بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - ایلنا / آیت الله اراکی از تلاش عده‌ای برای زمینه سازی جهت تغییر شرایط جامعه و مجبور کردن رهبری برای پذیرش امری که به آن رضایت ندارد انتقاد جدی کرد.
آیت‌الله اراکی یکشنبه شب در مراسم عزاداری شب تاسوعا در حسینیه شهدای قم با اشاره به شرایطی که شیعیان باید داشته باشند گفت: خداوند به دو عهده پیمان و نصرت در کتاب الهی خود اشاره کرده است که برای آنکه نام ما را در فهرست شیعیان واقعی بنویسند باید به هردوی این پیمان ها التزام داشته باشیم.
وی افزود: خداوند در سوره توبه به مومنانی اشاره می کند که از پیامبر اذن خواستند که در جنگ و جهاد حاضر نباشند؛ به همین خاطر بود که خداوند آنها را نکوهش کرد زیرا آنها حاضر نبودند در پیمان نصرت، پایمردی داشته باشند.
آیت الله اراکی با ذکر این مطلب که ماجرای کربلا آیینه تمام نمایی از عشق و اعتقاد به حرکت امام حسین(ع) و امامت بود، اظهارکرد: یاران امام (ع)بیان می‎کردند که اگر هزاران جان داشتیم حاضر بودیم برای تو بمیریم و باز بدنیا بیاییم و برایت بمیریم؛ اما در همین میان نیز افرادی بودند که می‎گفتند تا زمانی با شما هستیم که بتوانیم بر دشمن پیروز شویم و در آخر سر هم از امام اذن خواستند و رفتند.
وی با اشاره به تفاوت ایمان تصدیقی و تسلیمی گفت: کسی که از پیامبر یا امام اذن می‎گیرد، پیمان نصرت با امام را که در قرآن بیان شده را زیرپا می‎گذارند.
استاد حوزه با ذکر این مطلب که انفاق در راه خدا تنها در زکات و خمس خلاصه نمی‎شود، اظهارکرد: در ماجرای برجام و حواشی آن عده ای رهبری را مجبور کردند که شرایط برای کشور چنین رقم بخورد و در آخر سر هم گفتند که رهبری از روز اول تا آخر در جریان کار قرار داشتند ولی از زمینه چینی خود برای قبول چنین شرایطی سخنی گفته نمی شود.
دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با بیان اینکه رهبری در ماجرای برجام و حواشی آن خطوط قرمز و شروط خود را بیان کردند، تصریح کرد: آنهایی که رهبری را در تنگنا قراردادند و بعد به جامعه القا کردند که رهبری مانع رفاه جامعه است، در واقع مهمترین مقصر امضای برجام هستند؛ می گفتند،باید رهبری را تحت فشارهای مختلف رسانه‎ای و... قرار داد تا ایشان از مسلمات خود عبور کرده و یا ایشان در مقابل خواسته نابجای دشمن سکوت کرده و یا تسلیم شود.
وی گفت: در واقع در اینجا مقصر اصلی همان کسانی هستند که این زمینه را ایجاد می‎کنند که رهبر جامعه به امری که میل ندارد تن دهد؛ امام علی(ع) با همین حربه مجبور شدند بحث تحکیم را قبول کنند؛ امام حسن(ع) نیز با همین شرایط مجبور به صلح شدند، زیرا یاران ایشان، امام را در چنین شرایطی قراردادند.
استاد حوزه با ذکر این مطلب که تشیع به معنی پایبندی به هر دو پیمان الهی است، یادآورشد: اگر از پیامبر یا امام به رغم اینکه می‎دانیم به حضور ما در میدان نیاز دارد، اذن مرخصی بخواهیم، این بیعت را شکسته و امام را مجبور به مصالحه یا تسلیم کرده‎ایم.
وی افزود: ترامپ منتظر از پای درآمدن ما است و به همین دلیل پی در پی بیان می‎کند که در آخر سر ایرانی‎ها برای دیدار من خواهند آمد؛ نباید اجازه بدهیم که ترامپ به خواسته خود برسد زیرا در آن صورت نیز هم نتیجه خوبی در انتظار ما نیست؛ از همان اول نیز نباید برجام را امضا می‎کردیم.
آیت الله اراکی در ادامه به ماجرای پذیرش قطعنامه توسط امام راحل اشاره کرد و گفت: امام راحل دو ماه قبل از قبول قطعنامه با قاطعیت از ادامه جنگ تا سرنگونی صدام سخن گفتند ولی شرایط را برای ایشان به شکلی بازگو کردند و مسیر را به شکلی چیدند که ایشان جز این امر راهی نداشته باشد.
وی افزود: در آخر نیز بیان کردند که من با این کار جام زهر نوشیدم زیرا می‎دانستند که اگر چند ماه دیگر این جنگ ادامه داشت، صدام شکست می‎خورد.
آیت الله اراکی گفت: در ماجرای برجام نیز همین کار را کردند که گفتند که این امر با اشراف رهبری انجام شده است؛ گاهی رهبری مجبور می شود که برای حفظ کلیت کشور تصمیمی بگیرد که اصلا مد نظر ایشان نیست که در این زمینه، قرآن کریم نیز ماجرای حضرت موسی(ع) را به عنوان شاهد بیان می کند.
وی با ذکر این مطلب که حضرت هارون در زمان غیبت حضرت موسی(ع) مجبور شد به شرایط جامعه تن دهد بیان کرد: در آن زمان حضرت موسی(ع) از جناب هارون پرسیدند که چرا اجازه دادی جامعه بنی اسراییل گاوپرست شوند که ایشان پاسخ داد که اگر می خواستم مقاومت کنم حتما جنگی در می گرفت و در آن زمان دیگر امتی وجود نداشت که بخواهید آن را اصلاح کنید.
آیت الله اراکی تصریح کرد: آنچه رهبران دینی را با سختی مواجه کرد، سستی یاران ایشان بوده است؛ در این زمینه باید شهدا را الگوی خود قرارداد که در جبهه با تشنگی و گرسنگی جان دادند؛ اگر امروز نیز ما چندی این سختی را تحمل کنیم و رهبری را به امری که علاقه ندارند مجبور نکنیم؛ زیرا اگر این دوران را به خوبی سپری کنیم در آینده به آنچه می‎خواهیم می‎رسیم.