بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - دیپلماسی ایرانی / متن پیش رو در دیپلماسی ایرانی منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
فیلیس بنیس-عضو موسسه مطالعات سیاسی در واشنگتن دی سی/ میلیون ها نفر از مردم ایالات متحده امریکا از قبل نیز می دانسته اند که ناتوانی در خرید غذا، صابون یا کاغذ توالت چه معنایی دارد - برخی به آن علت که از مکان های بسیار فقیر به این کشور آمده اند و برخی به علت آن که از جمله 140 میلیون نفر فقیر یا کم درآمدی هستند که امروزه در این کشور زندگی می کنند.
اکنون میلیون ها نفر دیگر از امریکایی ها در اثر هجوم به فروشگاه ها به علت اضطراب بحران کووید19 این کمبودها را تجربه می کنند. ما اکنون درک می کنیم که ناتوانی در خرید اقلام مورد نیاز چه احساسی دارد و با مردم دیگر نقاط جهان که کمبود واقعیت معمول زندگی آنها بوده همدلی می کنیم، به ویژه در کشورهایی که دولت خود ما (ایالات متحده) مسئول رنج و درد آنهاست.
متاسفانه، دولت ترامپ سیاست هایی را در جهان دنبال می کند که زندگی را برای مردم کرونازده در کشورهای از قبل مورد تحریم اقتصادی امریکا بوده اند، سخت تر کرده است. تحریم های اقتصادی چون با هدف غیرقابل تحمل ساختن زندگی مردم طراحی شده اند، تاثیرات مخربی را بر مردم آسیب پذیر وارد می کنند. هدف تحریم های امریکا علیه ایران، ونزوئلا و کشورهای دیگر دقیقاً نابودی زندگی مردم عادی به این امید است که آنها علیه حکومت های خود و در جهت منافع امریکا به پا خیزند.
شورای حقوق بشر سازمان ملل اعلام کرده است که تحریم های اقتصادی پیامدهای دیرپای وخیمی را بر حقوق بشر از جمله حق حیات، حق برخورداری از بهداشت و مراقب، حق مصون ماندن از گرسنگی، حق برخورداری از معیارهای معمول زندگی، مسکن و آموزش دارد.
تحریم های اقتصادی افزون بر نقض قوانین بین المللی، حتی برای مقاصد مورد نظر خود امریکا نیز کارساز نبوده اند. هیچ نمونه تاریخی وجود ندارد که نشان دهد تحریم های اقتصادی امریکا جمعیت کشوری را به خیزش علیه حکومت خود و براندازی آن ترغیب کرده باشد- نه در عراق با تحریم های فلج کننده اقتصادی، نه در کره شمالی و نه در کوبا.
ولی امریکا همچنان به اعمال تحریم های اقتصادی نابودگر زندگی میلیون ها نفر از مردم ادامه می دهد. تحریم های اقتصادی امریکا که درخلال ده ها سال گذشته و حتی در زمان دولت باراک اوباما بر ایران وجود داشته، به سلاح کلیدی ترامپ در اعمال سیاست فشار حداکثری بر ایران تبدیل و بارها تشدید شده است.
بان کی مون، دبیر کل سابق سازمان ملل متحد، در گزارش سال 2012 خود اظهار داشت تحریم های اعمال شده علیه جمهوری اسلامی ایران تاثیرات وخیمی بر مردم این کشور از جمله در ایجاد کمبود مواد غذایی و دارویی داشته است.
هرچند اقلام بشردوستانه مانند دارو به طور رسمی، از تحریم ها معاف هستند، ولی محدودیت های تجاری و نگرانی بانک ها از مجازات شدن به علت انجام هرگونه نقل و انتقال مالی با شرکت های ایرانی این معافیت های رسمی را در عمل تبدیل به جوک و لطیفه کرده است.
اکنون ایران یکی از وخیمترین مناطق کرونا زده در جهان است و به موجب گزارش های نیویورک تایمز، تحریم های ثانویه علیه نهادها و شرکت های مالی طرف معامله با ایران، خرید اقلامی مانند دستگاه های تنفسی برای درمان بیماران را ناممکن کرده است.
دیده بان حقوق بشر، چندین سناتور امریکایی و اعضای کنگره و گروهی از مقامات ذی نفوذ سابق امریکایی و بین المللی جملگی از ترامپ خواسته اند به علل بشردوستانه تحریم ها را لغو کند ولی در عوض به پاسخ مثبت به این خواسته، این تحریم ها تشدید شده اند.
در همین حال، دولت ترامپ ریاکارانه پیشنهاد ارائه کمک های دارویی را به ایران مطرح کرده است در حالی که خود می داند تهران دریافت این کمک ها از دولت مسئول این رنج و فشار را نخواهد پذیرفت.
همچنین نیروی دریایی امریکا دو ناوگروه هواپیمابر را همراه با یک فروند هواپیمای بمب افکن بی- 52 برای گشت زنی به خلیج فارس اعزام کرده که اقدامی تحریک آمیز و خطرناک است.
امریکا در مورد ونزوئلا نیز سال ها به اعمال مجازات های سیاسی اقدام کرده و اکنون که دولت ترامپ اقدامات خود را برای تغییر رژیم این کشور تشدید کرده، درد و رنج مردم ونزوئلا ناشی از تحریم ها بسیار شدیدتر شده است.
ما خواستار چگونه جهانی برای زیستن هستیم؟ جهانی مملو از جنگ افزار و نگرانی و نفرت از دیگران یا جهانی منسجم در ارائه کمک های دوجانبه برای مبارزه با کرونا که تمایزی میان هیچ کس قائل نیست؟
ما باید در برابر یک بیماری عالمگیر با این وسعت، درخواست ها برای رفع تحریم های اقتصادی که دولت ما بر مردمی از قبل گرفتار شرایط وخیم بهداشتی، اقتصادی و آب و هوایی تحمیل کرده است، تشدید کنیم.