بزرگنمايي:

اخبار محرمانه -
دونالد و بوریس؛ ماجرای برآمدن و سقوط دو پوپولیست
k ٢.٤
١
ایسنا / متن پیش رو در ایسنا منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
"آن‌ها در کنار یکدیگر رشد کردند و اکنون با یکدیگر در حال سقوط هستند. آن‌ها دو رهبری هستند که از پس کار سخت کشورداری بر نمی‌آیند."
ریچارد وولف در مطلبی با اشاره به بحران‌های پیش روی بوریس جانسون و دونالد ترامپ، رهبران آمریکا و بریتانیا و عملکرد آن‌ها می‌نویسد: «سه سال است پروژه "دو - بو" -دسیسه‌ای برای هراس‌افکنی جهانی به ریاست دونالد ترامپ و بوریس جانسون، با کمک‌های حیاتی اندکی از جانب ولادیمیر پوتین- بیشتر هنجارهای فرهنگی، سیاسی و اقتصادی ما را در بر گرفته است.
در لحظه پیروزی اولیه آن‌ها، ما تنها ‌توانستیم شوکه‌ شده و هراسان به تماشا بنشینیم که آن‌ها چطور برخی از عالی‌ترین ائتلاف‌های دیپلماتیک، نظامی و تجاری را تضعیف کردند. نیازی به گفتن ندارد که هیچ نوع حس انسجام فرهنگی هم وجود نداشت.
چه کسی فراموش می‌کند که ترامپ در اولین گفت‌وگو با رسانه‌ای‌ بریتانیایی بعد از پیروزی در انتخابات با مایکل گوو مصاحبه کرد که در گذشته و آینده حامی بریگزیت است؟ ترامپ به طرز عجیبی در این مصاحبه گفت: ترامپ می‌گوید بریگزیت اتفاق می‌افتد و این اتفاق می‌افتد. همه فکر می‌کنند من دیوانه‌ام.
آقای رئیس‌جمهوری، آن‌ها هنوز همین فکر را می‌کنند. خصوصا وقتی به یاد می‌آورند که شما در آن مصاحبه به توافق تجاری فوری با بریتانیا وعده دادید و آن را برای "دو طرف" خوب دانستید.
سال 2016 تنها راه توجیه موفقیت شگفت‌آور به اصطلاح پوپولیست فرض این مساله بود که تمام فرضیات غلط است؛ این انقلابی جهانی بود که ما آنقدر آن را نادیده گرفتیم که دیر شد. این پروژه با حمایت نیروهای تاریک ضد اطلاعات دیجیتال و هدف‌گیری رسانه‌های احتمالی، قطعا غیر قابل توقف بود.
تا همین الان. در سال چهارم دیوانگی جمعی ما، پروژه دو - بو (دونالد-بوریس) راهش را به دنیای حقیقت باز کرده است. با گذشته سه سال پر تلاش، بوریس هنوز به بریگزیت محبوبش دست نیافته و دونالد به دیوار مورد علاقه‌اش در مرز مکزیک نرسیده است. بوریس نتوانسته اروپا را به واگذاری امتیازات بیشتر وادار کند و دونالد هم از مجبور کردن مکزیک به پرداخت هزینه‌ها بازمانده است.
بوریس اکثریت محافظه‌کاران در پارلمان را از دست داده است و دونالد دیگر اکثریت جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان آمریکا را ندارد. مشخص می‌شود که هر دو آن‌ها در یافتن دشمنان خیالی در داخل بسیار بهتر از دوستان جدید خارجی عمل می‌کنند و در این بحبوحه، از نامه‌های عاشقانه کیم جونگ اون صرف‌نظر می‌کنیم.
ترامپ چهارشنبه به خبرنگاران گفت: او از دوستان من است و هیچ شکی درباره آن وجود ندارد. بوریس هم می‌داند که چطور پیروز شود. نگران او نباشید.
البته سخنان ترامپ دقیقا در زمانی بیان شد که جانسون رای مجلس عوام را از دست داد تا جلوی بریگزیت بدون توافق گرفته شود. اگر بوریس می‌دانست که چطور پیروز شود، این بهترین زمان بود تا اندکی از راه‌های پیروزی خود را به نمایش بگذارد.
این لحظه همگی ما را به ارزیابی تجزیه و تحلیل‌های اولیه خودمان از ناسیونالیسم راست افراطی که زمانی ترجیح داده می‌شد پوپولیسم خطاب شود، فرا می‌خواند. بوریس جانسون 31 درصد مقبولیت در بریتانیا دارد و حمایت از ترامپ تنها 39 درصد است. ترامپ در نظرسنجی‌های هفته‌های اخیر بعد از تمامی دموکرات‌های سرشناس قرار گرفته است. ما چندین هفته با نزدیکترین انتخابات در بریتانیا و بیش از یک سال تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا زمان داریم.
بوریس جانسون و دونالد ترامپ هر دو مدعی هستند که بزرگترین مذاکره‌کنندگان جهان هستند اما حتی به توافق کردن هم نزدیک نشدند. ترامپ 18 ماه پیش در توییتی مدعی شد "جنگ‌های تجاری خوب هستند و بردن در آن‌ها آسان است" اما حال تجارت آمریکا در سراشیبی سقوط است و کشاورزان آمریکایی وضعیت ناخوشایندی دارند. این ادعای ترامپ مبنی بر این که پکن مایل به توافق است، همان قدر اعتبار دارد که ادعای بوریس درباره بروکسل.
این چالش اساسی پروژه دو-بو است؛ ساختار دولت بسیار سخت‌تر از رسانه‌ اجتماعی است. در بعضی مواقع شما باید چیزی نزدیک به وعده‌هایتان را محقق کنید، در غیر اینصورت مردم ناراضی می‌شوند. اعتماد دائمی نیست. به همین دلیل، فاشیست‌های واقعی می‌دانند که بعد از غصب قدرت برای بلند مدت نمی‌توانند دموکراسی را تاب بیاورند.
در نهایت، دونالد و بوریس سقوط خواهند کرد، نه به خاطر استراتژیست‌ها یا شعارهایشان بلکه به خاطر خودشان. آن‌ها هر دو مردان تنبلی هستند که به خودشان زحمت نمی‌دهند که آماده سوالات شوند و هرگز زحمت کار واقعی به خودشان نمی‌دهند. آن‌ها هر دو فرصت‌طلبانی هستند که اگر حامی کافی اطرافشان نباشد، علیه حامیان خودشان می‌شوند. در عوض، این مردان نتوانستند حمایت کافی برای مواضع به اصطلاح پوپولیستی خودشان بیابند.
باراک اوباما نوشته‌ای در دفترش داشت، با این مضمون که کارهای سخت، سخت هستند. این به روزهای سخت او برای تصویب اصلاحات اوباماکر باز می‌گشت. برای بوریس و دونالد، کارهای ساده سخت هستند. چیزهای سخت هم هرگز اتفاق نمی‌افتند.»