بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - 83 درصد اصولگرا 12 درصد اصلاح‌طلب
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6027959
k ٤.٥
٥
شرق / متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
درحالی‌که شورای نگهبان و اصولگرایان معتقدند میزان رد و تأییدصلاحیت‌شده‌های دو جناح اصلی کشور برابر است، اما آمار چیز دیگری می‌گوید. قدرتعلی حشمتیان، رئیس جبهه مستقلین و اعتدال‌گرایان، گفته است برابر گزارش‌های رسیده از سراسر کشور، از حدود پنج‌هزارو 200نفر کاندیدای تأیید‌صلاحیت‌شده در سطح کشور، بیش از چهارهزارو 200 نفر اصولگرا و حدود 300 نفر مستقل و اعتدال‌گرا و حدود 700 نفر هم اصلاح‌طلب هستند که اگر شورای محترم نگهبان در تأیید صلاحیت‌ها تجدیدنظر نکند،‌ عملا رقابتی شکل نمی‌گیرد؛ چون حدود 83 درصد از کاندیداهای تأیید‌صلاحیت‌شده در سطح کشور از اصولگرایان هستند و فقط پنج درصد از جریان مستقل و اعتدال‌گرا و 12 درصد هم از اصلاح‌طلبان. به نظر می‌رسد این رقابت در شرایط برابر انجام نمی‌شود. اما سیامک ره‌پیک، عضو حقوق‌دان شورای نگهبان، بدون اشاره یا ارائه آمار خاصی گفته است: «تفاوت بسیار کمی میان آمار تأیید و ردصلاحیت‌شدگان از جناح‌ها و گروه‌های مختلف وجود دارد. در ادوار گذشته و ان‌شاءالله در همین دوره بعد از اینکه این مراحل تمام شد، می‌توانند آمار را بررسی کرده و مشاهده کنند که از گروه‌ها و طیف‌های مختلف در مجموعه تأیید و ردصلاحیت‌شدگان و عدم احراز آنها حضور دارند. بعضی از مراکز رسمی و دولتی در همین مراحل آمارهایی را ارائه کردند که آنها باید خودشان پاسخ‌گو باشند. در آمارهایی که آنها داده‌اند، تا همین مرحله‌ای که طی شده، درصد تفاوت بین گروه‌های مختلف چندان درخور توجه نیست». ره‌پیک گفته است: «از آنجا که ما خودمان اعتقادی به این نداریم که جناح‌بندی دخالت در بررسی صلاحیت‌ها دارد، انگیزه‌ای هم نداریم برای اینکه برای این موضوع آمار بگیریم. اما دیگران این کار را انجام داده‌اند؛ البته اگر لازم باشد، می‌توان در آینده کارهای دقیق‌تری انجام داد و این تفکیک را انجام داد. به‌هر‌حال برخی از مراکز این کار را کرده‌اند و در مقایسه‌ای که انجام داده‌اند، تفاوت بسیار کمی میان آمار تأیید و رد‌صلاحیت‌شدگان از جناح‌ها و گروه‌های مختلف وجود دارد». از سویی دیگر، مصطفی میرسلیم نامزد تأیید‌صلاحیت‌شده اصولگرایان از رد صلاحیت 90 نماینده فعلی مجلس ابراز خوشحالی کرده و گفته است: «شما مردم، اداره کشور را به‌عنوان امانت به دست نمایندگان داده‌اید، اما آنها کارهای دیگری می‌کنند. خدا را شکر شورای نگهبان 90 نفر آنها را رد صلاحیت کرد؛ اینها باید از حق مردم دفاع کنند. آن امانتی را که مردم به شما سپردند، چه کار کردید». حدادعادل، رئیس شورای ائتلاف اصولگرایان، نیز درباره رد‌صلاحیت‌های شورای نگهبان گفته است: «همه کسانی که به شورای نگهبان اشکالاتی را وارد می‌کنند، کلی صحبت می‌کنند؛ ولی نمی‌شود این‌گونه صحبت کرد و باید آمد و علت ردصلاحیت‌ها را مشخص کرد. برخی می‌گویند شورای نگهبان تعداد زیادی از اصلاح‌طلبان را رد صلاحیت کرده تا اصولگرایان بتوانند به‌راحتی در انتخابات شرکت کنند و پیروز شوند؛ در‌حالی‌که میزان ردصلاحیت‌شده‌ها در دو طرف، به یک اندازه بوده است». پیش‌تر، اسدالله بادامچیان، دبیرکل حزب مؤتلفه نیز گفته بود اصلاح‌طلبان جوسازی می‌کنند و برای تهران 130 نامزد تأیید‌صلاحیت‌شده دارند. این در حالی است که طبق آماری که خود شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان منتشر کرده، تعداد اصلاح‌طلبان تأییدصلاحیت‌شده حتی از 700 نفر ادعایی حشمتیان نیز کمتر است و تکلیف بیش از 160 کرسی مجلس، از پیش معلوم و اساسا هیچ رقابتی در آنها حتی بین اصولگرایان نیز شکل نخواهد گرفت. بر اساس این آمار، در نزدیک 70 کرسی، در بهترین حالت، رقابتی کم‌رمق فقط بین اصولگرایان برقرار است. بیانیه شورای عالی اصلاح‌طلبان خاطرنشان کرده بود: «در استان‌های سراسر کشور به‌جز حوزه انتخابیه تهران، حدود 30 نامزد اصلاح‌طلب، شانس رقابتی کم‌رمق در انتخابات را دارند و تقریبا بیش از 90 درصد نامزدهای حزبی ما نیز از گردونه رقابت در انتخابات با دلایلی نظیر عدم التزام به نظام و اسلام و قانون اساسی یا رد صلاحیت شده‌اند یا صلاحیتشان احراز نشده است؛ در‌حالی‌که مبنای تشکیل حزب، طبق همین قانون اساسی و عضویت در آن روشن است».
