بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - شرق / متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
‌شهرزاد همتی / قرنطینه یا فاصله‌گذاری اجتماعی؛ نامش هرچه که باشد راه‌حل اصلی خلاص‌شدن از دست کروناست. حالا نزدیک به یک ماه از آن سه‌شنبه‌ای که حسن روحانی در آن به مردم قول داد که از شنبه همه‌چیز عادی می‌شود گذشته است؛ اما نه‌تنها چیزی عادی نشد، بلکه شنبه‌ها از پی هم گذشتند و دولت که بنا به هزار و یک دلیل زیر بار قرنطینه نرفت، تن به فاصله‌گذاری اجتماعی داد. ‌حالا یک هفته‌ای می‌شود که سفررفتن ممنوع شده است و بسیاری از کسب‌وکارها تعطیل شده‌اند؛ این وضعیت احتمالا تا پایان فروردین هم ادامه خواهد داشت، اما عده‌ای از فعالان حوزه سلامت فکر می‌کنند این فاصله‌گذاری به سبک دولت روحانی دردی از کرونا درمان نمی‌کند و باید قوانین سفت و سخت‌تری حاکم شود. برای همین، آنها روز یکشنبه نامه‌ای به علی لاریجانی، رئیس مجلس، نوشته‌اند و خواستار وضع قوانین جدی‌تر شده‌اند. این نامه که به امضای مدیران عامل ادوار سازمان بیمه سلامت ایران رسیده و پای آن امضای افرادی مانند دکتر احمد خالق‌نژاد‌طبری، دکتر محمدرضا واعظ‌مهدوی، دکتر سید ابوالقاسم موسوی، دکتر صادق رجایی، دکتر محمدسعید کارآموز، دکتر رحمت‌اله حافظی، مهندس سیدعبدالله عمادی و دکتر محمدجواد کبیر دیده می‌شود، می‌گوید بخش زیادی از این فاصله‌گذاری فقط وقت تلف‌کردن است و باید فکری اساسی کرد. ‌در همین زمینه «شرق» با محمدرضا واعظ‌مهدوی، از امضاکنندگان این نامه و رئیس سابق صندوق بیمه روستاییان، مصاحبه‌ای انجام داده‌ است که در آن، جزئیات این نامه و نکاتی که مدنظر امضاکنندگان آن بوده، بررسی شده است.
قرنطینه را کامل کنیم
در متن نامه آمده است:‌ «شرایط همه‌گیری موجود در انتشار ویروس مرموز کرونا که موجب مشکلات عدیده در سلامت مردم در عرصه بین‌الملل و نگرانی‌های حوزه‌های حکمرانی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی شده است شرایط مناسبات بین‌المللی را تحت‌الشعاع خود قرار داده و اختلالات جدی را در کارکردهای حوزه‌های یادشده شاهد هستیم، شرایط کشور ما نیز متأثر از این ویروس علی‌رغم زحمات و تلاش‌های درخور تحسین نظام ارائه خدمات سلامت و تقدیر از جان‌فشانی‌ها و ایثار ارائه‌کنندگان خدمات سلامت، نیازمند تدابیر ویژه‌ای می‌باشد که اگر فکر عاجل برای آن نشود، ممکن است مداخلات دیرهنگام علاوه‌بر نداشتن کارایی منجر به اتلاف منابع نیز گردد، مهم‌ترین اقدام در شرایط اپیدمی یک بیماری مسری قطع فوری زنجیره انتقال عامل بیماری است که برای مدیریت آن براساس نظام مراقبت مکلف هستیم ازطریق شناسایی، تشخیص به‌موقع، مداخله بهنگام، ثبت و جمع‌آوری درست داده‌ها، پردازش و تحلیل و گزارش‌دهی اطلاعات، شرایط تصمیم‌گیری را برای اتخاذ راهبردهای کلیدی و اثربخش فراهم آوریم، بدون شک دقت، صحت و سرعت در فرایند تصمیم‌گیری برای کارآمدترنمودن اقدامات بسیار استراتژیک و کلیدی است و تعلل در این مسیر می‌تواند خسارات غیرقابل جبران و بحرانی را به همراه داشته باشد، تجربه کشورهای چین، انگلستان، ایتالیا، اسپانیا