بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - انتخاب / متن پیش رو در انتخاب منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
دوری گزینی یا فاصله اجتماعی می‌تواند منجر به عوارض جانبی روانی و فیزیولوژیکی شود. اما مواردی وجود دارد که می‌توانید برای حفظ سلامت کلی خود انجام دهید. در حال حاضر، شما ممکن است متوجه دوری خود و دوستانتان شده باشید و کم کم احساس انزوا کنید. با توجه به این که اغلب محیط‌های کار تعطیل شده اند و توصیه می‌شود افراد دورکاری کنند، تنها ماندن در خانه باعث شده بسیاری از افراد در خانه روش‌هایی جدید را برای وقت گذرانی انتخاب کنند: از پختن نان تا کتاب خواندن و دوش گرفتن طولانی را می‌توان از همین روش‌ها دانست. برخی از افراد نیز تلاش کرده اند با کمک تکنولوژی، فاصله‌ها را از میان بردارند. برای مثال با کمک فیس تایم با دوستان در ارتباطند. اما باز هم این روش جای دورهمی‌ها در کافی شاپ‌های مورد علاقه را نمی‌گیرد و حتی فکر کردن به این موضوع باعث غم شود. در این شرایط به نظر می‌رسد که تمامی در‌های خروج بسته شده اند و اگر فردی برون گرا و اهل معاشرت باشید، بیشتر اذیت می‌شوید.
به گزارش وایرد، با وجود همه تلاش‌های شما برای وقت گذرانی مهم نیست که در این لحظه چقدر احساس سلامتی دارید، متخصصان معتقدند که احساسات منفی و تجربیات مرتبط با انزوای طولانی مدت برای همه ما به وجود خواهد آمد. انسان‌ها موجودات اجتماعی هستند. بله، همه ما. در حالی که عالم گیری ویروس کرونا تا این لحظه شدید و بی سابقه است، مردم نیز شرایط انزوای بی سابقه‌ای را تجربه می‌کنند. به عبارتی دیگر بسیاری از ما تا کنون تجربه قرنطینه در این سطح را نداشتیم.
تأثیرات انزوای اجتماعی بر بدن و ذهن ما در گروه‌های مختلفی، از فضانوردان تا افراد زندانی و از کودکانی که دچار مشکل نقص ایمنی هستند تا محققان قطب جنوب بار‌ها و بار‌ها مطالعه شده است. الگویی که از تجربیات آن‌ها پدید آمده است، روش‌های درک و پیشرفت را روشن می‌کند. اول از همه، مهم است که به خاطر انزوای شدید مغز شما احساس کسل بودن نکند. جان وینسنت، روانشناس بالینی در دانشگاه هیوستون، می‌گوید: «مردم وقتی که ورودی مثبتی به دنیای کوچک خود نداشته باشند، دچار بی حسی می‌شوند. ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم که افسردگی شروع شود و سپس اضطراب که به نوعی برادر افسردگی محسوب می‌شود سراغ افراد می‌آید.»
به گفته لارنس پالینکاس، که به بررسی سازگاری روانی-اجتماعی با محیط‌های خاص در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می‌پردازد، این علائم (افسردگی و اضطراب) به ویژه در حین قرنطینه کروناویروس شدید است. پالینکاس می‌گوید: «اغلب اوقات، اگر مدت زمانی کاملاً مشخص از افراد جدا شده باشید، تا نیمه کار‌ها خوب پیش می‌روید. سپس یک تجربه سقوط انرژی را تجربه می‌کنید. اما در شرایطی نامشخص، مانند شرایطی که ما اکنون در آن قرار دارید و مطمئن نیستیم که چه مدت باید از اجتماع دور باشیم، به مرور احساس اضطراب خواهیم کرد.»
افرادی که در سلول انفرادی نگهداری می‌شوند یا دانشمندانی که در یک منطقه دور افتاده کار می‌کنند و می‌دانند که چه زمانی دوران دوری آنان از اجتماع به پایان می‌رسد، وضعیت مناسب تری دارند، اما افرادی که به دلیل Covid-19 دوری اجتماعی را تجربه می‌کنند ممکن است به زودی آرامش را تجربه نکنند. دکتر پالینکاس در این خصوص می‌گوید: «ارتباطات باز، شفاف و مداوم مهمترین کاری است که دولت‌ها و سازمان‌ها می‌توانند انجام دهند: اطمینان حاصل کنید که مردم بدانند که چرا در درجه اول قرنطینه می‌شوند و در درجه دوم چه مدت انتظار می‌رود در قرنطینه بمانند. به نظر می‌رسد یک عامل بزرگ در تأثیر منفی روانی، سردرگمی در مورد آنچه اتفاق می‌افتد، نداشتن دستورالعمل‌های روشن یا دریافت پیام‌های مختلف از سازمان‌های مختلف است.» تاکنون، بسیاری از دولت‌ها، از جمله ایالات متحده، این توصیه را رعایت نکرده اند.
