بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - «وینت سرف»: «زمانی بود که شما اگر اسب نداشتید نمی‌توانستید درآمدی هم داشته باشید. اما چیزی که در آن مورد مهم بود حق داشتن درآمد بود، نه حق داشتن اسب.»
به گزارش مشرق ، رسانه سلطنتی بریتانیا (BBC) با ارائه گزارشی تحت عنوان «مبارزه برای دسترسی همگانی به اینترنت باز و آزاد» درباره لزوم دسترسی آزاد به اینترنت به عنوان یک حق همگانی، به موضوعی مهم‌تر از لزوم دسترسی اینترنتی برای همه، اشاره می‌کند و آن روش‌هایی است که اینترنت به ظاهر باز و آزاد را به پدیده‌ای خطرناکتر از اینترنت بسته یا محدود شده، تبدیل می‌کند.
«بی‌بی‌سی» ضمن اشاره به شبکه‌های اینترنتی که امکان کنترل داده‌های کاربران را فراهم آورده و دزدی اطلاعات و جاسوسی از آنها را ممکن می‌گرداند به مثال‌هایی از اینترنت باز ولی خطرناک اشاره کرده و مثال می‌آورد:
«از رهنمود جدید اتحادیه اروپا مبنی بر حذف محتوای غیرقانونی (در واقع مغایر با سیاست‌های آمریکا و اسرائیل و عربستان) گرفته، تا اصرار دولت بریتانیا برای دسترسی به کلیدهای خنثی‌کننده رمزگذاری‌ها و تلاش قانون‌گذاران آمریکایی برای برانداختن اصل بی‌طرفی شبکه.»
«وینت سرف» به عنوان یکی از «پدران اینترنت» در مقاله‌ای برای نیویورک تایمز نگاه دیگری به اینترنت داشته و معتقد است که اینترنت، به عنوان یک فناوری، صرفا تسهیل‌کننده حقوق است و نباید این دو مسئله را با یکدیگر ‌اشتباه گرفت.
به نوشته او «زمانی بود که شما اگر اسب نداشتید نمی‌توانستید درآمدی هم داشته باشید. اما چیزی که در آن مورد مهم بود حق داشتن درآمد بود، نه حق داشتن اسب.»
اگر دقیق‌تر به بیانیه‌های شورای حقوق بشر سازمان ملل نگاه کنیم، می‌بینیم که در این بیانیه‌ها اصلا به برخورداری از اینترنت باز و آزاد به عنوان یکی از حقوق بشر اشاره نشده، چراکه در بسیاری مواقع این اینترنت به اصطلاح باز، مخالف و محدودکننده حقوق بشر بوده است، مثل مواقعی که حساب‌های شبکه‌های مجازی مخالف سیاست‌های آمریکا و اسرائیل و عربستان بسته می‌شود یا اطلاعات بیش از هشتاد میلیون کاربر فیس‌بوک برای انتخاب ترامپ فروخته می‌شود و یا اطلاعات کاربران مناطق مسلمان‌نشین در اختیار سرویس جاسوسی اسرائیل قرار می‌گیرد.
بی‌بی‌سی می‌نویسد:
«در واقعیت هم اینترنتی که قرار است برای منفعت همگان کار کند الزاما با محدودیت‌هایی همراه خواهد بود. به گفته آقای جاشوا فرانکو (معاون رئیس‌ بخش فناوری سازمان عفو بین‌الملل)، «محدود کردن حقوق بشر در موقعیت‌های مهم غیرقانونی نیست.» به زبان دیگر، حق آزادی بیان اینترنتی الزاما به این معنی نیست که شما حق دارید در یک تالار گفت‌وگوی شلوغ فریاد «آتش‌» سر دهید. سازمان‌های نظارتی سال‌ها از فناوری عقب‌تر بوده‌اند و زمان چندانی از تنظیم قوانینی برای محدود کردن فروش مواد مخدر، پخش تصاویر مستهجن، «تبلیغات تروریستی» و موارد مشابه در اینترنت نمی‌گذرد. اما مشکل این است که در شبکه‌ای با میلیاردها عضو، تعابیر مختلفی هم از محتوای نامشروع وجود دارد.» چندی پیش بود که رسانه‌های بین‌المللی از ایجاد بازار برده‌فروشی نوین در اینترنت و شبکه‌های مجازی پرده برداشتند یا 45 میلیون مورد انتشار تصاویر مبتذل در فیس‌بوک و گوگل در سال 2018 و یا این واقعیت که گروه‌های تروریستی تکفیری مانند داعش بیشترین تبلیغات و سازماندهی عملیات جنایتکارانه خود را از طریق همین شبکه‌های مجازی انجام دادند و همچنین نظارت اطلاعاتی و جاسوسی سرویس‌های امنیتی آمریکا بر کلیه فعالیت‌های سایبری مردم در سراسر دنیا، همه و همه باعث می‌شود که بی‌بی سی در انتهای گزارش خود بنویسد:
«حین تلاش برای اتصال به فضای مجازی نباید حواسمان از کیفیت اینترنتی که قرار است به آنها برسیم، پرت شود. اتصال صرف دنیا به اینترنت کافی نیست: باید تلاش کنیم تا اینترنت همچنان ارزش اتصال داشته باشد.»