حاکی از اتخاذ تدابیر علمی، قاطع در کنترل به‌منظور قطع زنجیره انتقال است، در این کشور‌ها به ترتیب با ١٠ ، ١٠٠، ١٧٠ و٢٠٠ مورد فوتی اقدام عاجل و قاطع برای اجرای قرنطینه همگانی و الزام و اجبار در حضور مردم در منازل اجرائی شد، در کشور ما نیز شواهد و قرائنی وجود دارد که می‌بایست پس از اپیدمی آنفولانزای H1N1 تمهیداتی برای تقویت نظام مراقبت و اقدامات بین‌ بخشی در حمایت از نظام سلامت و تدوین سازوکار مناسب برای مقابله صورت می‌گرفت، لیکن پس از ورود ویروس به کشور متأسفانه تصمیمات متخذه از کارایی لازم برخوردار نبود یا نتوانسته بر قطع زنجیره انتقال اثرات لازم را داشته باشد، باتوجه به شواهد علمی و تجارب موجود، طی نامه‌ای به رئیس‌جمهور محترم و رئیس ستاد بحران ملی کرونا درخواست نمودیم، براساس شواهد و قرائن علمی نسبت به قرنطینه افراد در منزل اقدامی عاجل بدون فوت وقت بفرمایند که نتیجه آن محدودسازی تردد در محدوده استان‌ها بوده است و این اقدام خوب به هیچ عنوان اثربخشی لازم را در قطع زنجیره انتقال نداشته بلکه می‌تواند موجب اتلاف زمان شود، با عنایت به محدودیت‌های اقتصادی و لزوم تمشیت و مدیریت هوشمندانه به وضعیت اقتصادی جامعه امروز بیش از هر زمان باید توجه به بالابودن کارایی و اثربخشی اقدامات در حداقل زمان نمود تا تاب‌آوری اجتماعی و اقتصادی بتواند شرایط موجود را بدون کوچک‌ترین تنش و با بالاترین حمایت جامعه مدیریت نمود، پرواضح است در این شرایط سرمایه اجتماعی بالاترین دارایی نظام حکمرانی در ایجاد ضمانت‌هایی است که به تسهیل در حوزه اجرائی خواهد شد، لذا استدعای عاجل داریم به هر طریق که مورد صلاحدید است در حداقل زمان ممکن با ابلاغ مصوبه‌ای حمایتی، دولت را ملزم به قرنطینه‌نمودن مردم در منزل نموده تا با تقویت نظام مراقبت فعال، زنجیره انتقال در حداقل زمان ممکن قطع شده و از فرسایشی‌شدن زمان درگیری کشور، مردم و حوزه اجرائی با اثرات مخرب این ویروس در سلامت جامعه و اختلال در حوزه اقتصادی اجتماعی رهایی یابد».
محدودیت‌ها باید جدی‌تر اعمال شوند
محمدرضا واعظ‌مهدوی، یکی از امضاکنندگان این نامه، با تأیید صحت نامه منتشرشده در پاسخ به این پرسش که آیا فاصله‌گذاری اجتماعی به اندازه کافی در قطع زنجیره اپیدمی مؤثر نیست، به «شرق» می‌گوید: «چرا حتما مؤثر است، اما ما فکر می‌کنیم هنوز می‌شود جدی‌تر و شدیدتر فاصله‌گذاری شود و باید محدودیت‌ها را بیشتر کنیم. البته معنایش این نیست که محدودیت به صورت کامل واقع شود، زیرا بسیاری از مشاغل نیاز هر روزه مردم هستند و ادامه فعالیتشان جزء ضروریات جامعه تلقی می‌شود؛ کسانی که به‌طور مستقیم با تأمین نیازهای مردم سروکار دارند، مانند کادر درمانی، شرکت نفت، پمپ‌بنزین‌ها، مسئولان امنیتی و آتش‌نشانی و... و همین‌طور کسانی که ادامه فعالیتشان برای تأمین نیاز مردم لازم است؛ مثل تولیدکنندگان مواد سلولزی، مواد غذایی و پروتئینی و... چون موجودی انبارها تا مدتی محدود تأمین‌کننده هستند. بنابراین معنای حرف ما قرنطینه و محدودیت مطلق نیست، اما رفت‌وآمدهایی مثل سفرهای تفریحی، مثل خرید لباس و مایحتاج که هنوز