بزرگنمايي:

اخبار محرمانه -
سرمقاله فرهیختگان/ ابتذال عدالتخواهی کاریکاتوری
٢٠
٠
فرهیختگان / « ابتذال عدالتخواهی کاریکاتوری » عنوان دیدگاه روزنامه فرهیختگان به قلم ابوالقاسم رحمانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
ساعت یک بامداد 14 شهریور، یکی از فعالان مجازی و دوستان سیدمهدی صدرالساداتی (روحانی فعال مجازی) در یکی از کانال‌های تلگرامی تحت هدایت خودش خبر از گم‌شدن این روحانی به‌همراه سه نفر دیگر که یکی از آنها برادر او و عضو مجلس خبرگان رهبری است، داد. این خبر رفته‌رفته تکمیل‌تر و مشخص شد گویا این برادران صدرالساداتی به‌همراه دو نفر دیگر قصد عزیمت به بندرعباس را داشتند ولی هرگز به فرودگاه نرسیدند و از آن به بعد خبری از آنها در دست نیست. از آنجا که این روحانی از فعالان مجازی بوده و مدت‌هاست در راستای افشاگری اسناد مختلف فساد در صفحه خود فعالیت می‌کند، این ناپدید شدن ناگهانی فضایی را برای تاختن به بخش‌های مختلف حاکمیت و ماهیگیری‌های مجازی فراهم کرد؛ فضایی که بیش از آنکه تحت کنترل به‌اصطلاح عدالتخواهان باشد، جریان‌های دیگری لیدر آن شدند و تا توانستند از این آب گل‌آلود ماهی گرفتند. لابه‌لای اخبار مربوط به گام سوم برنامه هسته‌ای ایران، عزاداری‌های مردم و مسائل مهم این‌چنینی، برخی رسانه‌ها و البته بیشتر فعالان مجازی خبر جدیدی از آخرین وضعیت صدرالساداتی‌ها منتشر می‌کردند و ذیل همین انتشار اخبار به نهادهای مختلف قضایی، امنیتی و... می‌تاختند که چرا کسی اطلاعی از این فرد و همراهانش نمی‌دهد که کجا هستند و چه می‌کنند. برخی دوستان و نزدیکان این فرد هم با طرح مطالبات گوناگون و انتشار آخرین ساعت به‌روز شدن صفحه تلگرامی سیدمهدی صدرالساداتی می‌گفتند که می‌شود زودتر از وضعیت آنها اطلاع یافت و خانواده و دوستان او را از نگرانی خارج کرد؛ اقداماتی که هرچه جلوتر می‌رفت بیشتر رنگ‌وبوی خبرسازی به خود می‌گرفت تا یک مطالبه منطقی. اولین جایی که خبرسازی‌ها به آن سمت هدایت شد، دادسرای ویژه روحانیت بود. ابتدا یک پایگاه خبری ادعا کرد سیدمهدی صدرالساداتی و همراهانش توسط این دادسرا دستگیر شده‌اند که خیلی طولی نکشید دادسرای ویژه روحانیت به این خبر واکنش نشان داد و اعلام کرد: «نظر به انتشار خبر بازداشت روح‌الله صدرالساداتی و برادرش در فضای مجازی به اطلاع می‌رساند هیچ‌گونه اقدام قضایی درخصوص بازداشت مشارالیه از سوی دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت صورت نگرفته است.» بعد از پایان این سناریو دوباره دوستان نزدیک این روحانی فرضیات دیگری را پیش گرفتند و پیکان مطالبات را به سمت نهادهای امنیتی، قوه قضائیه و رسانه‌ها هدایت کردند و نوشتند یک خبرنگار پیدا نمی‌شود زنگ بزند به قوه قضائیه یا سخنگوی شورای عالی امنیت ملی و... یک مصاحبه دوخطی در تایید یا تکذیب اخبار بگیرد و خانواده صدرالساداتی را از نگرانی دربیاورد؟ خبرسازی‌ها روی همین ریل پیش می‌رفت که صبح دیروز غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی قوه قضائیه در این ارتباط در گفت‌وگو با یکی از رسانه‌ها اعلام کرد: «همان‌طور که اعلام‌شده، بازداشت نشده‌اند و بقیه ماجرا به‌زودی مشخص می‌شود.»