شاید موضوع نگران کننده‌تر این باشد که فشار روانی تنهایی می‌تواند در حوزه فیزیولوژیکی بروز پیدا کند. هری تیلور، که در مورد انزوای اجتماعی در افراد مسن، به ویژه در جامعه سیاه پوست مطالعه می‌کند، می‌گوید: «این یکی از بدترین کار‌هایی است که انسان می‌تواند برای رفاه عمومی خود انجام دهد اثر مرگ و میر ناشی از انزوای اجتماعی مانند کشیدن 15 سیگار در روز است. به نظر می‌رسد در افراد مسنی که بیماری‌هایی مثل بیماری‌های قلبی عروقی و آلزایمر دارند، تنهایی منجر به تشدید علائم می‌شود. اما اثرات تنهایی محدود به افراد بالای 60 سال نمی‌شود».
الکساندر چوکر، محقق پزشکی که در حوزه مبارزه با استرس در دانشگاه مونیخ مطالعه می‌کند، شاهد تغییرات اساسی در بدن افراد شرکت کننده در شبیه سازی مأموریت‌های پرواز فضایی بوده است. او می‌گوید: «آن‌ها افراد جوان و آموزش دیده بودند که در معرض تهدید واقعی قرار نگرفتند. حقیقت در بدن تأثیر می‌گذارد. اگر محیط خود را به شدت تغییر دهید، شرایط جدید، وضعیت سلامتی شما را تغییر می‌دهد. شرکت کنندگان، که برخی از آن‌ها فقط به مدت سه ماه از جامعه جدا شده بودند، تغییراتی در خواب، سیستم ایمنی بدن، غدد درون ریز و سیستم عصبی و متابولیسم خود مشاهده کردند. محصور بودن و منزوی بودن، بر فیزیولوژی انسان تأثیر می‌گذارد.»
آیا این بدان معنی است که بدن شما مانند یک فضانورد که بیش از یک سال در مریخ به دام افتاده است در شرایط تحت تاثیر قرار می‌گیرد؟ پاسخ این است که شما احتمالاً واقعاً از نظر اجتماعی منزوی نیستید، حداقل انزوای شما در این حد شدید نیست و حتی افرادی که عواقب منفی انزوای اجتماعی را مطالعه می‌کنند هنوز هم فکر می‌کنند که تمرین‌های خانگی روشی مناسب برای مبارزه با احساسات منفی قرنطینه محسوب می‌شود.
افرادی که بیشتر در معرض خطر افسردگی ناشی از قرنطینه Covid-19 هستند، افرادی هستند که در وهله اول در معرض خطر انزوای اجتماعی قرار دارند. توماس کودجو، پزشک متخصص اطفال که در حال بررسی ارتباط بین تعاملات اجتماعی و سالخوردگی در دانشگاه جانز هاپکینز است، می‌گوید: «بسیاری از سالمندان، افراد کم درآمد و مردان در سطح دیگری انزوا را تجربه می‌کنند.»
بر این اساس، هر فردی که به حاشیه رانده شود، احتمال دارد که شبکه اجتماعی محدود تری داشته باشد، خواه عضو یک فرقه خاص باشد یا در یک منطقه روستایی متروکه و دور افتاده زندگی کند. ممکن است این افراد شرایط لازم را برای ارتباط با دوستان یا خانواده خود نداشته باشند یا ممکن است نتوانند این کار را انجام دهند. کودجو می‌گوید: «برخی افراد فناوری را به عنوان وسیله ارتباط در نظر می‌گیرند، اما گروه‌های کم درآمد حتی نمی‌توانند فیس تایم یا اسکایپ را در تلفن خود داشته باشند. درواقع برخی گروه‌های اقلیت و کم درامد بیشتر از دیگران آسیب پذیر خواهند بود. این گروه‌ها اغلب در مشاغل خدماتی فعالیت می‌کنند، این امر خطر انزوای اجتماعی و تنهایی را افزایش می‌دهد و در نهایت رکود اقتصادی و اجتماعی ایجاد می‌کند»
با همه این‌ها مهم نیست که وضعیت منحصر به فرد شما چیست، موارد بسیاری وجود دارد که می‌توانید در حین انزوای اجتماعی، تجربه خود را بهبود بخشید. چوکر و دیگر متخصصان ورزش را به عنوان تقویت روحیه توصیه می‌کنند. وینسنت می‌گوید: «تا آنجا که می‌توانید بخش‌هایی از زندگی خود را که تحت کنترل است، تقویت کنید، سعی کنید پروژه‌هایی را که نادیده گرفته بودید تقویت کنید. به زندگی ادامه دهید. با خودتان صبور باشید و فراموش نکنید که سرانجام این زمان عجیب به پایان می‌رسد.
افرادی که دوره‌ای از انزوا را پشت سر می‌گذارند، چه در ایستگاه فضایی بین المللی بوده باشند و چه در قرنطینه، معمولاً علائمی مثل افسردگی پس از حادثه را تجربه می‌کنند و مدتی طول می‌کشد تا دوباره به روال معمول خود باز می‌گردند. انزوای اجتماعی ممکن است به تدریج به حالت عادی شما را تغییر دهد بنابراین جای تعجب نیست که احساس بدی داشته باشید. خوشبختانه، شما در این امر (قرنطینه خانگی) نیستید کودجو می‌گوید: «برای عموم مردم مهم است بدانند که تنها و منزوی نیستند، به کروه دوستان خود فکر کنید، سعی کنید با آن‌ها در تماس باشید یا حتی برای آن‌ها یادداشت بنویسید، اتصالات ضعیف را تقویت کنید. هر اندازه سعی کنید با دیگران در ارتباط باشید، از احساس انزوای اجتماعی دور می‌شوید.»