بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - صبح نو / متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
از همان روز که شهردار پیشین تهران، شناسنامه به دست، در وزارت کشور برای ثبت‌نام در انتخابات مجلس یازدهم، جلوی دوربین رسانه‌ها ظاهر شد، توپخانه اصلاح‌طلبان با تمام قدرت، علیه او آغاز به کار کرد. این هجمه تخریبی هر روز وسعت بیشتری به خود می‌گیرد. به واقع اما چرا اصلاح‌طلبان اینچنین عنان از کف داده و زدن قالیباف را به مهم‌تر از نان شب برای خود تبدیل کرده‌اند؟
اصلاح‌طلبان در خواب پاییزی
اصلاح‌طلبان امروز در شرایط غریبی به سر می‌برند؛ شرایطی که از ناتوانی این جریان در معرفی گزینه یا گزینه‌های درخور و شایسته برای حضور در انتخابات مجلس آینده آب می‌خورد. این شرایط را اگر مضاف بر عملکرد نارسای اصلاحات در نهادهای حکومتی نظیر مجلس و دولت کنیم، این غریبی شدت نیز می‌گیرد. تجلی این غربت سیاسی، خود را به‌عینه در بی‌حرکتی و انفعال ساختاری اصلاح‌طلبان برای تهیه لیست نهایی انتخاباتی نشان می‌دهد؛ تا جایی که برخی نظیر محمد قوچانی، عضو حزب کارگزاران در طعنه به رییس بزرگ‌ترین ساختار انتخاباتی اصلاح‌طلبان گفت: «آقای عارف فکر کردند چون خودشان نامزد نمی‌شوند نیاز نیست در مقام رییس شورای عالی اصلاح‌طلبان از دیگران دعوت کنند». اظهارات عبدالواحد موسوی‌لاری، دست راست عارف در شورای عالی اصلاح‌طلبان،
مبنی بر احتمال لیست ندادن جریان اصلاح‌طلب در انتخابات نیز گواه دیگری بر وضعیت «فقدان اقتدار مرکزی» در این جریان بود. او در گفت‌وگو با روزنامه «شرق» صراحتا اعلام کرد: «این احتمال وجود دارد که اصلا لیستی ارائه نشود».
در این میان، برخی دیگر از خود اصلاح‌طلبان، با زیر سوال بردن عملکرد سال‌های اخیر خود در نهادهای مختلف کشور، اعلام کرده‌اند که اساسا مردم نسبت به این جبهه حس بی‌اعتمادی دارند. صادق خرازی، دبیرکل حزب ندای ایرانیان اخیرا در یک سخنرانی با بیان اینکه «مردم پاسخ مناسبی از اعتماد به اصلاح‌طلبان دریافت نکردند»، اظهار کرد: «اصلاحات اگر اصلاحات واقعی باشد و اصلاح‌طلب اگر اصلاح‌طلب واقعی باشد به دنبال قدرت نیست». خرازی در توصیه‌ای خطاب به اصلاح‌طلبان گفت: «باید شانتاژ چپ‌گرایی و چپ‌باوری را کنار بگذاریم، باید مسوولیت را بپذیریم و با مردم سخن بگوییم».
با نظر به این آشفتگی ساختاری و تشویش عملی، حمله همه‌جانبه و هماهنگ اصلاح‌طلبان علیه محمدباقر قالیباف، شهردار پیشین تهران قابل فهم و درک می‌نماید. از همان روز که شهردار پیشین تهران، شناسنامه به دست در وزارت کشور برای ثبت‌نام در انتخابات مجلس یازدهم، جلوی دوربین رسانه‌ها ظاهر شد، توپخانه اصلاح‌طلبان با تمام قدرت، علیه او آغاز به کار کرد. اولین مستمسک سخیف و مبتذلی هم که رسانه‌های اصلاح‌طلب با آن، سعی در تخریب وجهه قالیباف داشتند، به هنگام ثبت‌نام او در ساختمان بتنی خیابان فاطمی تهران بازمی‌گردد؛ آن‌هنگام که ادعا شد قالیباف بدون ایستادن در صف انتظار، پشت میز کانتر ثبت‌نام نشست؛ موضوعی که چندی بعد معلوم شد دروغی بیش نبوده و قالیباف از چند ساعت قبل از حضور در وزارت کشور و طبق رسم ثبت‌نام نامزدها، نماینده خود را برای تمشیت امور نام‌نویسی فرستاده بود.
وقتی نمی‌خواهی اقناع شوی
جدای از این موضوعات کم‌مایه، اصلاح‌طلبان از ابزارهای همیشگی خود برای سم‌پاشی علیه شخصیت قالیباف استفاده کرده‌اند. عمده‌ترین این اهرم‌های فشار هم بحث نخ‌نماشده املاک به‌اصطلاح نجومی و بدهی‌های شهرداری تهران در دوران سیادت قالیباف بر ساختمان خیابان بهشت تهران است. با وجود اینکه شخص قالیباف بارها و بارها درباره اتهامات وارده به خود اظهارنظر کرده، رسانه‌های دست چپی اما عامدانه خیال اقناع‌شدن ندارند و با آگران‌دیسمان کردن چنین انگ‌های خامی، سعی در خدشه وارد‌کردن به حیثیت سیاسی شهردار پیشین پایتخت دارند. قالیباف سال گذشته در برنامه‌ای تلویزیونی با بیان اینکه «طرح موضوع املاک نجومی، سیاسی و به نوعی واژه‌سازی در برابر حقوق‌های نجومی بود»، گفت: «در موضوع املاک تعاونی شهرداری تهران با اینکه مطمئن بودم این موضوع سیاسی است اما اولین کسی بودم که از دادستان کل خواستم رسیدگی کند که البته رسیدگی و مشخص شد مساله سیاسی است و فساد سیستماتیکی صورت نگرفته است.»
