بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - ایران / « فراتر از غیر قانونی » عنوان ستون "اول دفتر" روزنامه ایران است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
اقدامات ضد ایرانی و تحریم‌های جدید ایالات متحده از جمله مصادره سایت های ایران را چگونه می‌توان و باید داوری کرد؟ واقعیت این است که پیش از برجام مفهوم تحریم ایران با معنای این تحریم پس‌از برجام به کلی تفاوت دارد. پیش از برجام درست یا غلط ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی و حتی چین و روسیه نسبت به برنامه هسته‌ای ایران مسأله یا ابهام داشتند و برای رسیدن به توافق با ایران فشارهایی از جمله صدور قطعنامه از طریق شورای امنیت یا تحریم‌های مستقیم را به اجرا در می‌آوردند. فارغ از اینکه ادعاهای آنان درست بود یا نبود، استفاده از این ابزارها علیه دیگر کشورها اتفاقی مرسوم بود. هرچند در همان زمان نیز محدوده این تحریم‌ها و فشارها محل بحث بود. در نتیجه در برخی موارد بخشی از تحریم‌ها را از منظر اخلاقی نمی‌توانستند به اجرا بگذارند.
تحریم‌هایی که ناقض حقوق بشر و حقوق اولیه یک ملت است، عملی جنایتکارانه محسوب می‌شد. تحریم‌های غذا و دارو از این جمله است که هیچ‌گاه نباید شامل اینگونه تحریم‌ها شود. تحریم‌های پس از برجام ماهیتی به کلی متفاوت دارند. زیرا از اساس ناقض بدیهی‌ترین اصل رفتار و اخلاق بشریت است.
این تحریم‌ها نقض تعهد و پیمان میان دو کشور ناشی از برجام است. به همین علت است که تمامی کشورهای دیگر از جمله طرف‌های حاضر در برجام بشدت با رفتار ضد انسانی ترامپ در نقض برجام و برقراری تحریم‌های جدید مخالف هستند. ولی بدتر از نقض اصل پیمان و عهد بین‌المللی؛ ترامپ در این تحریم‌ها اصول حقوق بشر را نیز نقض کرده است. حتی اگر در دوره پیش از برجام بودیم، این حد از تحریم‌ها به نحوی که دارو و درمان و غذا را نیز در بربگیرد عملی غیر انسانی و غیر اخلاقی بود، چه رسد به اینکه این کار پس از توافق برجام انجام شود. مسدود کردن و مصادره دامنه رسمی سایت روزنامه ایران یکی از گام‌های مهم دولت ترامپ در توسعه تحریم‌های ضد بشری خود است که رسانه‌ها را نیز مشمول اقدامات غیر قانونی و توسعه‌طلبانه خود کرده است.
این سیاست در اصل ساخته و پرداخته پمپئو است که کینه و نفرت او علیه ایران بر کسی پوشیده نیست. مشکل من به‌عنوان یک ایرانی نسبت به دیگران این نیست که چرا ایران را تحریم کرده‌اند، استفاده از حربه تحریم در حد متعارف آن از حقوق هر کشور است، فارغ از اینکه تحریم را شیوه‌ای مؤثر برای تحقق اهداف سیاسی بدانیم یا آن را شیوه منسوخ و شکست خورده تلقی کنیم. مشکل این است که چرا یک توافق مهم بین‌المللی را نقض کرده‌اند و برخلاف توافق انجام شده، پیمان‌شکنی کرده و تحریم را دوباره زنده کرده‌اند؟
همچنین مشکل این است که چرا همین رفتار غیر قانونی را چنان توسعه می‌دهند که حتی شامل اقلام و نیازهای ضروری یک جامعه می‌شود؟ یکی از علل وضعیت کرونا در ایران بدون شک وجود این تحریم‌های ظالمانه و توسعه مفهوم آن به دسترسی به پول و واردات مواد مورد نیاز از جمله کیت‌های کرونا بود.
اکنون نیز در حال توسعه مفهوم اقدامات خود به رسانه و حق دسترسی آزاد به رسانه هستند. مسدود کردن دامنه روزنامه ایران احتمالاً اولین گام در این مسیر است و باید نسبت به آن حساس بود و از مراجع بین‌المللی خواست که این اقدام را محکوم کنند.