بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - صبح نو / میلاد صدر عاملی سابقه دستیاری کارگردان در فیلم‌های پدرش و ساخت دو فیلم مستند را در کارنامه خود دارد. « سونامی » اولین ساخته سینمایی میلاد صدرعاملی به حساب می‌آید.
«سونامی» یک درام ورزشی است. در آخرین اردوی تیم ملی تکواندو، سه تن از بهترین بازیکنان تیم در دانمارک پناهنده شده و به ایران بازنگشتند. این فرصتی است که سرمربی قدیمی و کهنه کار، بعد از سال‌ها بازگردد و کار نیمه‌تمامش را به پایان برساند. دشوارترین انتخاب او اما بین بهداد مقیمی، نفر اول دنیا و تنها بازمانده تیم مرتضی‌نژادی، شاگر قدیمی‌اش است.
«سونامی» به‌عنوان کار اول یک کارگردان، فیلم کامل و دقیقی به نظر می‌رسد؛ فضاسازی، قاب‌بندی، حرکات دوربین و تدوین، استاندارد است. اما در واقع اینطور نیست و فیلم خوبی را شاهد نیستیم .فیلم درگیر مشکلاتی در کارگردانی، فیلمنامه و حتی بازی‌هاست. ساختن یک درام ورزشی در سینما ایران مشکل است. آمادگی بدنی بازیگران و داستانی که محتوای ورزشی داشته باشد ودرعین حال جذاب هم باشد مواردی است که حتماً باید در چنین فیلم‌هایی وجود داشته باشد. حفظ ریتم، شخصیت‌پردازی و تقابل کاراکترها، فیلم‌نامه‌ای اصولی که در مسیر رسیدن به یک رویداد اصلی مقدمه‌چینی کند و نقطه اوج اساسی پیش
روی بیننده قرار دهد، از چالش‌های موجود در پرداخت چنین فیلمی است. اما «سونامی» در همه موارد با مشکلاتی کم یا زیاد مواجه است. شخصیت مرتضی که بعد از شکست اجباری‌اش، به مسابقات
بوکس زیرزمینی روی آورده است، بعد از بازگشت مربی سابقش به اردوی تیم ملی دعوت می‌شود تا با قهرمان و مدال‌آور کنونی، بهداد مقیمی مبارزه کند. بهداد با حضور مرتضی موقعیت خود را درخطر می‌بیند و این آغاز مبارزه‌ای میان این دو است که درنهایت در زمین مسابقه به سرانجام می‌رسد.
«سونامی» در کنار خط اصلی داستانی‌اش موضوعات دیگری را به میان می‌کشد و در ادامه سعی می‌کند چند داستان را روایت کند. بارزترین مشکل «سونامی» به فیلمنامه بازمی‌گردد که بی‌توقف از روی حوادث می‌گذرد و علتی برای آن ارائه نمی‌دهد. گسست فیلمنامه تا حدی است که نه داستان شخصیت‌ها را از ابتدا تا انتها دنبال کند و نه شخصیت‌پردازی اصولی درباره هریک و رابطه‌هایشان انجام شده است! رابطه مربی قدیمی و مرتضی گنگ است، رابطه بهداد و ترگل عمق دقیق و وسیعی ندارد؛ همچنین پریسا و مرتضی یک رابطه نامعلومی را پیش می‌برند که مخاطب از هیچ‌کدام
سر در نمی‌آورد. تماشاگر در طی این فیلم با کلی موضوع پیچیده اما در عین حال تیتر‌وار و بدون عمق، آشنا و سردرگم می‌شود. داستان فیلم خیلی جذاب می‌شد اگر که تماشاگر روایت داستان‌های زندگی شخصیت‌ها بودیم و بیشتر زمان فیلم صرف جدل دو شخصیت اصلی نمی‌شد. فیلم «سونامی» سعی کرده یک درام ورزشی باشد اما در حقیقت میلاد صدرعاملی با توجه به انتخاب این ژانر یک فرصت‌سوزی بزرگ را رقم زده است و بحث درام و پرداختن به روابط کاراکترها با تمام تلاشی که برای به تصویر کشیدن ارتباطات پیچیده شخصیت‌ها کرده است، نتوانسته درام موفقی را پدید آورد. اولین ساخته صدرعاملی از انتخاب و چینش بد بازیگران رنج می‌برد. دو شخصیت اصلی می‌توانستند از لحاظ سنی بیشتر از این به یکدیگر نزدیک باشند. بازیگران این اثر یک انفعال گروهی دارند که بیش از همه در شخصیت خسروی مربی تکواندو این مسأله به چشم می‌خورد.
در پایان باید گفت «سونامی» قدرت روایت داستانش را ندارد. فیلم در پرداختن به موضوعات مختلف مانند صفحه اول روزنامه‌های زرد و پرحاشیه عمل کرده و از هر در سخنی به میان آورده است. در نهایت
پایان بندی به بیننده اطمینان می‌دهد تمامی فیلم بهانه‌ای بوده است که چند انتقاد سطحی نسبت به مشکلات عمیق جامعه طرح شود.
زهرا‌ سادات مصطفوی