بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - وقتی مردم متوجه نبود نظارت می‌شوند، اعتماد کافی نداشته؛ از این رو با بی‌تفاوتی از کنار این فرصت رد می‌شوند؛ به ویژه در این انتخابات که ناظر و مجری یکی شده و حتی نقش ستاد شورایاری نیز کاهش یافته است و شهرداری‌ها هم برگزارکننده انتخابات هستند، هم ناظر و هم بهره‌بردار.
پایگاه بصیرت / گروه سیاسی / حسین عبداللهی‌فر
در نظام‌های مردم‌سالار انتخابات‌ها یک موهبت و مزیت به حساب می‌آیند و هر انتخاباتی بنابه نوع برگزاری و نتایجی که برای مردم و کشور دارد، می‌تواند محاسن خاص خود را داشته باشد . انتخابات شورایاری محلات تهران نیز از جنبه‌های گوناگون فوایدی دارد که از جمله آنها می‌توان به امکان کادرسازی برای شوراهای اسلامی شهر و روستا، شناسایی مدیران متخصص و متعهد، تمرین مردم‌سالاری و فعالیت حزبی، مشاهده تأثیر رأی و نقش مردم در اداره محلات، برگزاری انتخابات مکانیزه در سطح محدود که می‌تواند مقدمه رأی انتخابات‌های بزرگ باشد، اشاره کرد .
انتخابات شورایاری‌ها در عین حال ضعف و اشکالاتی دارد که برخی از مهم‌ترین آنها عبارتند از :
الف‌ـ نبود نظارت کافی و لازم
نخستین و بزرگ‌ترین عیب این انتخابات نبود دستگاه نظارتی است تا هم بر صلاحیت حداقلی نامزدها نظارت کند و هم بر روند برگزاری انتخابات، به ویژه نتایج شمارش آرای مردم نظارت کند . نبود این نظارت سبب می‌شود تا اولاً، هر فردی با هر سابقه و گرایشی حتی معاندان و مخالفان نظام بتوانند مسیر ورود به قدرت را برای خود باز کرده و شاهد ناکارآمدی مدیریت شهری باشیم . ثانیاً، وقتی مردم متوجه نبود نظارت می‌شوند، اعتماد کافی نداشته؛ از این رو با بی‌تفاوتی از کنار این فرصت رد می‌شوند؛ به ویژه در این انتخابات که ناظر و مجری یکی شده و حتی نقش ستاد شورایاری نیز کاهش یافته است و شهرداری‌ها هم برگزارکننده انتخابات هستند، هم ناظر و هم بهره‌بردار . در این صورت شائبه سوءاستفاده جناحی شکل گرفته، برخی به خود جرئت می‌دهند نتیجه انتخابات را به نفع یک جناح سیاسی پیش‌بینی کنند . به ویژه آنکه بر روند شمارش آرا نیز نظارت رسمی صورت نمی‌گیرد .
ب‌ـ بی‌توجهی به مشارکت حداکثری
یکی دیگر از آفات این انتخابات افزایش بی‌حسی جامعه نسبت به رأی‌گیری در نظام اسلامی است . کثرت و تکرار انتخابات بدون ایجاد زمینه کافی برای مشارکت حداکثری موجب می‌شود از یک سو برخی مردم چنین تصور کنند که نظام برای نقش و رأی آنها ارزش لازم را قائل نیست و این گمانه را به دیگر انتخابات‌ها نیز تسری دهند که این موضوع می‌تواند موجب کاهش حضور مردم در پای صندوق‌های رأی شود . از سوی دیگر، عده‌ای از مدیران کشور صرفاً به دنبال نتیجه انتخابات بوده و باور کنند که آنچه مهم است نتیجه انتخابات است نه میزان مشارکت . این در حالی است که انتخابات شورایاری‌ها به دلیل اطلاع نداشتن مردم از نقش این شوراها و کمرنگ بودن این نقش به هیچ روی نباید با دیگر انتخابات‌ها مقایسه شود .
ج‌ـ شائبه رانت‌ و سوءاستفاده‌های اقتصادی و سیاسی
وقتی افکار عمومی مطلع می‌شود که برای راه‌یافتگان به شورایاری‌ها هیچ امتیاز و حقوق قانونی لحاظ نشده و تنها انگیزه آنها خدمت به مردم بدون مزد و منت است، برای برخی این شائبه شکل می‌گیرد که عده‌ای با اهداف سودجویی اقتصادی و سیاسی برای راه‌یابی به شورایاری‌ها تلاش می‌کنند . آنچه این شائبه را تقویت می‌کند، یکی هزینه‌هایی است که برخی افراد برای رقابت انتخاباتی پرداخت می‌کنند . در این زمینه متأسفانه مردم شاهد ریخت و پاش‌ها و بعضاً تخلفاتی نیز هستند که ظن آنها را دوچندان می‌کند . دومین عامل تقویت‌کننده این شائبه، مشاهدات عینی برخی مردم است که شاهد دسترسی برخی اعضای شورایاری‌ها به امکانات و امتیازهایی هستند که برای همه مردم فراهم نیست .
د‌ـ عدم امکان کادرسازی
علاوه بر موارد فوق، یکی از اشکالات بزرگ انتخابات شورایاری‌ها در حضور نداشتن نهادهای قانونی و احزاب و گروه‌های سیاسی است . این مشکل نه تنها شائبه بهره‌برداری جناحی از این انتخابات را کاهش نداده؛ بلکه شائبه بهره‌برداری جناح حاکم را تقویت می‌کند؛ به ویژه آنکه امکان کادرسازی حزبی و تربیت نیروهای متخصص شهری برای احزاب را از بین می‌برد؛ چرا که فلسفه راه‌اندازی شورایاری محلات در اصل ایجاد زمینه لازم برای فعالیت‌های حزبی در پایین‌ترین سطح و کادرسازی برای سطوح بالای مدیریت شهری در کشور است .