بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - در روزی که سازمان جهانی بهداشت با اعلام شناسایی حدود یک میلیون مبتلا به بیماری کووید-19 طی پنج روز زنگ خطرِ همه‌گیری این بیماری را به صدا درآورده است و در شرایطی که شیوع موج دوم این بیماری در کشور بسیاری را نگران کرده و بسیاری از مشاغل بار دیگر تعطیلی‌های نامشخص را انتظار می‌کشند، انتشار خبر از سرگیری سریالی تاریخی که به اقتضای شرایطش، دورهمی چند صد نفری عوامل را طلب می‌کند، می‌تواند نگرانی‌هایی ایجاد کند.
هرچند تجربه نشان داده است که انتشار خبرهایی از این دست در فضای رسانه‌ای همواره به معنای تعیین ضرب‌الاجل جدی برای راه‌اندازی دوباره یک مجموعه و تحقق صد درصدی آن نبوده و نیست و بیش از اینکه از برنامه‌ریزی دقیقی حکایت کند، با هدف احیای یک پروژه، آن‌هم در فضای رسانه‌ای اتفاق می‌افتد.
با این حال در روزی که بار دیگر از تعطیلی مجدد سینماها و مراکز فرهنگی و هنری و موزه‌ها خبر می‌دهند و بسیاری از پروژه‌ها و عواملشان توقف مقطعی را انتظار می‌کشند، گروهی معتقدند، اعلام از سرگیری سریالی تاریخی که در هر روز جمع کثیری از عوامل را مقابل دوربین‌ها و البته در پشت صحنه به خود مشغول می کند، با استانداردهای پیشگیری از انتشار ویروس و رعایت سلامت افراد کاملا مغایرت دارد.
روز سه‌شنبه خبر داده شد که تصویربرداری «سلمان فارسی» اواسط مرداد ماه دوباره از سر گرفته می‌شود و شهر انتخابی هم سمنان است. گویا سمنان جایگزین ترکیه‌ای شده است که این روزها به دلیل آمار بالای مبتلایان به کرونا، همچنان مرزهای هوایی خود را به روی ایرانی‌ها بسته نگه داشته و این طور که معلوم است، داوود میرباقری هم چاره‌ای ندارد جز اینکه در ایران بماند و برای درآوردن سکانس‌های این بخش، به جلوه‌های کامپیوتری بسنده کند.
داستان این بخش از سریال در ادامه سفر سلمان جوان در مسیر دمشق و فراز و فرودهای سفر و درگیر شدن با قبایل تحت سلطه روم و ایران باستان روایت می‌شود؛ صحنه‌هایی که قطعا به حضور جمعیت انبوهی برای بازسازی حداقل در مقام سیاهی لشکر نیاز دارد؛ امرالله احمدجو، کارگردانی که ساخت سریال هایی چون «تفنگ سرپر» و «روزی روزگاری» را عهده دار بوده است، برای درآوردن این صحنه‌ها با میرباقری همکاری می‌کند؛ از او به عنوان کارگردان بخش بک‌گراند (پس‌زمینه) یاد شده تا امکان هدایت بازیگران در تمام بخش‌های تصویر فراهم شود و بر این اساس استفاده از جلوه‌های تصویری نمی تواند دلیلی بر کاهش تعداد عوامل باشد.
کافی است نگاهی به چند ماه قبل بیندازیم؛ زمانی که موج نخست انتشار ویروس کرونا در کشور همانند این روزها بسیاری از مشاغل را تعطیل و مردم را به اجبار خانه نشین کرده بود اما تلویزیون همچنان اصرار داشت که با رعایت پروتکل‌های بهداشتی به ساخت پروژه هایش ادامه می‌دهد و البته این رویه تا آنجا پیش رفت که خبر درگیری عوامل چند پروژه تلویزیونی با بیماری، رسانه‌ای شد و داد برخی از بازیگران درآمد و در نهایت به تعطیلی موقت رضایت دادند.
در حقیقت تلویزیون از آخرین مراکز فرهنگی و هنری بود که تیغ تیز کرونا را بر گلوی سرمایه‌هایش حس کرد و در نهایت تسلیم شد. شاید هم تسلیم نشد و تعطیلات نوروزی که رویه‌ای هر ساله برای تعطیلی موقت پروژه ها محسوب می‌شود، به عوامل سریال‌ها رحم کرد.
سریال «سلمان فارسی» نیز تا آخرین روزهای اسفند ماه (26 اسفند) در قشم تصویربرداری داشت و اتفاقا صحنه‌های پربازیگری هم مربوط به عبور کاروان سلمان از کنار سپاه روم و ایران (دوران ساسانی) به تصویر کشیده شد و بنا بر اعلام، از تعداد کثیری از بازیگران خارجی با ملیت‌های یونانی، مراکشی، ترکیه‌ای و... هم استفاده شد که همگی پس از پایان این فصل به کشورهای خود بازگشتند.
حالا چهار ماه بعد این ویروس حتی مهلک‌تر از قبل وارد عمل شده و از طرفی بر تعداد هنرمندانی که می‌شنویم این روزها با کرونا دست و پنجه نرم می‌کنند هم اضافه شده است؛ هنرمندانی که به اقتضای شرایط کاری حتی امکان استفاده از ماسک را سر صحنه ندارند و از لحظه گریم تا رفتن مقابل دوربین در معرض خطر هستند. 
همین چند روز قبل بود که محمود پاک‌نیت که این روزها مقابل دوربین «جشن سربرون»، دیگر سریال پربازیگرتاریخی تلویزیون است، نسبت به شرایط هشدار داد. 
پاک‌نیت به ایسنا گفت: سر صحنه همه رعایت می‌کنند اما مشکلی که بازیگر دارد، این است که وقتی زیر دست گریمور می‌نشیند، مجبور است ماسکش را بردارد و فقط گریمور ماسک می‌زند. بعد از گریم هم بازیگر دیگر نمی‌تواند ماسک بزند، برای همین رعایت فاصله و نکات ایمنی برای بازیگران سخت‌تر از دیگر عوامل است.
صحبت‌های او در عین حال با این توضیح همراه شده بود که فردی از سمت وزارت بهداشت می‌آید و در تمام مدت سر صحنه است و اگر مسئله‌ای باشد، تذکر می‌دهد. مدام هم عوامل را تست می‌کنند.
توضیحاتی از این دست پیشتر هم از سوی برخی تهیه کننده‌ها و مدیران تلویزیون داده شده، اما واقعیت این است که این رفتارها تا چه اندازه می‌تواند بازدارنده گسترش ویروس از سوی پروژه‌ای باشد که گاه روزی بیش از 300 تن از عوامل را دور خود جمع می‌کند. از طرفی در شرایطی که در حال حاضر بیش از 30 پروژه تلویزیونی (شامل سریال، مسابقه و برنامه های ترکیبی و ...) در حال ساخت است یا حداقل خبر توقفشان منتشر نشده، چگونه می توان با قطعیت به مردم و هنرمندان این اطمینان را داد که تلویزیون خود به منبعی برای انتشار ویروس کرونا در کشور مبدل نشود.