بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - معاون سابق صدراعظم آلمان: برای حفظ برجام، اروپا باید ریسک کند
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6031113
٠
٠
شرق / متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
شقایق لامع‌زاده/ زیگمار گابریل در ایران چهره‌ای ناشناخته نیست. او نخستین مقام بلندپایه غربی بود که پس از توافق هسته‌ای ایران و کشورهای 1+5 به ایران سفر کرد و البته اولین مقام دولتی آلمان هم بود که پس از 13 سال به ایران می‌آمد.
همراهان گابریل که آن زمان وزیر اقتصاد آلمان بود، هیئتی بزرگ از بازرگانان و صاحبان صنایع آلمان بودند که می‌خواستند از گشایش‌های پس از برجام برای بازگرداندن آلمان به بازار ایران بهره ببرند.
هیئت او شامل رؤسای 15 شرکت بزرگ آلمانی بود ولی به دلایلی نامعلوم در رسانه‌های ایرانی و آلمانی چندان به آن پرداخته نشد. او در آن سفر با رئیس‌جمهور و وزیران خارجه و نفت ایران هم دیدار کرد.
وزیر خارجه سابق آلمان اندکی پس از ترور سردار قاسم سلیمانی به دستور رئیس‌جمهوری آمریکا یادداشتی مبسوط در روزنامه تاگس اشپیگل نوشت و در آن اهمیت نقش ایران و سردار سلیمانی در مبارزه با داعش در کنار سایر قدرت‌های منطقه‌ای را یادآور شد. گابریل اروپایی‌ها را هم به دلیل بدعهدی در توافق هسته‌ای با تهران شماتت کرد. او نوشت اروپا باید در نزاع میان تهران و واشنگتن ریسک‌پذیر باشد و برای جلب اعتماد تهران بیش از پیش تلاش کند.
زیگمار در سال‌های 2013 تا 2017 وزیر اقتصاد و انرژی آلمان بود. در آن زمان با وجود تهدید دولت آمریکا مبنی بر لزوم کاهش مناسبات اقتصادی اروپا با تهران بر حضور پررنگ‌تر شرکت‌های نیمه‌بزرگ و کوچک آلمانی در ایران تأکید و خاطرنشان کرد که این قبیل شرکت‌ها به لحاظ عدم فعالیت اقتصادی در آمریکا با مجازات‌های احتمالی واشنگتن روبه‌رو نخواهند شد.
پیش از آن در سال‌های 2005 تا 2009 وزیر محیط زیست بود و پس از وزارت اقتصاد هم بر کرسی وزارت خارجه تکیه زد. شش سال هم معاون صدراعظم آلمان بود.
خاستگاهش در سیاست آلمان، حزب سوسیال‌دموکرات است. گابریل در کارنامه‌اش اظهارنظرهای جنجالی هم دارد. به طور مثال زمانی که از اراضی اشغالی فلسطین بازدید می‌کرد، اسرائیل را رژیمی آپارتاید نامید که برایش دردسرساز شد. البته از «تبعیض جنسیتی در ایران» هم انتقاد کرده است.تازه‌ترین اظهارنظر جنجالی او در یادداشتی بود که برای روزنامه تاگس اشپیگل نوشت. در این یادداشت، او گفت اتحادیه اروپا در دو سال اخیر به‌خصوص در مواقع جدی مانند یک «ببر کاغذی» عمل کرده‌ است.مقاله او در حقیقت تلاش برای حفظ توافق هسته‌ای با ایران بود و تأکید کرد ما علاقه‌ای نداریم توافق هسته‌ای با ایران را به خطر بیندازیم، چه رسد به اینکه آن را فسخ کنیم، نه امروز و نه در آینده.
گابریل معتقد است اروپا نتوانسته با توجه به فرصتی که داشته، آن‌طور که باید، از ایران حمایت‌های اقتصادی کند. او می‌گوید اروپا ببر کاغذی است چون حتی وقتی اتحادیه اروپا معتقد است تحریم‌های آمریکا علیه ایران نقض قوانین بین‌المللی است، هیچ بانک اروپایی‌ای حتی جرئت نمی‌کند یک حساب برای معاملات تجاری با ایران اختصاص دهد.
این موضوعات دستمایه یک گفت‌وگوی اختصاصی با «زیگمار گابریل» شد.
از گابریل درباره رویکرد آمریکا به توافق هسته‌ای ایران پرسیدم؛ به‌ویژه پس از روی‌کارآمدن «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا. او گفت: اندکی پس از انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور ایالات متحده در نوامبر 2016، چندین سیاست‌مدار، روزنامه‌نگار و دانشمند برجسته آلمانی شروع به بحث و گفت‌وگو درباره تأثیر احتمالی تغییرات سیاست آمریکا در قبال ناتو و روسیه بر امنیت کردند.