جریان غالب در جریان اصلاح‌طلب در حالی مشغول ترور سیاسی قالیباف است که برخی چهره‌ها در این جریان، به مقبولیت اجتماعی بالای مرد طرقبه‌ای معترف هستند. عبدالله ناصری، مشاور محمد خاتمی، رییس دولت اصلاحات، اخیرا در گفت‌وگویی با سایت «نامه‌نیوز» اعلام کرد: «اگر آقای قالیباف تأیید صلاحیت شود، به احتمال زیاد منتخب اول مردم پایتخت خواهد شد.»
وجه بعدی تخریب‌ها علیه قالیباف، ناظر بر رودرروقراردادن او با سایر طیف‌های انقلابی بر سر ریاست مجلس آینده است. رسانه‌های اصلاح‌طلبی در تلاشند تا با تقابل‌سازی‌های دروغین میان قالیباف با بقیه چهره‌های حاضر در جبهه انقلاب، شهردار اسبق پایتخت را به عنوان کسی که از همین حالا در سودای ریاست بر قوه مقننه است، جلوه بدهند. روزنامه سازندگی رسانه تبلیغاتی حزب کارگزاران، در شماره دوشنبه، 18 آذر خود، با انتشار تصویر «محمدباقر قالیباف» در میانه دو تصویر متعلق به «مرتضی آقاتهرانی» و «علیرضا زاکانی» و با انتخاب تیتر جعلی «ناخدای اصول‌گرایان کیست»، سعی در پرونده‌سازی سیاسی برای شهردار پیشین تهران داشت. روزنامه «آفتاب یزد» هم در شماره روز پنجشنبه، 21 آذر خود در گزارشی با عنوان «چرا توپ قالیباف پُر است»، سعی کرد تا تصدی ریاست پارلمان را هدف غایی و نهایی قالیباف از حضورش در مجلس آینده معرفی کند. این روزنامه در بخشی از ادعانامه خود نوشت: «قالیباف اکنون با ثبت‌نام برای انتخابات مجلس یازدهم نشان داد که می‌خواهد با طرح نواصول‌گرایی خود عنوان ریاست مجلس یازدهم را از آن خود کند و جا پای علی لاریجانی، رییس کنونی مجلس بگذارد». همه این گمانه‌زنی‌های مغرضانه در حالی است که قالیباف هیچ ‌برنامه‌ای برای کسب ریاست مجلس نداشته و ایجاد مجموعه‌ای قدرتمند برای به کار واداشتن دولت خسته تدبیر، انگیزه او برای نام‌نویسی در انتخابات بوده است.
دولت جناحی
اصلاح‌طلبان در سم‌پاشی علیه قالیباف تنها نبوده‌اند. هفته گذشته محمود واعظی، رییس دفتر رییس‌جمهوری، به مدد عملیات تخریبی اصلاحات آمد. او چهارشنبه گذشته در حاشیه جلسه هیات دولت درباره عملکرد قالیباف در شهرداری تهران مدعی شد: «آقای قالیباف نه خودش جوان است و نه عملکرد آنچنانی دارد. اگر عملکردی هم در شهرداری داشته، خیلی روشن است. این همه بدهکاری که در آنجا به بار آورده با این دولت که در این تحریم‌ها این همه پروژه‌ انجام می‌دهد، قابل مقایسه نیست». اینکه متنفذترین چهره ساکن در نهاد ریاست‌‌جمهوری، در آستانه انتخابات مجلس، این چنین عیان، با جریانِ هجمهِ اصلاح‌طلبان علیه قالیباف همراه شده، خود جای تعجب و سوال دارد، لیکن چنین مواضع حریصانه و آزمندانه‌ای، جز دوقطبی‌سازی کاذب در جو سیاسی کشور، هیچ‌ اثری در پی نخواهد داشت. دوگانه‌انگاری که بی‌شک، مفید فایده جریان اصلاح‌طلب واقع خواهد شد.
فرق است میان اصل و بدل
اظهارات واعظی در شرایطی است که کارنامه عملی قالیباف در نهادهای مختلف از جمله در «ناجا» و بعد از آن، در شهرداری تهران، به روشنی پیش چشم مردم ایران قرار دارد. بی‌شک مردم تهران و مردم سایر نقاط کشور، با مشاهده طرح‌های عظیمی مانند پل طبیعت، تونل نیایش، تونل توحید و ده‌ها اَبَربوستان تفریحی مانند بوستان‌های جوانمردان، نهج‌البلاغه، ولایت و آب و آتش و پیش از همه این‌ها، ایجاد طرح پلیس 110 برای در دسترس‌کردن پلیس در مواقع اضطراری و مقایسه آن‌ها با وعده‌های نسیه دولت مانند بهبود صدروزه وضعیت اقتصادی کشور، لغو تمامی تحریم‌ها و بی‌نیازکردن جامعه به یارانه 45 هزار تومانی، خواهند فهمید که کدام عنصر سیاسی، اهل «عمل» و کدام عنصر سیاسی اهل «شعار و حرف‌درمانی محض» است.