بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - تناقض‌های رفتاری و کلامی رئیس فدراسیون بین‌المللی فوتبال در موضوع ورود بانوان به ورزشگاه‌ها موجب شده تا اذهان به رفتار هدایت شده و سیاسی وی در قبال این موضوع برسند.
به گزارش مشرق ، رویکرد فدراسیون کشورمان درباره حضور دوباره جیانی اینفانتینو رئیس جهانی فوتبال در ایران، آن هم به دلیل تماشای یکی از مسابقات لیگ برتر با حضور هواداران خانم، نشان دهنده این است که آنها هم چندان از روشی که رئیس جهانی در پیش گرفته، رضایت ندارند. موضوعی که بررسی آن نشان می دهد، در پشت پرده اتفاقاتی در حال روی دادن است.
در اسفند 1396، رئیس جهانی فوتبال برای تماشای دربی در تهران حاضر شد. او که قبل از حضور در این بازی، جشنواره فوتبال دختران ایران را دیده بود،‌ در نشست خبری صحبت های قابل توجهی مطرح کرد. او از اینکه حق پخش تلویزیونی در ایران به سود فوتبال نیست، گلایه کرد و به طور جدی تهدید کرد در صورتی که مشکل حق پخش حل نشود، دیگر به تهران نمی آید. جیانی اینفانتینو در ادامه صحبت های قابل توجه خود اشاره به این کرد که سیاست از فوتبال به دور است.
رئیس فیفا گفت: "در دنیایی هستیم که درگیری های سیاسی وجود دارد اما اجازه دهید بار دیگر بطور شفاف بیان کنم سیاست باید از فوتبال خارج شود. فوتبال برای مردم است. فوتبال برای هر کشوری است و خیلی طبیعی است مردم کشورهای مختلف بخواهند تا تیم های کشورهایشان در شهرهای خودشان بازی کنند. همانطور که در ایران باید این موضوع را انتظار داشته باشیم."
متن صحبت های مهم او در 10 اسفند 96 را در زیر می توانید ببینید:

اینفانتینو اما درست یک سال بعد از این صحبت، برای تماشای فینال لیگ قهرمانان آسیا بین پرسپولیس و کاشیمای ژاپن راهی تهران شد. در واقع، اولین تناقض بین صحبتی که یک سال قبل تر مقابل خبرنگاران انجام داده بود، نمایان شد. او در حالی برای تماشای فینال وارد ایران شد که مسئله حق پخش تلویزیونی هنوز حل نشده بود. این موضوع هنوز هم حل نشده و به یک چالش اساسی بین اهالی فوتبال تبدیل شده است. البته شاید بهانه رئیس جهانی این باشد که نمی توانسته نسبت به فینال لیگ قهرمانان آسیا بی تفاوت باشد و این بار مجبور بوده بدون در نظر گرفتن تهدیدی که کرده بود، وارد تهران شود اما در هر صورت بر کسی هم پوشیده نیست انگیزه او بیش از هر چیزی تماشای حضور بانوان در ورزشگاه آزادی بود. نمایش بیش از حد نخ نمای رئیسی که به یک باره انگشت روی موضوعی در یک فدراسیون گذاشته بود که برای روسای گذشته فدراسیون جهانی اهمیت چندانی نداشت. البته آنها می دانستند که نباید تا این حد در امور داخلی یک فدراسیون و کشور وارد شوند.
رئیس فیفا که اولین حضور رسمی بانوان در ورزشگاه آزادی را به نام خود کرده، با تقدیر فراوان از عملکرد فدراسیون فوتبال، پای خواسته های خود از مسئولان ایرانی را فراتر گذاشته و خواسته تا حضور بانوان در همه ورزشگاه ها و همه مسابقات فراهم شود. در لابه لای همه این فشارها، گویی اینفانتینو یادش رفت که مسئله مهمتر و حیاتی تر برای فوتبال ایران یعنی حق پخش تلویزیونی، هنوز به عنوان یک معضل حل نشدنی باقیمانده و او قرار بود تا رفع قطعی آن، وارد ایران نشود.
معضل حق پخش تلویزیونی سالهاست که بر پیکره فوتبال آسیب زده و با وجود جلسات متعدد مسئولان فدراسیون با ارگان های مختلف، هنوز لاینحل باقیمانده است. سوالی که ایجاد می شود این است که رئیس فیفا چطور ممکن است درحالی که هنوز این مورد حیاتی برای فوتبال ایران حل نشده، این روزها این چنین بی پروا زیر حرف و تهدید دو سال قبل خود می زند؟ او چطور بدون توجه به امور مهمتری که یک فدراسیون می تواند داشته باشد، این چنین دلسوز حضور بانوان در ورزشگاه های کشور شده که دغدغه ای سیاسی به شمار می رود؟
آیا این تناقض نیست که رئیس فیفا بدون در نظر گرفتن شرایط فرهنگی ایران و زیرساخت های ناقص و ناکامل در ورزشگاه ها، اینچنین غیرمتعارف به حضور بانوان در ورزشگاه اصرار دارد؟ چطور می توان ساده انگارانه به این ماجرا نگاه کرد و برای آن پشت پرده ای متصور نشد؟ او که مدعی است فوتبال سیاسی نیست، چطور به خود اجازه می دهد در امور داخلی یک فدراسیون و یک جامعه دخالت کند؟ آیا تناقض اخیر نشانه ای آشکار نیست که اینفانتینو در جهت سیاسی و با اهدافی غیر فوتبالی در حال حرکت است؟
بحث حضور بانوان در ورزشگاه ها یک موضوع داخلی است که در مورد اتفاق افتادن یا نیفتادن آن باید کارشناسی عمیق صورت گیرد. مسئولان ورزش و فوتبال بهتر از هر کسی می دانند که زیرساخت های هنوز پذیرای بانوان به طور گسترده و مداوم نیست و باید تدبیری جدی برای آن صورت گیرد. غیر از این است که در دو بازی رسمی که شرایط حضور بانوان در ورزشگاه آزادی میسر شد، ارگان های متعددی فعالیت چشمگیری داشتند تا این اتفاق بدون کوچکترین هزینه ای صورت گیرد؟ آیا متولیان فوتبال می توانند هر هفته این شرایط را فراهم کنند؟ آیا اینفانتینو از شرایط زیر ساخت های نامناسب ورزشگاه های ایران مطلع است که این چنین، شتابزده و قابل تامل اصرار به حضور بانوان در ورزشگاه ها دارد یا می رسیم به نکته قبلی؛ رویکردی سیاسی و هدایت شده در یک موضوع فوتبالی؟
همه این موارد را که کنار هم قرار می دهیم، تکه های پازل چرایی این رفتار رئیس جهانی فدراسیون شفاف نمی شود و ذهن هر مخاطب بی طرفی را به یک نقطه می رساند؛ تناقض هایی که دلالت آشکار بر رفتار سیاسی اینفانتینو دارد.