بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - سرمقاله سیاست روز/ حرمت امامزاده؟!
٠
٠
سیاست روز / « حرمت امامزاده؟! » عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم حسن اختری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
چند صباحی است که رفتارهای ناشایست و به دور از شأن برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی باعث شده است تا رفتار نمایندگان در بوته نقد دلسوزان انقلاب و کلیت مجلس مورد هجمه ساده اندیشان و خرس خاله های بی بصیرت قرار گیرد.
شکی نیست که تضعیف نهاد قانون گذاری کشور به هر بهانه و علتی که صورت گرفته باشد نمی تواند کار درستی تلقی شود، چرا که در نظام‌های دموکراسی، پارلمان نقش عمود خیمه نظام سیاسی را بازی می‌کند. بنابراین هیچ حکومتی اجازه تعرض به آن را به شهروندان خود نمی دهد.
در ایران اسلامی، مجلس شورای اسلامی در مقایسه با دموکرات ترین کشورهای دنیا از جایگاه رفیع تری برخوردار است، چرا که در حکومت های مهد دموکراسی هم در شرایطی می توان پارلمان را منحل و درخواست انتخابات زود هنگام برای تعیین نمایندگان جدید و تشکیل مجلسین را داد.
اما در کشور ما چنین اختیاری به احدی داده نشده است. مطابق اصل شصت و سوم قانون اساسی:« دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی چهار سال است. انتخابات هر دوره باید پیش از پایان دوره قبل برگزار شود به طوری که کشور در هیچ زمان بدون مجلس نباشد.» و یا بر اساس اصل شصت و ششم صرفاً در زمان جنگ و اشغال نظامی کشور به پیشنهاد رئیس جمهور و تصویب سه چهارم مجموع نمایندگان و تائید شورای نگهبان انتخابات نقاط اشغال شده یا تمامی مملکت برای مدت معینی متوقف می شود و در صورت عدم تشکیل مجلس جدید، مجلس سابق همچنان به کار خود ادامه خواهد داد.
بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران مجلس را در رأس امور می دانستند. مقام معظم رهبری علاوه بر دستگاه‌های اجرایی و قضائی، نیروهای نظامی و انتظامی را نیز به تبعیت از مجلس فرا می خوانند. به نظر می رسد متأسفانه بعضی از متولیان مجلس شورای اسلامی، خود حرمت نگه نداشتند. زمانی که برخی از نمایندگان بر خلاف عرف دیپلماتیک به اتفاق بعضی از نیروهای دستگاه دیپلماسی رسمی کشور با خانم موگرینی و هیات اروپایی، عکس سلفی می گرفتند فکر نکرده بودند که کاری سبک و به دور از شأن و منزلت نمایندگی انجام می دهند؟ موقعی که موافقت نامه برجام را ظرف بیست دقیقه از تصویب مجلس گذراندند، تصور نمی کردند که ممکن است، مورد سئوال افکارعمومی قرار گیرند؟ زمان بیست دقیقه ای فرصت برای روخوانی ساده موافقت نامه نیز کافی به نظر نمی رسد چه رسد به بحث و بررسی بند به بند و فصل به فصل آن.
زمانی که 195 نفر از نمایندگان طرح شفافیت رأی نمایندگان در مصوبات مجلس را امضاء می کنند اما در رأی گیری به یک فوریتی طرح، تنها 52 نفر رأی مثبت می‌دهند، تصور نمی کردند که این عملشان ممکن است دستاویزی برای برخی تریبون داران ساده لوح قرار گیرد؟
وقتی که در پیگیری بعضی از پرونده های قضایی مثل زمین خواری و خودروسازی، سر و کله یکی دو تا نماینده دیده می شود، بعد از تصویب لایحه ایجاد یا احیاء وزارت بازرگانی 60 نفر از نمایندگان طی نامه سرگشاده ای به شورای نگهبان این مصوبه را غیر قانونی و مغایر با آیین نامه داخلی مجلس و عدم رعایت حد نصاب دو سوم رای نمایندگان اعلام می کنند که حتما باید مورد توجه این شورا قرار گیرد.
آیا براستی امضاء کنندگان این نامه نمی دانند که گرچه طبق اصل هشتاد و پنج قانون اساسی سمت نمایندگی مجلس قائم به شخص است و قابل واگذاری به دیگری نیست؟ اما قدرت مجلس در مصوبات آن بعد از تایید شورای نگهبان و در حکم «قانون» تجلی می یابد! لذا اگر همه نمایندگان مجلس هم در مورد موضوعی، خارج از چارچوب قانون اظهار نظری بنمایند، ولو آن که محترم هم شمرده شود، وجاهت قانونی نخواهد داشت. بنابراین اگر عملکرد ناشایست برخی از نمایندگان - با هر نیتی، ولو خیر خواهانه و یا جاهلانه صورت گرفته باشد - تضعیف مجلس نباشد، پس چه اسمی می شود بر آن گذاشت؟ که از قدیم گفته اند، حرمت امامزاده را باید متولی نگهدارد.
نویسنده:حسن اختری