بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
امیر موسوی/ دولت لبنان در شرایطی استعفا داد که به مدت 6 ماه از سوی جریان‌های سیاسی نزدیک به غرب تحت فشار بود. دولت تکنوکرات حسن دیاب که تصمیم داشت خیلی جدی در راستای توسعه لبنان و مبارزه با فساد گام بردارد با موانع فراوانی روبرو شد و این موانع باعث شدند که دولت نتواند آن‌طورکه باید و شاید شرایط را بهبود بخشد. باید به یاد آورد که زمان کناره‌گیری سعد حریری از قدرت چه اتفاقی در لبنان افتاد و برخی اعضای کابینه چگونه با خارج کردن ارز خزانه این کشور را خالی کردند تا دولت بعدی نتواند موفق باشد. در ماه‌های اخیر حسن دیاب کوشید تا به برخی از این پرونده‌های فساد اقتصادی در لبنان رسیدگی کند که از جمله آنها می‌توان به پرونده اختلاس 11 میلیارد دلاری فواد سنیوره، نخست‌وزیر اسبق لبنان اشاره کرد. این اجازه اما به دولت داده نشد و جریان‌های سیاسی در لبنان با فشار بر دولت مانع از پیشبرد امور شدند. دیاب در شرایطی روی کار آمد که سعد حریری پیش از این با حمایت‌های همه‌جانبه کشورهای غربی و عربی به منظور اصلاح روی کار آمده بود که موفق هم نشد. با روی کار آمدن دیاب کشورهای غربی اقدام به وضع تحریم‌های اقتصادی علیه لبنان کردند و این مساله موجب فشار مضاعف به دولت و ملت لبنان شد. در شرایط مذکور قابل پیش‌بینی بود که دولت حسن دیاب نمی‌تواند به کار خود ادامه دهد اما برخی مسائل نیز باعث شد این روند تسریع شود. از جمله آنکه برخی گروه‌های سیاسی نظیر 14 مارس طرفداران خود را به خیابان آوردند و شعارهای خطرناکی علیه دولت سر دادند. آنها همچنین تلاش کردند حزب‌الله را متهم به ناکارآمدی و تقصیر داشتن در وضعیت کنونی لبنان کنند تا به برخی اهداف خود در عرصه سیاسی دست یابند. دیاب به دنبال این است که لبنان را از بن‌بست خارج کرده و مسیر را برای دولتی که همه جریان‌های سیاسی طرفدار آن روی آن توافق دارند بگشاید. 
با رفتن این دولت می‌توان تصریح کرد که سران این جریان‌های مخالف، تا مدتی می‌توانند نفسی به راحتی بکشند و آنها نیز می‌دانند که با ساختار و قانون فعلی هر انتخاباتی که برگزار شود، بار دیگر یکی از آنها به قدرت می‌رسد؛ به آن معنا که 6 رهبر طوایف لبنان به هر صورت در هر انتخاباتی که برگزار شود، یا خودشان یا نزدیکان‌شان وارد مجلس می‌شوند و تغییری جدی در ساختار سیاسی لبنان رخ نخواهد داد. مردم لبنان می‌دانند که وابستگان به امریکا و عربستان پناه‌شان قدرت‌های منطقه‌ای است و بسیاری از مشکلات این کشور از آنجا ناشی می‌شود که غرب می‌خواهد افراد نزدیک به خودش در لبنان به قدرت برسند. از زمانی که سعد حریری از قدرت کناره‌گیری کرد، مردم لبنان شاهد افزایش چند برابری تحریم‌های امریکا بودند و این موضوع در شرایطی که این کشور از مشکلات اقتصادی عمیقی رنج می‌برد باعث شد رنج عظیمی بر مردم تحمیل شود. تصویب قانون «سزار» یا «قیصر» علیه سوریه یکی از ابزارهای امریکا برای اثرگذاری بر وضعیت لبنان بود؛ چنانکه می‌دانیم اثرات این قانون روی اقتصاد لبنان بسیار بیشتر از اقتصاد سوریه بوده و مردم لبنان یکی از اصلی‌ترین بازارهای خود را از دست دادند. وقتی گروه‌هایی نظیر 14 مارس اجازه نمی‌دهند مرزهای با سوریه باز شود، یعنی لبنان تحت محاصره است. انفجار روز سه‌شنبه هفته گذشته نیز تیر خلاصی به دولت لبنان بود که باعث شد برخی وزرای وابسته به این جریان‌ها نیز با استفاده از وضعیت موجود و از طریق تهدید به استعفا، حسن دیاب را مجبور به استعفا کنند. اکنون حسن دیاب به عنوان نخست‌وزیر پیشبرد امور تا انتخاب دولت جدید فعالیت می‌کند و لبنان منتظر است تا رییس‌جمهور در تعامل با پارلمان به انتخابی جدید برسد. بسیار مهم است که هر چه زودتر این انتخاب صورت گیرد زیرا شیوع کرونا، انفجار بندر بیروت و تحریم‌های امریکا دست به دست هم داده تا شرایط برای مردم لبنان روز به روز سخت‌تر شود. خزانه لبنان نیز خالی است و دولت نمی‌تواند سیاست‌های حمایتی ویژه‌ای را در این شرایط برای مردم در نظر بگیرد. باید منتظر ماند و دید سرنوشت تحولات اخیر چه می‌شود و رییس‌جمهور و مجلس روی چه گزینه‌ای توافق می‌کنند.