بزرگنمايي:

اخبار محرمانه -
سرمقاله خراسان/ «سهامداران جنگ» و حادثه بغداد
٢٨٨
٠
خراسان / « «سهامداران جنگ» و حادثه بغداد » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم امیرعلی ابوالفتح است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در حالی که بعد از چند روز جنگ لفظی شدید میان ایران و آمریکا، احتمال برخورد نظامی میان دو طرف رو به کاهش گذاشته شده بود، به یک باره چند انفجار، در نزدیکی سفارت آمریکا در بغداد رخ داد؛ پایتخت کشوری که متاسفانه محل تجمع نیروهای متعارض است. علاوه بر گروه های هم سو با ایران، بقایای بعثی ها، تکفیری ها و جریان های هم سو با سعودی ها، اماراتی ها و حتی اسرائیلی ها درعراق فعال هستند.نکته بعدی این که عالی ترین مقامات کشوری و لشکری ایران و آمریکا قویا تاکید کرده اند که خواهان جنگ نیستند اما درعین حال هشدار داده اند که هرگونه اقدام نظامی از طرف مقابل را به شدت پاسخ خواهند داد. همچنین در روزهای گذشته، مقامات رسمی کشورها و طرف های اصلی مناقشه ایران و آمریکا، شامل عربستان و اسرائیل نیز حداقل در لفظ بر نفی جنگ در منطقه تاکید کرده اند.
این در حالی است که جمهوری اسلامی از زبان محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه، مسئولیت تنش دو ساله در مناسبات ایران و آمریکا را متوجه تیم « ب »شامل سران اسرائیل، عربستان و امارات به همراه جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا کرده است. به این موضوع حتی در رسانه های آمریکایی نیز تاکید شده است. با این حال، دونالد ترامپ در گفت و گوی اخیر خود با شبکه فاکس نیوز که تقریبا همزمان با انفجار بغداد پخش شد، در جایگاه بالاترین مقام آمریکا گفت که در این کشور «مجتمع های صنعتی – تسلیحاتی» وجود دارد که خواهان ادامه سیاست میلیتاریستی و جنگ در جهان، به ویژه در منطقه غرب آسیا هستند؛ اصطلاحی که از سوی دوایت آیزنهاور، رئیس جمهوری وقت آمریکا در سال 1960 مطرح شد و به «سهامداران جنگ» نیز شهرت یافت.
اگر فرض این که ایران، آمریکا و کشورهای منطقه علاقه ای به جنگ ندارند یا حداقل تا سر حد امکان از ورود به آن پرهیز می کنند، قریب به واقعیت باشد، این احتمال پیش می آید که «سهامداران جنگ» دست به کار شده اند تا ایران و آمریکا را در برابر عمل انجام شده قرار دهند و با حادثه ای، آتش جنگ جدیدی را در منطقه روشن کنند.البته یک فرض قدیمی تر، از رویکرد دولت ترامپ برای رفتن به لبه پرتگاه جنگ با هدف واداشتن طرف مقابل به مذاکره حکایت دارد، رویکردی که در قبال کره شمالی به کار گرفته شد و به رویکرد «آتش و خشم» شهرت یافت. این فرضیه می گوید، ترامپ قصد دارد با آرایش جنگ تمام عیار با ایران، تهران را به مذاکرات هسته ای و غیر هسته ای وادار کند. به همین دلیل نیز در توئیتی نسنجیده و در واکنش به انفجار در نزدیکی سفارت آمریکا در بغداد نوشت: «اگر ایران می خواهد بجنگد، آن زمان، پایان رسمی ایران خواهد بود. هرگز دوباره آمریکا را تهدید نکنید.»
با این حال، فرض جدیدی هم محتمل است که «سهامداران جنگ» آن قدر قدرت، نفوذ و پول دارند که بتوانند گروهی را به استخدام بگیرند تا کنار سفارت آمریکا در بغداد انفجارهایی طراحی کنند تا سهام شان با جنگ افزایش یابد. به ویژه این که بر اساس رفتارها و گفتارهای متضاد رئیس جمهوری آمریکا، در دل سهامداران جنگ و تیم «ب» تردیدهای جدی مبنی بر عقب نشینی ترامپ در برابر سرسختی ایران بروز کرده است. از این رو چه بسا حامیان کنونی جنگ در آمریکا، راهی را طی کنند که اسلافشان در اواخر قرن نوزدهم و اواسط قرن بیستم با اجرای دو حمله مشکوک به دو ناو جنگی آمریکا، یکی در اطراف جزیره کوبا و دیگری در خلیج تونکین، آمریکا را وارد جنگ با اسپانیا و سپس جنگ با ویتنام کردند.
از این رو، درایت، خویشتن داری و پرهیز از واکنش های احساسی و هیجانی از سوی دو طرف، عمده ترین ابزاری است که می تواند نقشه تیم «ب» و «سهامداران جنگ» را خنثی کند ؛ البته مشروط بر صحت این پیش فرض که دونالد ترامپ واقعا جنگ با ایران را نمی خواهد. بماند که علاوه بر این سهامداران جنگ، به نظر می رسد اسرائیل وبرخی شیوخ عرب حاشیه خلیج فارس نیز از بروزاین درگیری استقبال می کنند.حتی داعش هم می تواند در برافروختن شعله های این درگیری که احتمالا کل منطقه را در بر خواهد گرفت، منافع و رگه های حیات دوباره خود را جست وجو کند.