بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - دنیای اقتصاد / جایگاه تهران در لیگ ابرشهرهای جهان به لحاظ مقایسه قابلیت‌های سکونتی، زیست‌محیطی، حرکتی و جمعیتی مشخص شد. نتایج یک بررسی درباره وضعیت 13 ابرشهر دنیا نشان می‌دهد «کیفیت زندگی» در تهران در پایین‌ترین سطح نسبت به سایر ابرشهرها قرار دارد.
یکی از مهم‌ترین پارامترهای موثر بر کیفیت زندگی، «حرکت در شهر» است که برای سنجش آن،‌ اتلاف وقت شهروندان در ترافیک سفرهای روزانه برآورد می‌شود. بر این اساس،‌ تهران دومین ابرشهر پرازدحام در لیگ معرفی شده است.ساکنان تهران چهارمین آسمان پرآلوده را در بین سایر ابرشهرها بالای سر خود دارند. پارامترهای سکونتی تهران در شرایطی سطوح فوق‌العاده پایین و بحرانی را تجربه می‌کند که جمعیت ساکن در این کلان‌شهر حتی از میانگین جمعیت اعضای لیگ ابرشهرها کمتر است. این وضعیت مشخص می‌کند ابرمشکلات تهران عمدتا محصول سیاست‌ها و اقدامات سال‌های گذشته مدیریت شهری است. در یک نمونه ساده از ریشه چالش‌های تهران امروز می‌توان به برداشت غلط از نیاز ترافیکی شهر اشاره کرد که به جای هدایت منابع مالی شهرداری به بسط شبکه حمل‌و‌نقل عمومی، بودجه شهر در خدمت بزرگراه‌سازی قرار گرفت.
کلان‌شهر تهران با هدف ارائه دید بهتر به مدیران شهری برای تصمیم‌گیری مناسب، با 12 شهر دارای بیشترین تشابه در جهان مقایسه شد. این بررسی با استناد به داده‌های بین‌المللی مربوط به چهار قابلیت بدیهی شهرها که شهروندان انتظار دسترسی به آن را دارند انجام شده است. نتایج مطالعات در این باره نشان می‌دهد ساکنان کلان‌شهر تهران در مقایسه با 12 کلان‌شهر مشابه در جهان، «بدترین سطح کیفیت زندگی» را دارند. تهران همچنین دومین «شهر پرترافیک» به لحاظ میزان اتلاف وقت در سفرهای درون‌شهری روزانه شناخته شده ضمن آنکه رتبه تهران در کیفیت هوا، آن را در جایگاه چهارمین کلان‌شهر آلوده قرار داده است. در این رنکینگ جهانی، تهران در شرایطی وضعیت بحرانی را در قابلیت سکونت، حرکت و محیط‌زیست تجربه می‌کند که به لحاظ قابلیت جمعیتی، در سطح متوسط قرار دارد. از بین 13 کلان‌شهر مورد بررسی، تهران هفتمین کلان‌شهر پرجمعیت شناخته شده است. با این حال، قابلیت‌های کلیدی این کلان‌شهر از خیلی کلان‌شهرهای با جمعیت کمتر از آن، ضعیف‌تر است.
آلودگی و ترافیک دو چالش زندگی در کلان‌شهر تهران است که با تهدید سلامت جسم و روان شهروندان، اثرات رفاهی سایر خدمات را خنثی می‌کنند. البته ارزیابی تک‌بعدی شاخص‌های شهری نمی‌تواند چندان واقع‌بینانه باشد. این ارزیابی‌ها زمانی جامعیت می‌یابند که در قیاس با شهرهای پیشگام جهانی باشند، شهرهایی که برخلاف تهران، تجربه‌ای چند قرنی در رسیدن به جایگاه امروزی خود دارند. در این گزارش سعی شده است وضعیت شاخص‌های شهری کلان‌شهرهای پیشگام جهان را مورد ارزیابی قرار گیرد.
شرکت خدمات مدیریت ترافیک «اینریکس» مستقر در واشنگتن آمریکا هر سال در گزارشی شهرهای عمدتا پیشرفته جهان را بر اساس ازدحام ترافیکی رتبه‌بندی می‌کند. بر این اساس، در گزارش 2018 این شرکت وضعیت ترافیکی بیش از 200 شهر از 38 کشور مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته‌های این گزارش حکایت از آن دارد کلان‌شهرهای پیشرفته اروپایی یکی از وخیم‌ترین ازدحام‌های ترافیکی را در جهان دارند (8 شهر از 10 رتبه ابتدایی). به‌عنوان مثال رانندگان در رم (پایتخت ایتالیا) سالانه حدود 254 ساعت را در ترافیک شهری تلف می‌کنند؛ شهری که سرانه مالکیت خودرو 61/ 0 دستگاهی دارد. پاریس (پایتخت فرانسه) با 237 ساعت، لندن (پایتخت انگلیس) با 227 ساعت و مسکو (پایتخت روسیه) با 210 ساعت از دیگر شهرهای پرازدحام قاره سبز محسوب می‌شوند. سرانه مالکیت خودرو در این سه پایتخت اروپایی به ترتیب عبارت است از: 31/ 0، 29/ 0 و 30/ 0 دستگاه.
«تام تام» شرکت دیگری است که هر سال با محاسبه شاخص ترافیک، پرازدحام‌ترین شهرهای جهان را معرفی می‌کند. این شرکت تکنولوژیک خدمات مدیریت ترافیک آلمانی در گزارش 2018 خود، وضعیت ترافیکی 403 شهر جهان از 56 کشور را مورد بررسی قرار داده است. یافته‌های این گزارش نشان می‌دهد ترافیک جهانی وضعیتی رو به وخامت دارد. بین سال‌های 2017 تا 2018 میزان ترافیک حدود 75 درصد از شهرهای مورد بررسی افزایش یافته یا ثابت مانده است. بر این اساس، در 2018 بدترین ترافیک را در جهان، بمبئی داشت؛ شهری که رانندگان مجبورند 65 درصد زمان بیشتر برای سفرهای خود در نظر بگیرند. این در حالی است که این شهر با 14/ 0 دستگاه، یکی از پایین‌ترین مقادیر سرانه مالکیت خودرو را در جهان دارد. در میان شهرهای اروپایی نیز وخیم‌ترین ترافیک مربوط به مسکو است، جایی که راهبندان‌های ترافیکی به‌طور میانگین 56 درصد به زمان سفر می‌افزاید.
«مرسر»، به‌عنوان بزرگ‌ترین شرکت مشاوره منابع انسانی جهان، همه ساله در گزارشی «کیفیت زندگی» شهرهای اصلی جهان را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد. در گزارش 2019 این شرکت، کیفیت زندگی 231 شهر (از میان حدود 500 شهر مورد بررسی) بر مبنای 39عامل در 10 حوزه کلی «سیاسی-اجتماعی»، «اقتصادی»، «فرهنگی-اجتماعی»، «پزشکی و سلامت»، «آموزش و مدارس»،« خدمات عمومی و حمل ونقل»، «سرگرمی»، «کالای مصرف‌کنندگان»، «مسکن» و محیط طبیعی» رتبه‌بندی شده است. به گزارش «مرسر»، یک شهر علاوه بر اینکه باید از مطلوبیت بالای سکونتی در جهت تضمین «محیط مناسب فعالیت کارکنان و سلامت فردی آنها» برخوردار باشد لازم است ایمنی و امنیت نیروی کار سازمانی را نیز تامین کند.