بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - این سوال پیش می‌آید که چرا با محرز شدن عقده‌گشایی‌های دولتی‌ها در این خصوص، هیچ برخوردی با آنها صورت نمی‌گیرد. گویی حرف‌های توخالی حتی اگر دروغ بودن‌شان ثابت شود هیچ هزینه‌ای برای گوینده به دنبال ندارد.
گروه سیاسی-رجانیوز: بالاخره ظریف اعتراف کرد که ملاقات محرمانه او با نماینده ترامپ، که با روش‌های مختلف سعی در لاپوشانی آن داشت، کار دستش داده و باعث تحریمش شده است.
به گزارش رجانیوز ، روز گذشته( 14 مرداد 98 ) وزیر خارجه در نشست خبری خود با خبرنگاران، بالاخره پرده از چرایی تحریم‌اش از سوی آمریکا پرده برداشت. ظریف در این‌باره به خبرنگاران گفت: در سفر اخیرم به نیویورک به من گفتند ظرف دو هفته تحریم می‌شوم که من پیشنهاد حضور در کاخ سفید را نپذیرفتم و تحریم شدم.
این توضیحات ظریف درباره چرایی تحریم شدنش توسط آمریکایی‌ها، خط بطلانی بود بر اظهارات اصلاح‌طلبان و رسانه‌های زنجیره‌ای شان، مبنی بر اینکه تحریم ظریف معلول عوامل داخلی بوده است.
حمید بعیدی‌نژاد سفیر ایران در انگلستان که به موضع گیری علیه منافع ملی و به قول معروف گل به خودی‌هایش مشهور است، در صفحه شخصی خود مدعی شده بود که آمریکا از تحریم ظریف عقب نشینی کرده بود و بخاطر سریال «گاندو» تصمیم دوباره به تحریم وزیر خارجه کشور گرفته است!

بعیدی‌نژاد در توییتر خود نوشته بود: «آمریکائیها بعد از واکنش تُند جهانی در مقطع اولی که میخواستند علیه دکتر ظریف تحریم اعلام کنند، از موضع خود عقب نشینی کرده بودند. امیدوار باشیم که اهانتهای سریال «گاندو»، آمریکائیها را به اشتباه نینداخته باشد.»
باید از بعیدی‌نژاد که متاسفانه هم‌اکنون سفارت ایران در انگلیس را عهده‌دار است، پرسید که با کدام اطلاعات خبر از عقب‌نشینی آمریکا از موضع خود می‌دهد؟ کدام اتفاق نشان از آن داشته که آمریکا از تحریم ظریف منصرف شده است در حالی که خود ظریف رسما اعلام می‌کند که تنها دو هفته «مهلت» داشته که به پیشنهاد آمریکا پاسخ مثبت دهد؟ آیا برای یک دیپلمات شایسته است که «مهلت» دادن دشمن را «عقب‌نشینی» بفهمد و بر اساس آن عقده‌‍گشایی داخلی هم بکند؟
اما تنها بعیدی‌نژاد نبود که تحریم ظریف را به «گاندو» گره زده بود. خبرگزاری دولتی «ایرنا» نیز در گزارشی با اشاره به «اتهامات و توهین‌های مطرح شده در سریال گاندو» ، «محدودیت‌ها در سفر به نیویورک» و « تحریم توسط وزارت خزانه‌داری آمریکا» ، این سه گزاره را کنار هم قرار داده و نتیجه گرفته بود که «گاندو» عامل تحریم ظریف از سوی آمریکا بوده است.

جالب این است که «ایرنا» در تایید گزارش خود به توییت بعیدی‌نژاد اشاره کرده و نوشته بود که «این درست همان چیزی است که حمید بعیدی‌نژاد، سفیر جمهوری اسلامی ایران در لندن نیز در توییتی به آن اشاره کرده است.»

حتی علی ربیعی سخنگوی دولت نیز طی یادداشتی در روزنامه دولتی ایران، با اشاره به «اختصاص پول‌های کلان بیت‌المال برای تبلیغات و مستندسازی‌های هماهنگ با خواست بیگانگان در اهانت و افترا به مسئولان عالی دولت و نظام در داخل»، تحریم ظریف را به عوامل داخلی ربط داده بود.
اینکه سریال «گاندو» که روایتگر مبارزه اطلاعاتی نیروهای امنیتی کشور با سرویس‌های خارجی بود، چه ربطی می‌تواند به تحریم ظریف داشته باشد، سوالی است که بعیدی‌نژاد و «ایرنا» و هم‌نظرانشان باید پاسخ دهند.
اما نکته‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که تا قبل از آنکه ظریف دلیل تحریم شدنش را بگوید، اصلاح‌طلبان و رسانه‌های زنجیره‌ای شان، درحالی که جریان‌های مختلف را به وحدت در مقابل اقدام اخیر آمریکا دعوت می‌کردند، تلاش داشتند تا تحریم ظریف را به عوامل داخلی نظیر سریال «گاندو» پیوند زده و به نوعی از منتقدین تفکر منفعلانه خود، انتقام بگیرند.
اکنون که خود ظریف اعتراف کرده تحریم‌اش بخاطر این بوده است که دعوت ترامپ مبنی بر مذاکره درباره موشکی در کاخ سفید (در این‌باره اینجا بخوانید) را نپذیرفته است، و به عبارتی، به این موضوع اشاره کرده است که تحریم‌اش ربطی به «گاندو» ندارد، می‌توان فهمید که ادعای فوق‌الذکر بعیدی‌نژاد در توییتر خود و یا گزارش مذکور «ایرنا» در این‌باره، در جهت یافتن عوامل تحریم ظریف و آگاهی بخشی بوده است، یا از روی عقده‌گشایی و تسویه حساب داخلی.
البته این سوال نیز پیش می‌آید که چرا با محرز شدن عقده‌گشایی‌های دولتی‌ها در این خصوص، هیچ برخوردی با آنها صورت نمی‌گیرد. گویی حرف‌های توخالی حتی اگر دروغ بودن‌شان ثابت شود هیچ هزینه‌ای برای گوینده به دنبال ندارد.