تا اینجا دو نهاد رسمی یعنی دادسرای ویژه روحانیت و قوه قضائیه ضمن رد فرضیه بازداشت‌شدن این دو نفر، اقدام از سوی این دو نهاد علیه صدرالساداتی‌ها را رد کردند. با وجود این اما خبرساز‌های مجازی و توئیتری‌ها دست‌بردار نبودند و روی خط خبرسازی به‌سرعت حرکت می‌کردند. یکی خبر از وجود لیست 10 نفره‌ای داد که از جایی غیر از قوه قضائیه پیگیری می‌شود و نام صدرالساداتی در آن است، یکی گفت آنها را در راه زیارت عراق دیده است، یکی نوشت در خانه استادشان غفار عباسی هستند، یکی دیگر از بازداشت صدرالساداتی‌ها در بندرعباس خبر داد، یکی گفت کار نهادهای بالاتر از نهادهای امنیتی است و خلاصه فضای مجازی پر شد از چنین ادعاهایی که انگار دوستان سیدمهدی صدرالساداتی خیلی هم از آنها بدشان نمی‌آمد و با تکیه بر آنها بهتر می‌توانستند خبرسازی کنند.
هنوز از آخرین اعلام نظر رسمی که از سوی قوه قضائیه صورت گرفته بود خیلی نمی‌گذشت که پای نمایندگان مجلس هم به این ماجرا باز شد. ابتدا احمد امیرآبادی‌فراهانی، نماینده قم در مجلس شورای اسلامی در توئیتی با اشاره به این ماجرا نوشت: «پیگیر موضوع برادران صدرالساداتی شدم، مسئولان مربوطه گفتند احضار و بازداشت نشده‌اند و در حال حاضر در قم به‌سر می‌برند و زندگی عادی خودشان را دارند.» بعد از او، مجتبی ذوالنوری، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با اشاره به انتشار اخباری مبنی‌بر مفقودشدن صدرالساداتی‌ها اظهار داشت: «آقایان صدرالساداتی ربوده و مفقود نشدند و کسی هم آنها را به‌جایی منتقل نکرده است. خودشان در مسیر قم-تهران یعنی اطراف مجموعه خدماتی مهتاب تصمیم می‌گیرند موبایل‌های خود را خاموش کنند و به قم برگردند. آنها به منزل برادر آقای غفاری (غفار عباسی‌مراغه‌ای) می‌روند و به کسی هم خبر نمی‌دهند، خانواده آنها نیز بی‌اطلاع بودند. حال اینکه نیت و ‌انگیزه آنها چه بوده و چه کاری می‌خواستند انجام دهند نمی‌دانیم، اما موضوع این‌گونه بوده و هیچ برخورد قضایی هم وجود نداشته و هیچ کسی هم آنها را به اقدامات این‌چنینی هدایت نکرده و به اختیار خودشان بوده است.»
این تمام آن چیزی بود که تا آخرین لحظات نوشتن این گزارش در ارتباط با ماجرای مشکوک صدرالساداتی‌ها منتشر شد؛ اما از این چه شده‌ها که بگذریم در نقد آنچه صدرالساداتی انجام داد و عده‌ای هم به پیروی از او در مسیر خبرسازی از هیچ تلاشی فروگذار نکردند، باید به چند مساله اشاره کرد. چند وقت پیش قصد داشتم در نقد این نوع به‌اصطلاح عدالتخواهی و عنوان مصادیق و جریان‌سازی‌های مشکوک با اشاره به قانون سوت‌زنی بنویسم. می‌خواستم از این عدالتخواهی‌های پروژه‌ای که به‌سراغ افراد خاص می‌رود و کفه غرض‌ورزی‌های سیاسی آن سنگین‌تر از عدالتخواهی است و گاهی حتی به انحراف عقیدتی ماجرای صدرالساداتی و عباس غفاری (غفار عباسی) می‌رسد، بنویسم که تا حالا و بعد از شوآف صدرالساداتی‌ها به تعویق افتاد و البته خیلی هم بد نشد. مساله سوت‌زنی که متاسفانه تا به حال در ایران سیاست و قانونی در حمایت از آن تصویب نشده، حلقه مفقوده عدالتخواهی ایده‌آل است. عدالتخواهی که همه مردم در آن دخیل هستند و با مشاهده تخلف در هر سطح و مدلی آن را اطلاع می‌دهند و البته از مصونیت هم برخوردارند. متاسفانه در شرایطی که عدالتخواهی و فسادستیزی ایده‌آل سال‌ها مغفول مانده است، عده‌ای با غرایض مختلف دست به عدالتخواهی کاریکاتوری می‌زنند و به‌جای سوت‌زنی تخلفات، برای دیده‌شدن جیغ می‌کشند و با پنهان‌شدن در پستو‌ها به‌دنبال برند‌سازی هستند. علی‌ای‌حال آنچه انتظار می‌رود هدایت جریان عدالتخواهی ایده‌آل و مساله سوت‌زنی به ریل اصلی آن به‌دور از اقدامات و فعالیت‌های غرض‌ورزانه است، کاری که صدرالساداتی‌ها و دوستان‌شان یا میانه‌ای با آن ندارند یا در پروژه تعریف‌شده‌شان جایی برای آن نیست.