در جامعه برقرار است،‌ باید مشمول محدودیت شوند و بحث فاصله‌گذاری به‌صورت جدی‌تر انجام شود». مهدوی با اشاره به اینکه محدودیت‌های کشورهای اروپایی هم چاره‌ساز نبوده است، در ادامه می‌افزاید: «شما می‌بینید که آنها هم دچار مشکل‌اند و به‌طورکامل محدودیت اعمال نکرده‌اند. البته در چین کار جدی انجام شد و شناسایی بیماران کار بسیار عاقلانه‌ای بود و آنها توانستند این بحران را پشت‌سر بگذارند. ولی گزارش‌های ما این است که هنوز در اروپا این فاصله‌گذاری انجام نشده و علت رشد زیاد موارد بیماری هم به همین مسئله برمی‌گردد. در ایران تدابیر به‌کاررفته بد نیست و کارایی داشته است. به‌ویژه راه‌اندازی سامانه 4030 توانست بسیاری از کیس‌ها را بیماریابی کند؛ یعنی الان افزایش و رشدی را که در تعداد مبتلایان می‌بینیم، ‌بخشی از آن مربوط به بیماریابی وزارت بهداشت است و کاش وزارت بهداشت در اعلام روزانه میزان بیماران تفکیک قائل می‌شد و تعداد بیمارهایی را که ازطریق سامانه تشخیص می‌گیرند، جداگانه معرفی می‌کرد. اگر اینها تفکیک شوند، کارایی سامانه به‌خوبی نمایش داده می‌شود. بنابراین افزایش موارد ابتلا مربوط به بیماریابی فعال ازسوی تدابیر منحصربه‌فرد وزارت بهداشت است. در برخی از استان‌ها هم می‌بینیم که تدابیر بین‌شهری ممنوع شده است و تدابیر سفت و سختی اعمال می‌شود. مثلا در استان‌هایی مثل جنوب سیستان‌وبلوچستان مسائل تحت کنترل قرار گرفته اما در شمال یا در کرمان متأسفانه مسافرت‌های نوروزی تهدیدی برای این استان‌هاست و ما در نامه پیشنهاد کرده‌ایم این قبیل مسائل کنترل شوند». مدیر سابق بیمه سلامت در پاسخ به این پرسش که چرا دولت در ابتدا زیر بار قرنطینه نرفت گفت: «این تا حدی طبیعی است، شناخت و آگاهی که امروز از کرونا وجود دارد نسبت به گذشته پیشرفت فراوانی داشته است و همچنین پذیرش امروز مردم نسبت به سیاست‌ها روز اول وجود نداشت. در بعضی کشورها کرونا توطئه حزب رقیب معرفی شد و مسئولان و نخست‌وزیر فلان کشور با بیماران مبتلا به کرونا دست داده‌اند، بنابراین باور عمومی و شناخت و آگاهی نسبت به ابعاد اپیدمی در روزهای اول کامل نبود. امروز دیگر همه به فاصله‌گذاری اجتماعی معتقد هستند، امروز شاید فکر کنیم که آن زمان بهتر بود محدودیت‌ها بیشتر شود، ولی این فکر امروز است و آن زمان نمی‌شد سریع نتیجه‌گیری کرد».
هنوز هیچ چشم‌اندازی در جهان برای پایان کرونا وجود ندارد. هرچند به عقیده واعظ‌مهدوی در خارج از ایران عده‌ای کرونا را توطئه حزب رقیب می‌دانند، اما نباید فراموش کرد که بودند در کشور ما هم مسئولانی که آن را توطئه‌ای برای تخریب فضای انتخابات یا هدیه‌ای از آمریکا می‌دیدند. حالا کشور در حالت نیمه‌خواب است و مردم با نگرانی به وضعیت اقتصادی پس از کرونا می‌اندیشند. کسب‌وکارهای زیادی تا امروز از بین رفته‌اند و جان‌های عزیز بی‌شماری از دست رفته و شنبه موعود حسن روحانی از راه نرسیده است. باید دید در پایان آیا مسئولان می‌توانند حرفشان را به گوش حسن روحانی برسانند یا آیا دولت تن به قرنطینه کامل کشور می‌دهد یا به همین فاصله‌گذاری نیم‌بند اجتماعی اکتفا می‌کند؟‌‌