بزرگنمايي:

اخبار محرمانه -
آیا دولت نتانیاهو سقوط می کند؟
k ١
٠
فارس / متن پیش رو در فارس منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
با نزدیک شدن فرصت 42 روزه نتانیاهو برای تشکیل کابینه به روزهای پایانی خود، احتمال کنار گذاشته‌شدن وی از سوی رئیس رژیم صهیونیستی و پایان دوران نخست‌وزیری او قوت گرفته است.
مهدی خدابخش| بعد از پیروزی حزب لیکود در انتخابات سراسری 9 آوریل در فلسطین اشغالی (بیستم فروردین) جهت انتخاب اعضای بیست‌ویکمین دوره پارلمان رژیم صهیونیستی «کنست»، به‌نظر می‌رسید که تشکیل سی‌وپنجمین کابینه در این رژیم جعلی و تداوم نخست‌وزیری «بنیامین نتانیاهو» امر چندان دشواری نباشد. اما چیزی که زمانی یک فرایند ساده و سریع به‌نظر می‌رسید، اکنون به گره‌ای کور و پیچیده در عرصه سیاسی رژیم صهیونیستی تبدیل شده است.
تحلیلگران و کارشناسان صهیونیست انتظار دارند که نتانیاهو بتواند تا پایان هفته آینده کار تشکیل کابینه را به پایان برساند، زیرا در غیر این‌صورت، این رژیم خود را در وضعیتی نادر خواهد دید که فقط با کنار گذاشته‌شدن نتانیاهو توسط ریولین، رفع خواهد شد. در حالی که تمام احزاب شرکت‌کننده در ائتلاف دولت پیشین، نتانیاهو را برای تشکیل کابینه و نخست‌وزیری بعدی به «رووین ریولین» رئیس رژیم صهیونیستی معرفی کردند اما انتظارات و شروط متوقعانه برخی از سران این احزاب، روند تشکیل کابینه را با کُندی مواجه ساخته است.
نتانیاهو فرصت 4 هفته‌ای (28 روزه) که قانون برای تشکیل کابینه به او داده را تلف کرده و اکنون فقط دو هفته دیگر مهلت گرفته است. اگر در مجموع این فرصت 42 روزه، نتانیاهو باز هم نتواند یک کابینه ائتلافی تشکیل دهد، طبق اختیارات رئیس رژیم صهیونیستی، از این امر کنار گذاشته شده و شخص دیگری برای تشکیل کابینه انتخاب می‌شود.
اما چرا نتانیاهو علی‌رغم حمایت شش گروه پارلمانی با حضور 65 نماینده کنست (از مجموع 120 نماینده)، نتوانسته هنوز ائتلاف جدید برای کابینه را تشکیل دهد؟
تاخیر کنونی به دلیل اختلافات ایدئولوژیک نیست بلکه احزاب مختلف با نگاه به نتانیاهوی ضعیفی که پیش رو خود دارند، به دنبال سهم‌خواهی از دولت جدید هستند و دیگر به نتانیاهو اجازه نخواهند داد تا یک نفره برای همه مسائل تصمیم‌گیری کند.

