بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - ایسنا / ابوالفضل جلیلی می‌گوید: اگر فیلمسازی مثل امیر نادری در سینمای ما مانده بود امروز حرف اول را در سینمای کودک و نوجوان می‌زد.
کارگردان فیلم‌های «گال» و «رقص خاک» این روزها مشغول ساخت فیلمی اجتماعی درباره چند نوجوان با نام «مسیر معکوس» است و احتمالا به زودی فیلمبرداری آن را تمام می‌کند، اما به بهانه هفته کودک خواستیم گپی با او بزنیم درباره نبود سینمای مولف در سال های اخیر در حوزه کودک و نوجوان، درباره خود سینمای کودک و نوجوان که زمانی آثاری ماندگار داشت و حالا سینماداران کمتر تمایل به اکران فیلم‌هایش دارند.
جلیلی که سر صحنه فیلمش بود در گفت‌وگویی کوتاه بیان کرد: «من خیلی‌ وقت‌ها با خودم مصاحبه می‌کنم، به سوال‌هایی فکر می‌کنم و آزادانه جواب می‌دهم و می‌دانم شما خیلی از حرف‌هایم را نمی‌توانید منتشر کنید. به نظر می‌رسد عنان کار از دست رفته چون قبلا یک برنامه‌ریزی برای کودک و نوجوان وجود داشت ولی الان سال‌هاست همه به دنبال پول و مسائل اقتصادی و حتی سیاسی هستند. ما در این سال‌ها اینقدر نگران برنده شدن در سیاست بودیم که نسل‌مان را از یاد بردیم. برای این سینما افرادی دلسوز بودند که دلسوزی می‌کردند ولی رفتند. ما امیر نادری را داشتیم که رفت. بهرام بیضایی را داشتیم که رفت. کیارستمی را داشتیم که دیگر در میان ما نیست. تقوایی را داشتیم که دیگر فیلمی نمی‌سازد. این‌ها همه دلسوز بودند ولی چرا در این سال‌ها دیگر کسی نیامد؟ اصلا چرا دیگر کسانی مثل شریعتی و مطهری نداریم؟ »
جلیلی در جواب به اینکه آیا خودش را هم باید دلسوز دانست که با وجود اکران نشدن فیلم‌هایش هنوز در همان حوزه سینمای کودک و نوجوان فیلم می‌سازد، گفت: «من خودم و فقط خودم هستم که کار می‌کنم. اگر یک دوربین باشد می‌بیند که من حتی برای کار پاچه‌های شلوارم را بالا می‌زنم تا مثل یک کارگر نه کارگردان، گِل صحنه‌ام را آماده کنم. خیلی‌ها در خارج از کشور وقتی این فیلم‌ها رامی‌بینند، می‌گویند چند وقت روی آن کار کرده‌ای؟! و من خودم می‌دانم که چقدر و چطور تنها وقت گذاشته‌ام. البته شاید همین‌ها هم از خودشیفتگی باشد ولی برای من بیش از هر چیز میهنم و مردم و بعد خودم اهمیت دارند.»
وقتی بحث اکران فیلمش و برنامه‌ریزی برای اینکه آیا آن را به جشنواره فیلم فجر می‌دهد یا خیر، پیش آمد گله‌اش از تبعیض در نمایش فیلم و سریال‌ها را عنوان کرد و گفت: «همه فیلم‌های من قابل اکران هستند و در هیچ کدام از آن‌ها حرف و کلامی نیست که خجالت‌آور باشد، اما همین چند شب پیش خیلی اتفاقی در مغازه‌ای چند دقیقه از سریالی را دیدم که پر از ادبیات لُمپنیزم بود و من اگر چه برای بازیگر و گروه احترام قائلم، اما انگار مردم همین را بیشتر می‌پسندند. فیلم‌های من هم که اکران نشدند، به جایش گفتند آن‌ها را به شکل یک مجموعه وارد بازار کرده‌اند ولی نمی‌دانم کجا که خیلی از اطرافیانم گفتند هر جا را گشتند پیدا نکردند. با این حال دوست دارم «مسیر معکوس» را به جشنواره فیلم فجر بدهم ولی به نظرم جشنواره فجر بیشتر برای سینمای بدنه و تجاری است و فیلم هنری مورد پسندش نیست.