از آنجایی ‌که اعضای اتحادیه اروپا در مورد بازدارندگی هسته‌‏ای دیدگاه‌های متنوعی دارند و برخی کشورها مانند فرانسه و انگلیس هم دارنده سلاح‌اند و هم افکار عمومی از داشتن چنین سلاح‌هایی حمایت می‌کنند، کشورهای دیگری نیز مانند لهستان و چک با توجه به سابقه تاریخی‌شان، از بازدارندگی هسته‌ای حمایت می‌کنند. از سوی دیگر در کشورهای آلمان، هلند و دانمارک، جامعه مدنی مخالف داشتن چنین سلاح‌هایی هستند، درحالی‌که دولت‌ها برای دستیابی به توانمندی هسته‌ای تمایل زیادی دارند. در اتریش و ایرلند اما دولت‌ها هم مخالف سرسخت سلاح‌های هسته‌ای‌اند. با وجود چنین تنوعی، همه این کشورها در دو چیز با هم اشتراک نظر دارند:
اول اینکه همه آنها به کاهش سلاح‌های هسته‌ای پایبندند: در پژوهش حاضر نشان داده ‌شده که تنها سه کشور (بریتانیا، فرانسه و لهستان) هستند که در مورد خلع سلاح هسته‌ای ملاحظاتی دارند. درعین‌حال تمام این کشورها عضو ناتو هستند که طبق ماده 5 آن تحت چتر هسته‌ای اعضای دارنده سلاح‌های هسته‌ای قرار می‌گیرند.
دوم اینکه داشتن سلاح‌های هسته‌ای نزد افکار عمومی این کشورها از اولویت چندانی برخوردار نیست.
در همین راستا، گابریل خاطرنشان کرد که ترامپ در طول مبارزات انتخاباتی خود درباره مشروط‌بودن تعهد ایالات متحده نسبت به امنیت اروپا سخنانی گفته بود اما این بحث در آلمان بر اعتبار تمدید بازدارندگی هسته‌ای ایالات متحده متمرکز و این مسئله مطرح شد که آیا آلمان باید در صورت عقب‌نشینی آمریکا از ضمانت‌های امنیتی خود گزینه‌های دیگری را بررسی کند یا خیر.
زیگمار درباره رویکرد آلمان به این مباحث توضیح داد: این بحث اواخر نوامبر 2016 میلادی با انتشار یک سرمقاله در روزنامه محافظه‌کار و برجسته فرانکفورتر آلگماینه در آلمان شدت گرفت و با چندین مصاحبه توسط «رودریش کیس وتر»، نماینده ویژه امور خارجه در کمیته امور خارجه پارلمان آلمان از احزاب اتحاد مسیحی (CDU/CSU) به اوج خود رسید.
گابریل که در زمان تصدی وزارت خارجه و اقتصاد و انرژی و نیز محیط زیست با مسئله انرژی هسته‌ای سروکار زیادی داشته، گفت: شخصیت‌های مهم دیگر آلمان هم گزینه‌های دیگری را مطرح کردند که عبارت بودند از 1- بازدارندگی هسته‌ای بومی آلمان 2- بازدارندگی تمام‌اروپایی 3- حفظ ظرفیت فناوری هسته‌ای آلمان.
معاون سابق صدراعظم آلمان تأکید کرد: البته این احتمالات تنها در شرایط عقب‌نشینی هسته‌ای ایالات متحده آمریکا از سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) قابل اجرا خواهد بود. او بعید می‌داند که ترامپ تا این حد پیش برود.
گابریل گفت: اکثر کارشناسان و تحلیلگران هر سه گزینه را به دلایل سیاسی، حقوقی یا فنی رد کرده‌اند و در غیر این صورت کل گفتمان را به‌عنوان «بحث فانتوم» نفی کرده‌اند.
به هر روی باید به این نکته اذعان کرد که بازدارندگی هسته‌ای یکی از دغدغه‌های این روزهای آلمان است. ژرمن‌ها در چارچوب بازدارندگی هسته‌ای ناتو، 20 بمب هسته‌ای آمریکا را نگه داشته‌اند. حزب‌های سبز و چپ آلمان خواستار خروج آن هستند ولی هایکو ماس وزیر خارجه آلمان با این پیشنهاد مخالفت کرده و گفته است: انتقال سلاح هسته‌ای از یک کشور به کشور دیگر فایده‌ای ندارد، اگر لازم است که این نوع سلاح‌ها محو شوند، باید از تمامی مکان‌ها محو شوند.