دلیل اول این است که «شرکای طبیعی» لیکود در واقع شرکای طبیعی همدیگر نیستند و «اهداف غایی» آنها با هم تضاد منافع دارد. برای نمونه، حزب «اسرائیل بیتونا» به رهبری «آویگدور لیبرمن» خواستار ممانعت از ورود ارتدوکس‌های افراطی به ارتش اسرائیل و «مشت آهنین» علیه گروه‌های مقاومت در نوار غزه است. حزب «راست متحد» خواستار تغییرات بیشتر در نظام قانونی این رژیم است. حزب «کولانو» به رهبری «موشه کهلون» نیز درباره بودجه‌بندی و تخصیص منابع ملاحظاتی دارد.
البته تمام احزاب مذاکره‌کننده با نتانیاهو، در یک مطالبه مشترک هستند: آنها خواستار محدود شدن قدرت قضایی دیوان عالی این رژیم هستند. تمایل به اعمال محدودیت بر حوزه اختیارات دیوان عالی البته مهمترین مسئله برای نتانیاهویی است که حجم گسترده‌ای از پرونده‌های فساد مالی و سوءاستفاده از قدرت را در پشت سر خود و محکومیت بالقوه را مقابل خود می‌بیند.
دلیل دوم این است که نتانیاهو به کابینه جدید، به‌عنوان برگ بیمه‌ای برای فرار از محکومیت قضایی در آینده نزدیک می‌نگرد و برای تحقق این امر نیز حاضر است بهای گزافی را، چه سیاسی و چه اقتصادی، پرداخت کند. نتانیاهو یا خواهد توانست که لیکود و دیگر احزاب شریک را به تصویب قانونی برای نجات خود از محکومیت مجاب کند یا اینکه در برابر قانون تسلیم شده و احتمالا مجازات حبس را تحمل خواهد کرد. البته مشخص است تنها چیزی که برای نتانیاهو در برهه کنونی و حساس منطقه اهمیت دارد، بقای خودش است.
اما اگر فرض را بر تشکیل شدن ائتلاف نتانیاهو در فرصت دو هفته‌ای پیش رو بگذاریم، چه مشکلاتی در برابر سی‌وپنجمین کابینه رژیم صهیونیستی وجود دارد؟
اولین مشکل این است که کابینه جدید شامل بیشتر از 30 وزیر و معاون وزیر خواهد بود، در حالی که طبق اعلام مراکز تحقیقاتی، تعداد ایده‌آل وزیران کابینه صهیونیستی 18 نفر خواهد بود. یکی از دلایل برای این تورم در تعداد وزرای کابینه، رشوه‌ای است که نتانیاهو به دو حزب (خانه یهودی و اتحاد داخلی) داده تا با حزب دیگری (عوتصما یهودی) ائتلاف کنند. این رشوه شامل وعده تخصیص دو مقام وزارت به هر کدام از این احزاب بود.
نتانیاهو همچنین 14 پست وزارت را برای حزب خود (لیکود) و 12 پست را برای دیگر احزاب عضو ائتلاف درنظر گرفته است. این ارقام شامل معاونت‌های وزارتخانه‌ها نیست.
مشکل دوم این است که جدای از پرونده‌های شخص نتانیاهو، دو وزیر بالقوه در کابینه جدید (آریه درعی از حزب شاس و حییم کاتص از لیکود) با محکومیت‌هایی مواجه هستند و وزیر احتمالی سوم (یاکوف لیتزمن) نیز با اتهام آزار و اذیت زیر سوال رفته است. همچنین گفته می‌شود که دادستان کل رژیم صهیونیستی به نتانیاهو اطلاع داده که از نظر قانونی نیز مشکلی برای انتصاب مجدد درعی به وزارت داخلی وجود دارد.
مشکل دیگر، درخواست‌های مالی و تخصیص بودجه افسارگسیخته برخی از اعضای ائتلاف (مانند موشه کهلون رهبر حزب کولانو، که در کابینه پیشین وزارت دارایی را برعهده داشت) از نتانیاهو است.
این در حالی است که به دلیل نزدیک شدن فرصت 42 روزه نتانیاهو برای تشکیل کابینه به روزهای پایانی خود، چندین نفر از اعضای بالقوه در کابینه جدید مشغول اجرای بازی هستند که می‌تواند به بهای پایان زندگی سیاسی وی تمام شود. این بازی، «عدم اقدام و انفعال» است. یعنی این افراد که در بین آنها سران احزاب نیز دیده می‌شود، از مشارکت در مذاکرات با نمایندگان نتانیاهو امتناع کرده یا حتی روند گفت‌وگوها را متوقف می‌کنند.
این اقدام و توقف مکرر مذاکرات می‌تواند رئیس این رژیم را وا دارد تا طی روزهای آتی، شخص دیگری را به‌جای نتانیاهو مسئول تشکیل کابینه نماید. «بنی گانتز» رقیب اصلی نتانیاهو در انتخابات فروردین ماه، یکی از گزینه‌های اصلی است. گزینه دیگر مقابل ریولین، «گیدئون سعر» عضو ارشد حزب لیکود (وزیر پیشین در دو منصب آموزش و امور داخلی) است. سعر که هم‌حزبی نتانیاهو نیز هست، چند روز پیش و با ابراز مخالفت شدید با تغییر در قانون مصونیت نمایندگان کنیست، مسیر یاغی‌گری در این حزب را پیش گرفته است.
به همین دلیل نتانیاهو نگران است که ریولین، در صورت عدم موفقیت خود در تشکیل کابینه، گانتز یا سعر را برای این امر انتخاب کند.

اعضای آگاه در حزب لیکود طی گفت‌وگو با نشریه «یدیعوت آحرونوت» ضمن سرزنش کردن احزاب مورد مذاکره، به دلیل وضع کردن شروع نامعقول و کوتاه نیامدن، تصریح کردند: «آنها از خر شیطان پایین نمی‌آیند. اگر آنها از خود انعطاف نشان ندهند، نتانیاهو که دیگر کلافه شده، اعلام خواهد کرد که قادر به تشکیل کابینه نخواهد بود و از ریولین تقاضای انتخابات جدید می‌کند».
بر این اساس، حزب لیکود در صورت به بن‌بست خوردن مذاکرات تشکیل کابینه، احتمال برگزاری انتخابات جدید را رد نمی‌کند: «اگر ما نتوانیم در تواقف ائتلاف به پیشرفت برسیم، (انتخابات جدید)‌ اتفاقی است که می‌افتد. نتانیاهو دیگر از خواسته‌های غیرواقعی و بی‌پایان احزاب خسته شده است».
اگر نتانیاهو نتواند در فرصت باقی‌مانده، کابینه ائتلافی را تشکیل دهد، دو راه پیش رو دارد: یا به ریولین بگوید که شخص دیگری را مأمور کند یا از او درخواست برگزاری انتخابات سراسری جدید در فلسطین اشغالی داشته باشد.
نتانیاهو از سال 2009 تاکنون در سه دوره متوالی زمام قدرت را در دست دارد و از سال 1996 تا 1999 هم این سمت را در اختیار داشت.
انتخابات پارلمانی در فلسطین اشغالی سه‌شنبه 20 فروردین برای تعیین کابینه جدید رژیم صهیونیستی برگزار شد. انتخابات پارلمان (کنست) رژیم صهیونیستی، هر چهار سال برگزار می‌شود و حزب یا ائتلافی که بیشترین آراء را (مستقلا یا از طریق ائتلاف با دیگر احزاب) به دست آورد، نخست‌وزیر آینده را معرفی می‌کند.
در تاریخ سوم دی سال گذشته بود که پارلمان رژیم صهیونیستی درپی عدم توافق سران کابینه ائتلافی نتانیاهو بر سر تعیین تکلیف نمودن درباره تصویب یک قانون جنجالی (لایحه استخدام یهودیان ارتدکس افراطی)، منحل و تصمیم به برگزاری انتخابات زودهنگام گرفته شد.