بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - خراسان / آیا سریال جدید منوچهر هادی تکرار کلیشه‌های رایج است؟
مجموعه نمایش خانگی «دل» که به دلیل حضور شمار زیادی از ستاره‌ها و البته نام منوچهر هادی به عنوان کارگردان، از مدت‌ها قبل مورد انتظار مخاطبان سریال‌های نمایش خانگی بود، روز چهارشنبه توزیع خود را آغاز کرد و در همان قسمت اول با معرفی شخصیت‌ها و آغاز پر از گره، قلاب خود را برای جذب مخاطب عام انداخت. با این حال، نکته مهمی که در قسمت اول مجموعه «دل» به چشم آمد، زندگی بیش از حد لاکچری شخصیت‌های سریال بود.
رقابت بر سر لاکچری بودن
ماجرای نمایش زندگی‌های تجملاتی در سریال‌های نمایش خانگی، از سریال «عاشقانه» محصول سال 95 شروع شد. این مجموعه که دست بر قضا باز هم توسط منوچهر هادی کارگردانی شده بود، در موج استقبال از سریال‌های نمایش خانگی بعد از موفقیت «شهرزاد» ساخته و از لحاظ لاکچری بودن، جریان‌ساز شد. شخصیت‌های اصلی و متمول سریال، صاحبان و مدیران یک شرکت بودند و نمود این فضای لاکچری، در همان نگاه اول، خودروهای گران قیمت، خانه‌های لوکس و پوشش‌های مثلاً لاکچری مثل کراوات بود؛ اتفاقاتی که برای سریال حاشیه‌ساز هم شد. بعد از این مجموعه بود که نوعی رقابت بر سر نمایش زندگی‌های لاکچری در نمایش خانگی به وجود آمد. «نهنگ آبی»، «ممنوعه»، «رقص روی شیشه» و به تازگی «مانکن» نمونه‌هایی از این دست هستند.
فراتر از تجمل
در قسمت اول مجموعه «دل» نیز مشخص شد حداقل شماری از شخصیت‌های سریال زندگی‌های اشرافی دارند و در خانه‌هایی بسیار شیک زندگی می‌کنند، پیشخدمت دارند، خودروهای بسیار گران سوار می‌شوند، خانه‌هایی دارند که به قصر می‌ماند و... از همه شخصیت‌های سریال اطلاع نداریم، اما خانواده «آرش» با بازی حامد بهداد که در قسمت اول دیده شدند، چنین هستند. در همین قسمت، یک مراسم عروسی نمایش داده شد که از نظر تجمل، فراتر از همه آثاری بود که در سطور بالاتر، ذکر آن‌ها آمد. محل سکونت عروس و داماد به عنوان یک زوج جوان، به شکل عجیبی مجلل بود. آقا داماد متمول نیز خودرویی بسیار لاکچری داشت. تالاری هم که مراسم عروسی در آن برگزار می‌شد، با نقاشی‌های سقف که مشابه سبک باروک بود، دست‌کمی از یک قصر پادشاهی نداشت!
یک فرمول ثابت
نکته جالب این است که آن چه از فضای لاکچری در این آثار نمایش داده شده، تقریباً از یک فرمول ثابت پیروی می‌کند. شخصیت‌های مرد معمولاً کراوات می‌بندند، زن‌ها حتی در داخل خانه آرایش غلیظ دارند، تقریباً همه افراد متمول در «هلدینگ»هایی همه‌کاره دست دارند، پیشخدمت و حتی حیوان خانگی مثل سگ نیز پای ثابت خانه‌هاست. منوچهر هادی که در سال‌های اخیر، هرچه ساخته با استقبال تماشاگران مواجه شده، این فرمول را در دو فیلم سینمایی «آینه بغل» و «رحمان 1400» هم آزمایش کرده و آن جا هم جواب گرفته است. آن چه در برخی فیلم‌های سینمایی و سریال‌های نمایش خانگی از زندگی‌های مجلل و اشرافی به نمایش گذاشته می‌شود، از آن جا که برای بسیاری از مخاطبان محصول، به عنوان قشرهای متوسط و فرودست، غیرقابل دستیابی است، ممکن است انواع سرخوردگی‌ها و ناراحتی‌های روحی و روانی را به جا بگذارد؛ اگرچه با توجه به استقبال از سریال‌ها، احتمالاً بازگشت سرمایه را برای سرمایه‌گذار سریال نمایش خانگی، راحت‌تر می‌کند. شاید بهتر باشد سازندگان محصولات نمایش خانگی، گاهی از فرمول‌های ثابت فاصله بگیرند و به تولید آثاری متفاوت‌تر، قصه‌هایی تازه‌تر و ناب‌تر دست بزنند و ایده‌هایی تازه دراندازند.