فائزه هاشمی: غرور را از روحانی میشناسم
مصاحبه های ویژه
بزرگنمايي:
اخبار محرمانه -
شرق / متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
در ماههای گذشته که بحث تغییر وزیر آموزش و پرورش به میان آمد، فعالان حوزه زنان در کنار فعالان سیاسی، دوباره پای مطالبهای را پیش کشیدند که یکی از شروط اساسی برای رأی مجدد به حسن روحانی بود. آنها خواستند روحانی یا در میان وزرای انتخابی خود نام یک زن را مطرح کند یا مشخص و با صدای بلند بگوید نمیتواند این خواسته را اجابت کند. هرچند دوباره روحانی در برابر این خواسته سکوت کرد، اما پس از مدتها دوباره جمع فعالان زنان صدایی مشترک داشت. جلسات متعدد به پا شد و از اصولگرا تا اصلاحطلب همه درباره لزوم استفاده از زنان در کابینه سخن به میان آوردند. یکی از کسانی که در میان فعالان سیاسی صدای بلندی برای بیان این مطالبه داشت، «فائزه هاشمی» بود. او در نشستها و سخنرانیهای خود از لزوم استفاده از زنان در میان کادر مدیریت دولتی سخن گفت. اکنون هم پس از آنکه وزیر آموزش و پرورش انتخاب شد و کسی نام زنی را به میان نیاورد؛ اما فائزه این مطالبهگری را از سوی جامعه زنان بهصورت یکپارچه یک موفقیت میداند. هرچند هاشمی به داشتن وزیر زن یا رئیسجمهور زن در آینده نزدیک خوشبین نیست، اما معتقد است چون آنها به حرف ما گوش نمیدهند، قرار نیست ما خواسته خود را فراموش کنیم. ما خواستهمان را با صدای بلند فریاد میزنیم تا مردان نگویند ما نمیدانستیم و از مطالبه شما خبر نداشتیم.
در یک ماه گذشته که مطالبه وزیر زن از کابینه روحانی جدی شد، ما دورادور از فعالان زن سیاسی و اصلاحطلبان میشنیدیم که ما میدانیم قرار نیست وزیر زنی انتخاب شود، ولی ما باید این مطالبه را مطرح کنیم. شما هم همین نظر را داشتید؟
بله، مسئله از همینجا آغاز شد. در نشست سراسری زنان حزب کارگزاران سازندگی بحث این بود که آقای روحانی در معرفی کابینه دوم در مجلس اعلام کردند من میخواستم وزیر زن معرفی کنم اما نشد، میدانستیم چرا نشد، شرایط دولت و شرایط کشور و تفکرات حاشیهای را هم میدانستیم. هدف این بود که ما زنان نباید ساکت باشیم و چون آنها نمیتوانند، پس نباید مطالبه خود را مطرح کنیم. ما باید مطالبه بحق خود را مطرح و دنبال کنیم و فراگیرش کنیم. برایش ملاقات و لابی و تلاش کنیم و... تا صدایمان به گوش آنها برسد. انتظار نبود که منجر به معرفی وزیر زن باشد، اما تأثیرگذار بود؛ بهعنوانمثال همین که آقای جهانگیری میگویند وزیر آموزشوپرورش میتواند زن باشد، این یکی از تأثیرات این تلاشها بوده که آنها را به بیان واداشته. میخواستیم بگوییم که کوتاه نمیآییم و ما شرایط را میدانیم، اما باید حرفمان را بزنیم؛ صدای ما بلند است. همین که به صورت جدی گزینهای بهعنوان وزیر زن مطرح میشود و حتی شنیدههایمان از داخل دولت این است که چندبار بحث این گزینه مطرح بوده، این به نظر من از دستاوردهای خوب بود؛ با همین نیت وارد ماجرا شدیم و فکر میکنم فراتر از آنچه تصورمان بود به نتیجه رسیدیم. هدف اصلی تأثیرگذاری و رسیدن صدا برای پایهریزی آینده بود. اگر به معرفی وزیر زن هم میرسید بسیار بهتر بود.
حدود شش سال از آمدن حسن روحانی میگذرد، هیچوقت رودررو با ایشان درباره وزیر زن صحبت کردید؟
خیر. من دیدار اینچنینی با آقای روحانی نداشتم، در جمع عمومی ایشان را دیدهام و کلا خاطرم نیست که در این مورد با ایشان صحبت کرده باشم، ولی با آقایان واعظی، جهانگیری، امیری، خانم جنیدی که از اعضای دولت بودند و حتی آقای علی لاریجانی و نمایندگان مجلس و خیلیهای دیگر صحبت شد.
شما از قدیم آقای روحانی را میشناختید و همیشه از جسوربودن حسن روحانی صحبت میشد. بهعنوان کسی که حسن روحانی را از قدیم میشناسد، این محافظهکاری را از او انتظار داشتید؟
بهجای جسوربودن، غرور را از ایشان میشناسم . به نظر من وقتی در سیستمی هستی و در همان راستا کار را پیش میبری، دیگر اسمش جسارت نیست، چون اهداف همان سیستم را دنبال میکنی و همهجوره مورد تأیید هستی؛ اینکه فرد بتواند خارج از تفکر حاکم در هر سیستمی کاری را انجام بدهد، آن جسارت است.
جابهجایی خانم مولاوردی هم مسئله دیگری بود. ایشان را بهدلیل فشارها به حقوق شهروندی فرستادند و بعد از اجرائیشدن قانون منع بهکارگیری بازنشستگان که خانم مولاوردی رفت، اصلا دیگر دستیار حقوق شهروندی انتخاب نکردند. انگار این پست فرمایشی بود برای ساکت کردن زنان...
آنجا جایگاه مهمی بود و خانم مولاوردی هم تخصصش را داشت و خوب هم کار میکرد، اینکه جایگزین برای خانم مولاوردی نگذاشت، نمیتواند دلیل بر عدم اعتقاد به مدیریت زنان باشد، چون این پست زنانه نبود. حقوق بشر یک کار زنانه صرف نیست و البته مقابله با تبعیضهای جنسیتی نیز در آن قرار میگیرد.
چرا روحانی در دوره دوم زنان را محدودتر کرد؟
خیلی با شما دراینباره موافق نیستم. کار خوبی که آقای روحانی در حوزه زنان در دور دوم کرد، صدور بخشنامهای بود که ارگانهای مختلف دولتی را موظف کرد که 30 درصد مدیریت زنان در سطوح مختلف تا پایان برنامه باید محقق شود. من به این نتیجه نرسیدم که آقای روحانی نگاه مثبتی به جایگاه و حقوق زنان ندارند، مسائل دیگری هم در این زمینه دخیل هستند.
با این وضعیت فکر میکنید ما بالاخره رئیسجمهور و وزیر زن خواهیم داشت؟
با این تفکری که وجود دارد خیر. من قبلا هم گفته بودم، با این سیاست و تفکر موجود خیر... .
لینک کوتاه:
https://www.akhbaremahramaneh.ir/Fa/News/160285/