از بی‌اعتنایی نفرت زاییده می‌شود
احمد توکلی، نماینده سابق مجلس و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، در نامه‌ای به اعضای شورای نگهبان درباره رد صلاحیت تعدادی از کاندیداهای اصلاح‌طلب یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی واکنش نشان داد و این نوع برخورد را نیازمند اصلاح دانست. به گزارش ایسنا، در نامه احمد توکلی خطاب به اعضای شورای نگهبان آمده است: طرز برخورد با اکثر داوطلبان اصلاح‌طلب از چند جهت نیازمند اصلاح است: این برادران و خواهران به دلیل فقدان شرایط مذکور در بند 1، 2 و 4 رد صلاحیت شده‌اند. شرایط مذکور از این قرارند: اعتقاد به اسلام، التزام عملی به اسلام، التزام عملی به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و ابراز وفاداری به قانون اساسی و اصل مترقی ولایت مطلقه فقیه. شرط نخست اعتقاد به اسلام صفتی نیست که به‌راحتی بتوان کسی را که مدعی مسلمانی است، فاقد آن اعلام کرد. در ملاقاتی که فحول جامعه مدرسین در سال 61 با امام رحمت‌الله علیه داشتند، یکی از فقها از وزیر کشاورزی وقت آقای محمد سلامتی یاد می‌کند و به امام عرض می‌کند که او در کتاب اقتصادی خودش از شیخین دفاع کرده و حرف‌های مارکسیستی زده است. امام در واکنش پرسیدند شما آقایان حاضرید حکم به کفر او بدهید و بگویید به اسلام معتقد نیست؟ اعتقاد به اسلام در اینجا به همان معنایی است که به ذهن متبادر می‌شود؛ یعنی عامه مردم او را مسلمان بدانند. اگر این تلقی درست باشد که چنین به نظر می‌رسد، بنده از شما می‌پرسم کدام‌یک از افراد فهرست پیوست را کافر می‌دانید؟ التزام به اسلام یعنی انجام واجبات و ترک محرمات. مسلمانی که اهل مسجد و محراب است، حج و انفاق را به جا می‌آورد، از بیت‌المال مسلمانان حفاظت می‌کند، دغدغه مردم را دارد، نسبت به حقوق مردم حساسیت نشان می‌دهد، اهل شرب خمر و مال حرام و روزه‌خواری و... نیست، می‌توان او را ملتزم به اسلام ندانست؟ اگر چنین فردی مثلا به دخالت دین در عرصه عمومی معتقد نباشد و سکولاریسم را قابل دفاع بداند و ولایت‌فقیه را هم ابداع و نوآوری امام بداند؛ ولی در عمل ملتزم به احکام شرع باشد، به‌طوری‌که او را انسانی متدین بدانند، باز واجد شرط خواهد بود. قانون حتی وفاداری کامل در عمل را نخواسته است؛ بلکه ابراز وفاداری را کافی می‌داند. کدام‌یک از افراد نام‌برده در فهرست پیوست را می‌شناسید که این شرایط چهارگانه را ندارند. ممکن است برخی از ایشان به قبول‌نداشتن ولایت‌فقیه و مخالفت با نظام یا موافق مذاکره با آمریکا یا اصرار بر اهمیت مناسبات خارجی در امور داخلی یا مخالفت با حجاب اجباری یا دفاع از برگزاری کنسرت در مشهد شهرت داشته باشند! اما تا وقتی که مخالفت‌ها جامه عمل نپوشیده باشد، آنها فاقد شرایط پنج‌گانه نیستند. تفاوت نظر با رهبری کسی را ضد ولایت‌فقیه نمی‌کند؛ زیرا تبعیت از ولی‌فقیه در عمل است؛ نه در نظر و اصرار بر مشابه‌اندیشی باعث تک‌بعدی‌کردن نمایندگان و مردم و ایجاد جمود فکری و نهایتا محروم‌کردن رهبری و کشور از مشورت اندیشمندان آزاده، انقلابی و دلسوز می‌شود. تفکر اصلاح‌طلبان در میان مردم طرفداران زیادی دارد و نمی‌توان و نباید آنها را نادیده گرفت. شرط عقل و حکومت‌داری علوی به‌حساب‌آوردن آنان است. از بی‌اعتنایی و سخت‌گیری فقط دلخوری و حتی نفرت زاییده می‌شود. آن وقت اهداف سیاسی حکومت که وحدت ملی از اهم آنهاست، از دسترس دور می‌شود.