفر کرد و در سفر دوم دو نشان را با یک تیر زد. او صد سالگی تاسیس لبنان را با لبنانی ها جشن گرفت و با این کار صد سالگی قیمومت فرانسه بر لبنان و صد سالگی فروپاشی قدرت عثمانی در منطقه را جشن گرفت. گویی او تایید کرد که قیمومیت معنوی بر لبنان تمام نشده و حل مشکلات این کشور در دست فرانسه باقی خواهد ماند و به عثمانی ها اجازه بازگشت نخواهد داد.
سفر مکرون به عراق بعد نمایشی داشت؛ اما این بار در کشوری که تحت قیمومیت انگلیس و سپس اشغال ایالات متحده قرار داشت پرسش هایی را درباره پر کردن جای خالی آمریکا را در زمان خروج از منطقه و نیز نبود انگلیس مطرح می کند. 
اما مسئله مهم تر این است که مکرون با حضور در بیروت و بغداد که ایران در آنها نفوذ دارد از سوی غرب و نیز سطح بین الملل ماموریت یافته است تا این دو کشور را از وضعیت نامناسب کنونی خارج کند و با وجود این که به صورت کم رنگی از نفوذ ایران سخن گفت؛ اما چشم او این بار به دشمن دیگری دوخته شده است. برای فهمیدن حضور فرانسه در منطقه باید دشمن پاریس را پیدا کرد که مطمئنا آنکارا است، از تنش ها در شرق دریای مدیترانه گرفته تا لیبی و نیز عراق و بیروت و حتی ریاض و قاهره، همگس نشان می دهند که دشمن بالفعل فرانسه ترکیه است. به نظر می رسد اردن نیز به زودی به این فهرست اضافه خواهد شد
به این ترتیب سفر پادشاه اردن به فرانسه درصورت درست بودن خبرها در تکمیل محور عربی موازی اتحادیه اروپا در مقابله با ترکیه است، به ویژه در دو پرونده شرق دریای مدیترانه و لیبی. همچنین احتمالا یادآور طرح "شام جدید" مطرح شده از سوی مصطفی الکاظمی نخست وزیر عراق خواهد بود.
برخی احتمالا می گویند فرانسه توانمندی های اقتصادی و نظامی لازم را در زمان حاضر ندارد. همچنین حساب کردن روی کشورهای خاورمیانه در حالی که خود اتحادیه اروپا در قبال آنکارا دو دسته است، به نظر نمی رسد درست باشد. احتمالا گفته آنها درست باشد اما واگذاری اختیار به پاریس از سوی دو متحد سنتی این کشور تا زمان مشخص شدن نتایج انتخابات آمریکا امری واضح است. پس از آن آمریکا به همراه انگلیس بازمی گردد تا فعالیت خود را در طرح های اردن جدید، سوریه جدید و خاورمیانه جدید از سر بگیرند.